Στην πατρίδα του βρίσκεται ο Ράζβαν Λουτσέσκου, ο οποίος έδωσε το «παρόν» στην παρουσίαση του βιβλίου, που μετέφρασε η σύζυγός του. Ο προπονητής του Δικεφάλου μίλησε για το εγχείρημα της γυναίκας του, Άνα, ενώ έδωσε ατάκες και για τη Θεσσαλονίκη.
Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε χθες (26/5) στο Βουκουρέστι, με τη σύζυγο του Λουτσέσκου να μεταφράζει το μυθιστόρημα του Ισίδωρου Ζούργου από τα ελληνικά στα ρουμανικά.
Φυσικά, ο Ράζβαν Λουτσέσκου βρέθηκε στο πλευρό της και αποκάλυψε πτυχές της προσπάθειας, αλλά έδωσε και έναν τίτλο, αν αποφάσιζε ποτέ να γράψει δικό του μυθιστόρημα.
«Υπάρχουν οι νύχτες που δεν κοιμήθηκα εξαιτίας της γυναίκας μου, η οποία είχε τεράστια πίεση να μεταφράσει το βιβλίο. Θέλω να ευχαριστήσω τον Ισίδωρο για αυτό το βιβλίο. Μου έδωσε την αίσθηση ότι σε μια άλλη ζωή, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Το βιβλίο με έκανε να πιστέψω ότι σε μια άλλη ζωή που έζησα στη Θεσσαλονίκη, με μετέφερε τόσο πολύ. Πάντα είχα την αίσθηση ότι ήμουν ο πρωταγωνιστής ή η σκιά του. Είναι ένα βιβλίο που αγαπώ πολύ για δύο λόγους. Πρώτον επειδή είναι μεταφρασμένο από την Άνα και δεύτερον γιατί δημιούργησε μια ακόμη μεγαλύτερη σύνδεση μεταξύ εμού και της Θεσσαλονίκης», ανέφερε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε:
«Υπάρχουν μέρη που πηγαίνω και προσπαθώ να ανακαλύψω μέρη όπου πήγε ο πρωταγωνιστής. Είναι ένα εστιατόριο στο οποίο πηγαίνω πιο συχνά για να φάω ψάρι, και δίπλα βρίσκεται το ξενοδοχείο Luxemburg, το οποίο αναφέρεται σε αυτό το βιβλίο», σημείωσε ο τεχνικός του ΠΑΟΚ.
Παράλληλα, ανέφερε πως αν ποτέ έγραφε ένα μυθιστόρημα θα το ονόμαζε: «Θεσσαλονίκη: Αγάπη μου!».
Επιπροσθέτως, παρόντας στην εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου ήταν και ο πατέρας του Ράζβαν, Μιρτσέα Λουτσέσκου, ο οποίος παραχώρησε δηλώσεις στους Ρουμάνους δημοσιογράφους.
«Το να μαθαίνεις ελληνικά, μια τόσο δύσκολη γλώσσα; Νομίζω ότι ανέβασε το επίπεδο συμμετοχής της στο υψηλότερο επίπεδο. Η Άνα πιθανώς σκέφτηκε 10 φορές να μεταφράσει κάθε λέξη αυτού του βιβλίου. Συγχαρητήρια στην Άνα και τον Ράζβαν και τους συγχαίρω που άφησαν κάτι πίσω τους. Είμαι περήφανος για αυτούς!».
