Τώρα πια είναι σίγουρο. Κάτι στραβό πρέπει να υπάρχει με αυτούς τους τύπους, οι οποίοι όπου πάνε προκαλούν μόνοι τους, τσακώνονται μόνοι τους, χτυπιούνται μόνοι τους και πολύ φυσιολογικά… τιμωρούνται μόνοι τους.
Κάτι πρέπει να συμβαίνει βαθιά μέσα τους, ώστε να φαγώνονται με τα ρούχα τους, να πλακώνονται με την σκιά τους και να κοπανιούνται μόνοι τους. Ίσως, γι’ αυτοί οι ποινές εκτός από σωφρονιστικό, να έχουν και εκπαιδευτικό χαρακτήρα.
Αφού μάθαμε στο πρόσφατο παρελθόν ότι ο προπονητής του ΠΑΟΚ, έτσι στα καλά καθούμενα, έχοντας πάρει αποτέλεσμα σε μία δύσκολη έδρα, πήγε και τσακώθηκε στα καλά καθούμενα μόνος του, φαίνεται πως και οι ασέβαστοι παίκτες του, στο ίδιο γήπεδο, αφού πέρασαν από επιτροπή υποδοχής που τους έρανε με ροδοπέταλα στην πορεία τους προς το πούλμαν, κατέβηκαν από αυτό για να πλακωθούν μόνοι τους, να εκτονωθούν μόνοι τους και να αφήσουν πίσω τους κάτι ως σουβενίρ.
Κατέβασαν από την κούτρα τους φανταστικές ιστορίες για επισκέψεις στο άβατο των αποδυτηρίων τους, για να δικαιολογηθούν για την μέτρια εμφάνιση τους και ίσως μία δίκαιη ποινή θα είναι στο μέλλον να αναγκαστούν να δώσουν τρία παιχνίδια σε ισάριθμες ημέρες και όχι σε έξι, όπως συνέβη αυτή τη φορά με τους «καλομαθημένους».
Ίσως τότε θα πρέπει να μάθουν να δέχονται αδιαμαρτύρητα τα soft (κατά δήλωση Λανουά) πέναλτι εναντίον τους, να μην διαμαρτύρονται για λαβές πάλης σε αμφισβητούμενες φάσεις και να είναι υπεράνω σε «σφαγές» και «χειρουργεία».
Θα ήταν κωμικό, αν δεν ήταν τραγικό και κυρίως… κωμικό. Η στωική και ανεκτική στάση του ΠΑΟΚ δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως αδυναμία, κάποια στιγμή υπάρχουν απαράβατες κόκκινες γραμμές.
Ίσως, όμως, τελικά όλοι αυτοί να έχουν δίκιο. Αν το καλοσκεφτείς, ο Δικέφαλος είναι όντως μόνος του.
Μόνος στο προσκήνιο, μόνος στο παρασκήνιο, μόνος στα γήπεδα, μόνος στις δικαστικές αίθουσες, μόνος στα κέντρα εξουσίας, μόνος εναντίον όλων, όπως διαχρονικά συνέβαινε σε όλη την ιστορική του διαδρομή για το (ασπρο)μαύρο πρόβατο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πηγή: FORZA
