Είχε καψούρα με την μπάλα. Έπαιζε σε ερασιτεχνικό επίπεδο ως τα 27, όμως το έκοψε για να αφοσιωθεί στις επιχειρήσεις. Οι γονείς του είχαν ένα εργοστάσιο με τούβλα, όμως εκείνος αποφάσισε να επενδύσει πάνω στον τομέα παραγωγής μονάδων θέρμανσης βιομάζας (πέλετ), όπου έβλεπε μέλλον.
Τρία χρόνια αργότερα, μετά από παρότρυνση της συζύγου του, ο Ντίτμαρ Ρίγκλερ φόρεσε ξανά ποδοσφαιρικά παπούτσια για λογαριασμό της μικρούλας Σαντ Αντρά, με την οποία έφτασε ένα βήμα από τις επαγγελματικές κατηγορίες. Ήταν τόσο σημαντικός που του του πρότειναν την θέση του προέδρου, όμως εκείνος είχε ένα διαφορετικό όραμα.
Να… αναστήσει έναν εκπρόσωπο του ποδοσφαίρου του ομόσπονδου κρατιδίου της Καρινθίας, ώστε η περιοχή να εκπροσωπείται στο ανώτατο επίπεδο, όχι όμως έχοντας πολιτικές βλέψεις, όπως ο ακροδεξιός Γεργκ Χάιντερ, μέσω της Κέρντεν πριν από δύο δεκαετίες. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει μόνο μέσω της Βόλφσμπεργκερ, μια από τις πιο παλιές (1931) και δημοφιλείς ομάδες της περιοχής.
Την ανέλαβε στην τέταρτη εθνική και μέσα σε δύο δεκαετίες την έφερε μία ανάσα από το πρώτο νταμπλ στην ιστορία της.
Οι δουλειές πάνε πρίμα. Έχει πια τέσσερα εργοστάσια και καλύπτει περίπου το 40% της ζήτησης πέλετ στην Αυστρία, είναι κυρίαρχος στον κλάδο του.
Με την ίδια μεθοδικότητα έφτιαξε μία ομάδα που με οργάνωση, πλάνο, έφτασε να γίνει μία δεύτερη Σάλτσμπουργκ, που λίγο έλειψε να την διαδεχθεί στον θρόνο.
Ένα χωριουδάκι που δεν αριθμεί πάνω από 28.000 κατοίκους πανηγύρισε τον Μάιο το πρώτο Κύπελλο Αυστρίας, επικρατώντας στον τελικό των… χωριών με 1-0 της Χάρτμπεργκ. Με την φόρα που απέκτησε, έφτασε να παίζει το νταμπλ την τελευταία αγωνιστική σε μία ζαριά. Αν και 4η στην κανονική διάρκεια, θα έφτανε στο ιστορικό επίτευγμα αν κέρδιζε την τελευταία αγωνιστική μέσα στο γειτονικό Γκρατς.
Λίγο μετά την συμπλήρωση μιας ώρας ο Τιέρο Μπάγιο ισοφάρισε σε 1-1, όμως οι «λύκοι» στο τελευταίο μισάωρο δεν κατάφεραν να βρουν το ιστορικό γκολ, ο τίτλος πήγε στην Στουρμ. Ωστόσο, τίποτα δεν μπορούσε να λερώσει μία ιστορική χρονιά, που έβαλε ξανά το ποδόσφαιρο της Καρινθίας στον χάρτη.
«ΠΡΟΕΔΡΕ, ΠΑΡΕ ΚΑΝΑ ΠΑΙΚΤΗ»!
«Δεν είμαστε ένας μεγάλος σύλλογος, αλλά μία ομάδα που παράγει και εξελίσσει παίκτες», ομολόγησε πριν από μερικούς μήνες ο Ρίγκλερ: «Προσελκύουμε στο γήπεδο σε κάθε παιχνίδι περίπου το 30% του πληθυσμού της πόλης. Άλλοι θα πανηγύριζαν με αυτό».
Στόχος του ήταν να κάνει τουλάχιστον μία καλή πώληση κάθε καλοκαίρι για να συντηρεί την φήμη της Βόλφσμπεργκερ και να βοηθάει τα ταμεία. Την τελευταία τριετία το πράγμα πάει καλά. Έδωσε τον Μοχάμεντ Μπάμπα στην Λοριάν, τον Όγκουστιν Μποάκι στην Σεντ Ετιέν, τον Νίκολας Βέρατσινχ στην Μάιντς, οι πωλήσεις έφεραν στα ταμεία ένα «δεκάρικο».
Η περσινή επιτυχία έφερε ζήτηση. Ο Σέρβος επιτελικός Ντέγιαν Ζούκιτς ακούγεται ότι έχει κλείσει στο MLS για 5 εκατομμύρια ευρώ. Το κορυφαίο πρότζεκτ της ομάδας, ο Αυστριακός περιφερειακός (Τιέρνο Μπάγιο) μιλάει με ομάδες του Champions League.
Οι Αυστριακοί είτε μπουν σε κάποια League phase είτε όχι, τα λεφτά τα έχουν εξασφαλισμένα: «Ξεκινάμε πάλι από το μηδέν φέτος. Οι προσδοκίες είναι περισσότερες. Είμαστε όμως μία μικρή ομάδα και δεν γίνεται να πετυχαίνουμε πάντα θαύματα», γκρίνιαξε ο προπονητής Ντίντι Κιουμπάουερ, ο οποίος οσμίζεται την αιμορραγία και είδε την ομάδα να μην κάνει ούτε μία σημαντική προσθήκη αυτό το καλοκαίρι, με εξαίρεση τον νεαρό μπακ της Ριντ, Φάμπιαν Βέλμουθ.
ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΤΗΣ ΚΑΡΙΝΘΙΑΣ
«Συνεργάστηκε μαζί του την διετία 2013-15, τα χρόνια της σταθεροποίησης στην μεγάλη κατηγορία, αλλά και της πρώτης ευρωπαϊκής εξόδου: «Έκτοτε, είχαμε κι άλλους καλούς προπονητές, όμως ίσως ήταν κάπως… μαλακοί», ομολογεί ο Ρίγκλερ.
Κάπως, έτσι ο Ντίντι Κιουμπάουερ μία σημαντική ποδοσφαιρική μορφή του αυστριακού ποδοσφαίρου επέστρεψε πέρσι το καλοκαίρι για μία δεύτερη θητεία και με μιας λίγο έλειψε να πάρει το νταμπλ, βασιζόμενος σε ένα πολύ συμπαγές 3-4-1-2, που έβαζε όλα τα κομμάτια στην σωστή τους θέση.
Ωστόσο, ο μέσος όρος εισιτηρίων δεν γινόταν να είναι πάνω από τους 5.500, αυτό είναι το ταβάνι της Βόλφσμπεργκερ, που έχει πλάνα για την κατασκευή ενός νέου γηπέδου, αλλά ξέρει ότι σε βάθος χρόνου δεν μπορεί να συναγωνιστεί τους «μεγάλους» της Βιέννης ή την Σάλτσμπουργκ.
Το γήπεδο της δεν πληροί τις προδιαγραφές της ΟΥΕΦΑ, γι’ αυτό και στα ευρωπαϊκά ματς μετακομίζει στο πολυτελές γήπεδο στο Κλάγκενφουρτ, όπου γίνονται οι τελικοί κυπέλλου, ελπίζοντας πως όλη η Καρινθία θα βρεθεί στις εξέδρες για να την υποστηρίξει.
Μία ομάδα – πρότυπο οργάνωσης, που ξέρει όμως πολύ καλά ότι έχει πιάσει ήδη το ταβάνι της…
Πηγή: FORZA
