Γραπτή δήλωση εξέδωσε στην προσωπική του ιστοσελίδα ο Ιβάν Σαββίδη ο οποίος, με αφορμή εορταστικές εκδηλώσεις στο Ροστόφ, αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά του χρόνια που βίωσε.

“Η μεταπολεμική γενιά ήταν ιδιαίτερη. Είμαι χαρούμενος που ανατράφηκα από ανθρώπους που είχαν καταλάβει το πόσο σημαντικό είναι να διατηρήσουν οι άνθρωποι τις ρίζες τους… Εκείνο τον καιρό, το εργοστάσιο (σ.σ. εργοστάσιο καπνού στο Ροστόφ) έδινε επίδομα σε περισσότερα από εξακόσια παιδιά που βρίσκονταν στον δρόμο μετά τον πόλεμο.

Είμαι ευγνώμων που συνδέομαι με μία τέτοια θρυλική εταιρία… θυμάμαι όταν δούλευα στο εργοστάσιο, η Ευγενία Νίντα – μία αδύναμη, μικροκαμωμένη γυναίκα 80 ετών, με πολύ μεγάλη καρδιά – ήρθε σε μένα και μου είπε: “Αγόρι μου, μάλλον δεν τρως καλά. Θα σου φέρω ένα σάντουιτς”.

Η αλήθεια ήταν πως εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα για μένα. Ακόμα θυμάμαι τα χέρια της. Τέτοιες ιστορίες μπορούν να πουν πάρα πολλά πράγματα.

Πολλές φορές θυμάμαι τα λόγια του Στρατάρχη Ζούκοφ. Απευθυνόμενος στους νέους, τους καλούσε να συμπεριφέρονται τους βετεράνους με σεβασμό.

“Οι παλιοί στρατιώτες δεν θα σας κάνουν παράπονα. Να είστε ο εαυτός σας και να τους συμπεριφέρεστε με ευαισθησία και σεβασμό. Αυτό είναι ένα πολύ μικρό τίμημα που πρέπει να πληρώσετε για αυτά που έχουν κάνει για εσάς” έλεγε. Με το πέρασμα των ετών, πάντα θυμόμαστε τους βετεράνους του πολέμου, τους βετεράνους της εργασίας, τους ανθρώπους που συμμετείχαν στην αποκατάσταση των επιχειρήσεων. Αλλά, ανεξάρτητα από την προσοχή που τους δώσαμε, αυτή δεν είναι αρκετή. Και σήμερα ζητάω συγχώρεση γι’ αυτό. Τα χρόνια πέρασαν.

Οι μάρτυρες εκείνων των φριχτών χρόνων, είναι ολοένα και λιγότεροι. Γίνεται όμως ολοένα και πιο ξεκάθαρο και καταλαβαίνουμε περισσότερο το τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι της Σοβιετικής Ένωσης, ο ηρωισμός τους και η νίκη. Υποκλίνομαι σε εσάς, λυπάμαι…”.