Στο τέλος της ημέρας, παίρνεις την πρόκριση στις αποσκευές, τρέχεις μακριά και δεν το λες… ούτε του παπά.
Οι ροδομάγουλοι και νταγλαράδες Αυστριακοί αποδείχθηκαν δυσεπίλυτο τακτικό σταυρόλεξο. Δεν πήραν το παραμικρό ρίσκο, για 210 λεπτά έπαιξαν σφιχτά, κλειστά, προσεκτικά, ακυρωτικά. Απέφυγαν τα λάθη, έκαναν ό,τι έπρεπε για να γεφυρώσουν το ποιοτικό χάσμα και αποδείχθηκαν εντέλει κακή κλήρωση. Όχι μόνο δεν ήταν «χωριό», αλλά με τέτοια τακτική προσήλωση μην απορήσει κανείς αν φτάσουν να διεκδικούν το αυστριακό νταμπλ, όπως πέρσι. Απέναντι σε μία ομάδα πιο physical, πιο έτοιμη και με 6 επίσημα παιχνίδια στα πόδια της, ο ΠΑΟΚ, όχι μόνο δεν «έσκασε» στην παράταση, αλλά έβρισκε όλο και καλύτερα πατήματα, όσο περνούσε η ώρα. Η μια εβδομάδα διαφορά ανάμεσα στα δύο παιχνίδια φάνηκε. Όσο θα περνάνε οι μέρες, ο Δικέφαλος θα «λύνεται» στο χορτάρι, τα πόδια, τα τρεξίματα θα γίνονται πιο ανάλαφρα.
Ο ΠΑΟΚ μπορεί να κρατήσει την πνευματική του αυτοκυριαρχία σε δύο παιχνίδια που στράβωσαν αμφότερα. Τις πολλές ανακτήσεις μπάλας ψηλά από το άμεσο repress. Την σιγουριά που του δίνει ο Γίρι Παβλένκα. Την άμεση προσαρμογή του Τζόντζο Κένι. Και το ότι τελείωσε ματς στην κόψη του ξυραφιού με τον Μύθου στην κορυφή της επίθεσης και τον καθοριστικό Χατσίδη ως δεξί εξτρέμ. Δύο ακόμα από τους μικρούς που δεν βάζει και δεν εμπιστεύεται ο Λουτσέσκου μπλα, μπλα, μπλα, μπλα…
Πηγή: FORZA
