Στην περιοχή Παλέζε, λίγο έξω από το Μπάρι, υπήρχε μια πιτσαρία που έμελλε να γίνει… προπονητικό κέντρο. Εκεί, ανάμεσα σε φούρνους και μυρωδιές από ζύμη, ο μικρός Αλεσάντρο Βολιάκο έκανε τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο. Μαζί με τον αδερφό του μετέτρεπαν τον δρόμο και την αίθουσα του μαγαζιού σε γήπεδο.
Το όνειρο ήταν ξεκάθαρο: να παίξει μια μέρα στο «Σαν Νίκολα». Το κατάφερε χρόνια αργότερα, όχι με τη φανέλα του Μπάρι, αλλά ως αντίπαλος. Για τον πατέρα του, που τον μεγάλωσε με αυτό το όνειρο, ήταν μια στιγμή δακρύων και περηφάνιας.
ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ
Το επώνυμο που κουβαλά κρύβει μια βαριά ιστορία. Η οικογένεια λεγόταν αρχικά Vojak, με τον Αντόνιο Vojak να αναδεικνύεται τη δεκαετία του ’30 σε θρύλο της Γιουβέντους και της Νάπολι. Στα χρόνια του φασισμού, το όνομα ιταλοποιήθηκε σε Vogliacco, και έτσι το κουβαλά σήμερα ο Αλεσάντρο, συνδέοντας το παρόν με ένα παρελθόν γεμάτο μνήμες.
Η Γιουβέντους τον ενέταξε στις ακαδημίες της. Στην Primavera δεν ήταν μόνο αμυντικός, αλλά και αρχηγός. Το 2016 σήκωσε το Viareggio Cup, δείχνοντας ωριμότητα που ξεπερνούσε την ηλικία του. Οι δανεισμοί σε Πάντοβα, Πορντενόνε και Μπενεβέντο τον έφεραν αντιμέτωπο με τη σκληρή πλευρά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου: διαρκής μετακίνηση, λίγος χρόνος προσαρμογής, αλλά και η ευκαιρία να μάθει να στέκεται όρθιος.
Στη Γένοβα βρήκε χώρο αλλά και εμπόδια. Οι τραυματισμοί τον κράτησαν πίσω, όμως γύρισε πιο δυνατός.
Ο ΤΖΙΛΑΡΝΤΙΝΟ
Στην Πάρμα, την περασμένη σεζόν, αγωνίστηκε 22 φορές στη Serie A, οι 18 ως βασικός, με 1.487 λεπτά συμμετοχής και δύο γκολ. Ο Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο, προπονητής του στη Γένοβα, ήταν εκείνος που τον στήριξε περισσότερο. «Ο Γκίλα μου άλλαξε τη ζωή», θα παραδεχθεί αργότερα.
Η διαδρομή του είχε και σκοτεινές στιγμές. Το όνομά του ενεπλάκη στην υπόθεση στοιχηματισμού «Benevento-bis». Μήνες αγωνίας, ώσπου το Tribunale Federale Nazionale τον αθώωσε πλήρως. «Ήταν δύσκολοι, αγχωτικοί μήνες… αλλά η δικαιοσύνη λειτούργησε», θα δηλώσει, νιώθοντας ότι μια βαριά σκιά φεύγει από πάνω του.
πηγή: FORZA
