Στα πρόσωπα του «Ντέλια» και του «Ζαφ», ο ΠΑΟΚ βρίσκει δύο σπουδαία σύμβολα ανεκτίμητης αξίας. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
«Μπορείς να κόψεις, όλα τα λουλούδια, μα δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να έρθει». Η διαχρονική φράση αποδίδεται στον νομπελίστα Χιλιανό ποιητή, Πάμπλο Νερούδα, ο οποίος εκτός από σπουδαίος φιλειρηνιστής, πίστευε όσο τίποτα στην ανθρώπινη δύναμη.
Το πεπρωμένο δεν είναι κάτι αόρατο και αναπόφευκτο. Μορφοποιείται, αλλάζει, διαμορφώνεται από την ανθρώπινη βούληση. Την ανθρώπινη θέληση. Την ανθρώπινη προτίμηση.
Μπορείς να απειλήσεις, να φοβερίσεις, να εγκλωβίσεις κάποιον. Μπορείς να τον φυλακίσεις, να τον κρατήσεις σιδεροδέσμιο, να τον τυλίξεις σε μια κόλλα χαρτί γεμάτη νομικούς όρους.
Μπορείς, μα όχι για πάντα, όπως ίσως να πίστευε ο πρόεδρς της Σλάβια Πράγας.
Στην αρχή έμοιαζε με όνειρο θερινής νυκτός. Κάτι ανέφικτο. Κάτι μη ρεαλιστικό. Κάτι ανούσιο ακόμα και να το συζητάς.
Άρχισε ως ένα δειλό φλερτ. Εξελίχθηκε σε έναν δυνατό έρωτα. Και καταλήγει σε μία σχέση που ο ένας δεν μπορεί να ζήσει δίχως τον άλλον, μετρά τα δευτερόλεπτα μέχρι να βρεθεί κοντά του!
Θα μπορούσε να διαλέξει όποια ομάδα της Ευρώπης θέλει. Από οποιοδήποτε πρωτάθλημα θέλει. Τόσο καλός είναι. Τόσο καλός μπορεί να γίνει.
Θα μπορούσε να περιμένει να βγει φέτος στην βιτρίνα του Champions League, το απόλυτο διαβατήριο για μία μεγάλη μεταγραφή.
Να περιμένει την πρόσκληση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Κι εκείνος, σχεδόν ανεξήγητα, βροντοφώναξε με κάθε τρόπο, σχεδόν εμμονικά στην διοίκηση της Σλάβια: «Θέλω να πάω στον ΠΑΟΚ! Τώρα!».
Μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς τι έκανε τον Δικέφαλο να ξετρελαθεί μαζί του και να κάνει μία ακραία οικονομική υπέρβαση για τα ελληνικά δεδομένα.
