Κανείς άλλος αμυντικός στον κόσμο, δεν έχει σκοράρει φέτος περισσότερα γκολ από τον Γκανέζο μπακ του ΠΑΟΚ!
Το γκολ είναι σαν ένα γυάλινο μπουκάλι με κέτσαπ. Μπορεί να χτυπάς, να χτυπάς, να χτυπάς και να μην χύνεται σταγόνα. Κι εκεί που είσαι αγανακτισμένος με το μπουκάλι ανάποδα, να χυθεί όλο με μιας στο πιάτο.
Στην περίπτωση του είναι σαν ένα ταλέντο που το ανακαλύπτεις στα… γεράματα, ο άνθρωπος ποτέ του δεν ήταν σκόρερ. Σε όλη του την καριέρα είχε να επιδείξει ενα γκολ εδώ, ένα γκολ εκεί, διάσπαρτα τέρματα που απείχαν μεταξύ τους ένα και δύο χρόνια.
Και ξαφνικά, με την ασπρόμαυρη φανέλα του ΠΑΟΚ ανακαλύπτει ότι έχει μία… έκτη αίσθηση, που του επιτρέπει να οσμίζεται το γκολ, να βρίσκεται στον σωστό χρόνο την σωστή στιγμή.
Φέτος δεν είναι στα καλά του. Το καλό του πόδι, το αριστερό το αισθάνεται βαρύ στον προσαγωγό, εδώ και καιρό. Παίζει όμως.
Δεν είναι ο περσινός Μπάμπα. Στο «Ολντ Τράφορντ» ο παίκτης στην πλευρά του, ο πιτσιρικάς Αμάντ Ντιαλό τον διέλυσε, του έβαλε δυο γκολ. Στην Πόλη έβαλε αυτογκόλ.
Φέτος παίζει με χειρόφρενο. Με κόφτη. Κρατιέται, ίσως γιατί γνωρίζει το σώμα του καλύτερα από τον καθένα.
Οι κούρσες του, τα ανεβάσματα του είναι επιλεκτικά μετρημένα, μα εξαιρετικά ουσιώδη.
Είχαν περάσει μόλις 10 λεπτά από την είσοδο του στο παιχνίδι, με τέτοιο κρύο στην Τρίπολη δεν είχε προλάβει ούτε καν να ζεσταθεί, όταν αποφάσισε να κάνει την πρώτη του κατεβασιά.
Βρήκε την «τρύπα», επέλεξε τον παίκτη (Τσάλοφ) για να παίξει ένα ποδοσφαιρικό pick ’n roll και με ένα ξερό συρτό σουτ με το «κακό» του πόδι, σημάδεψε την γωνία και έδωσε την… ροζαλία στον ΠΑΟΚ, υπογράφοντας την σπουδαία ανατροπή.
«Κακό» πόδι είπαμε; Γράψτε λάθος. Τα τρία τελευταία του γκολ στο πρωτάθλημα ήρθαν με το ίδιο «κακό» πόδι το δεξί. Μία κοντινή προβολή με την ΑΕΚ, ένα υποδειγματικό πλασέ με τον Ολυμπιακό και αυτό το καλοζυγισμένο σουτ στην Τρίπολη.
Διαβάστε ολόκληρο το κειμενο του Σωτήρη Μήλιου, πατώντας εδώ
