Η συμπεριφορά της Τούμπας προς τον Γιάννη Μιχαηλίδη υπενθύμισε ότι ο ΠΑΟΚ παραμένει μία γροθιά. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Η Τούμπα. Ένα μέρος που άλλοτε θυμίζει ρωμαϊκή αρένα και άλλοτε ηφαίστειο.
Η Τούμπα. Ένα γήπεδο που έχει συγκριθεί με τις πιο σκληρές εμπόλεμες ζώνες: Ιράν, Καμπότζη, Βιετνάμ.
Η Τούμπα. Η Εκκλησία του Δήμου, η Απέλλα του ασπρόμαυρου οικοσυστήματος,
Η Τούμπα. Ένας μυστικιστικός χώρος με ανεξήγητα ενεργειακά πεδία.
Η Τούμπα. Ένας χώρος που καταργεί τους νόμους της φυσικής. Ενώ μοιάζει ισιάδι, άλλοτε ανηφορίζει κι άλλοτε κατηφορίζει.
Η Τούμπα. Το μέρος που ακόμα κι όταν έχει άπνοια, φροντίζει να δημιουργεί ούριο άνεμο σε όποιον φοράει την ασπρόμαυρη φανέλα.
Η Τούμπα. Ένα μέρος σκληρό, δύσκολο, που σκορπίζει φόβο, τρόμο, πανικό σε κάθε αντίπαλο.
Η Τούμπα μπορεί να μεταμορφώνεται, είναι σαν μία μορφή με χίλια διαφορετικά πρόσωπα.
Το μόνο που μένει αναλλοίωτο είναι η βαθιά, αληθινή αγάπη με την οποία περιβάλλει οτιδήποτε σχετίζεται με τα τέσσερα ιερά της γράμματα.
Η Τούμπα είναι το πιο δίκαιο μέρος του κόσμου. Το κριτήριο της είναι πάντα ειλικρινές, αφιλτράριστο, καθαρό.
Η Τούμπα είναι γεμάτη ενσυναίσθηση, νοιάξιμο, στήριξη.
Μπορεί να σε ισοπεδώσει αν την κοροϊδέψεις και να σε απογειώσει αν της δείξεις προσπάθεια, αν την σέβεσαι.
Μπορεί να σε «τελειώσει» σε μία στιγμή, αλλά να σου συγχωρέσει τα πάντα, αν το αξίζεις.
Το μέρος που δεν θα σε χτυπήσει ποτέ, όταν είσαι πεσμένος χάμω, μα θα σου απλώσει ένα χέρι για να πιαστείς.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Σωτήρη Μήλιου με ένα κλικ ΕΔΩ.
