Προφανώς δε θα ήταν εύκολο το βράδυ για τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα απέναντι στον Ολυμπιακό. Ακόμα κι όταν όλα έδειχναν ότι παίρνουν αίσιο δρόμο με τα δυο γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο. Όχι ότι οι “ερυθρόλευκοι” απείλησαν με καθαρές φάσεις αλλά είχαν συνεχώς προϋποθέσεις.
Αυτό που χρειάστηκε, έβγαλε στο γήπεδο και τελικά κεφαλαιοποίησε ο Δικέφαλος ήταν το πάθος, η πίστη, η θέληση και η αποφασιστικότητα για αυτό το τρίποντο. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο στον πάγκο, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο στην κερκίδα. Ακόμα και μέχρι το ball boy που πρωταγωνίστησε για να κερδίσει χρόνο. Όλοι ήταν προσηλωμένοι με μοναδικό στόχο τη νίκη.
Οι Πρωταθλητές Ελλάδας μπήκαν από την αρχή έχοντας εντάσεις στο παιχνίδι τους, πιέζοντας σε κάθε χώρο του γηπέδου, πέτυχαν δυο γκολ και επί της ουσίας δεν απειλήθηκαν σχεδόν ποτέ από τον αντίπαλό τους με καθαρές ευκαιρίες. Ούτε καν παίζοντας με δέκα παίκτες. Κι αν δεν υπήρχε η άτυχη στιγμή με το αυτογκόλ του Μιχαηλίδη, ο Ολυμπιακός δε θα είχε να επιδείξει κάποιο «αχ» για σκοράρει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο αλλά και στο τελευταίο μισάωρο του ματς – ακόμα και παίζοντας 11 εναντίον 10 – οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ δεν έβγαλαν ούτε μία καθαρή φάση. Ίσως ούτε καν… βρώμικη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 74’ που αποβλήθηκε ο Καμαρά δεν κατέγραψαν τίποτα. Λευκή σελίδα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η μία και μοναδική φάση οργανωμένης ανάπτυξης και χαμένης ευκαιρίας ήταν στο 62’ με το κακό τελείωμα του Ελ Κααμπί. Εκτός τούτου… ουδέν. Κι ας έπαιξε ο Μεντιλίμπαρ με δυο φορ, κι ας έριξε στο ματς όσους επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές είχε στη διάθεσή του.
Η πίστη του ΠΑΟΚ για τη νίκη ήταν αρκετή για να κάμψει οτιδήποτε στραβό έβγαινε στη φόρα στην πορεία.
Κλείνω με τον Κωνσταντέλια και με μια ακόμα ένδειξη βελτίωσης στο παιχνίδι του, στη φάση του γκολ. Μια φάση που σε παρόμοιες περιπτώσεις του παρελθόντος θα τέλειωνε με ένα γλίστριμα ή μια χαμένη μονομαχία. Τώρα, μετά την πάσα του Τσάλοφ στον χώρο, ο Ντέλιας έβγαλε τη βελτιωμένη ταχυδύναμή του, ανταποκρίθηκε στο τζαρτζάρισμα του αμυντικού, στάθηκε όρθιος και πλάσαρε ιδανικά με το (“κακό”) αριστερό του πόδι.
