Με την… απορία αν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, είναι ή δεν είναι… μυρωδιάς, επέστρεψα από την Γκλασκώβη. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
ΟΧΙ, πως είχα απορία ή αμφιβολία αλλά, κουβέντα να γίνεται… Κουβέντα για να θυμίζει στους Έλληνες «προπονητές» (10.000.000 περίπου), πως το ποδόσφαιρο είναι απλό αλλά και σύνθετο παράλληλα.
Ενδεχομένως μετά την εξαιρετική εμφάνιση της Εθνικής μας ομάδας στη Σκωτία και την άνοδο της στην πρώτη κατηγορία του NATIONS LEAGUE, θα έπρεπε να μπω στη σειρά για να θριαμβολογήσω.
Το πάλεψα αλλά τελικά υπέκυψα στον πειρασμό… Υπέκυψα γιατί παρά τα τόσα χρόνια εμπειρίας, δεν πίστευα σε όσα διάβασα τις μέρες που ακολούθησαν την ήττα της Εθνικής μας ομάδας από την Σκωτία στο Καραισκάκης.
Το «μυρωδιάς ο Γιοβάνοβιτς», ήταν από τις εκφράσεις που θα χαρακτήριζα επιεικείς. Δεν αναφέρομαι μόνο στα εκατοντάδες χιλιάδες σχόλια χρηστών των social media, αναφέρομαι και σε σχόλια, άρθρα, blog, συναδέλφων που δημιούργησαν σε μένα προσωπικά την εντύπωση, πως περίμεναν στη γωνία τον ομοσπονδιακό προπονητή για να τον στήσουν στον τοίχο.
Η αλήθεια είναι ότι και στα δικά μου μάτια, οι επιλογές του προπονητή στο πρώτο παιχνίδι, δεν είχαν την ποδοσφαιρική συνοχή που απαιτούσε η περίσταση. Δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες καθώς έχουν επισημανθεί οι διαφωνίες, τόσο για το σχήμα που παράταξε όσο και για τις αλλαγές που επιχείρησε στην πορεία του αγώνα.
Αυτό που τελικά έμεινε, είναι η εντυπωσιακή εμφάνιση στη Σκωτία, άνετη νίκη και η πρόκριση. Η… τάξη αποκαταστάθηκε και ο Γιοβάνοβιτς μετατράπηκε από… ασχημόπαπο σε… κύκνο.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Κώστα Βασιλόπουλου με ένα κλικ ΕΔΩ.
