Έχει ακουστεί πολλάκις ότι ο ΠΑΟΚ πρέπει να τιμήσει τους «θρύλους» του. Ετσι πρέπει να γίνει. Για τις «σημαίες» της ομάδας μπάσκετ ο λόγος, για τους τροπαιούχους που μάτωσαν την φανέλα με το «Δικέφαλο», για όσους την αγάπησαν πραγματικά και την έβαλαν μπροστά από κάθε άλλη… Το πώς τιμώνται αυτές οι προσωπικότητες όμως έχει δύο πτυχές.

Η μία είναι φυσικά η κλασική: της διοργάνωσης μεγάλων φιλικών παιχνιδιών, με γνωστούς προσκεκλημένους, απονομές, φεστιβαλικές εκδηλώσεις και άλλα τινά που γίνονται άπαξ και με την πάροδο των ετών μπορεί και να ξεχαστούν.

Η άλλη είναι η διαρκής υποστήριξη των προσωπικοτήτων αυτών από την στιγμή που παραμένουν ενεργά μέλη της «οικογένειας» του συλλόγου. Και στον ΠΑΟΚ υπάρχει – τιμή και καμάρι του – ένα αξεπέραστο δίδυμο, όχι μόνο με «ενεργό» αλλά και με καθαρά ηγετικό ρόλο: του Μπάνε Πρέλιεβιτς και του Νίκου Σταυρόπουλου!

Προφανώς και για τους δύο θα γίνει πάλι κουβέντα περί φιλικών για να τιμηθούν, αλλά ποιος μπορεί να τιμήσει περισσότερο τους αξεπέραστους αυτούς ήρωες, τους μεγάλους αυτούς λαοφιλείς παίκτες, από το να είναι συνέχεια δίπλα τους; Τώρα, στα δύσκολα. Τώρα που αμφότεροι τραβάνε το κάρο της ΚΑΕ από την «λάσπη» των παλαιών χρεών που άφησαν άλλες διοικήσεις.

Ο κόσμος του ΠΑΟΚ που γνωρίζει στο πετσί του τι εστί μαχητής, τι εστί παλικάρι, γι΄ αυτά τα δύο ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ «έβγαζε το λαρύγγι» του όταν έπαιζαν, γιατί τους προσέφεραν βέβαια με την τρομερή απόδοσή τους νίκες, τίτλους, περηφάνεια, όραμα. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ που δάκρυσε μαζί τους στις «κούπες», που έγινε «ο πρώτος σε όλη την Ευρώπη» επειδή αυτοί οδηγούσαν την ομάδα σε ανεπανάληπτους θριάμβους, βλέπει πολύ καλά τώρα και την τεράστια προσφορά τους από άλλο μετερίζι.
Ο κόσμος ξέρει ότι Πρέλιεβιτς και Σταυρόπουλος πάλι «ματώνουν» έξω από τις τέσσερις γραμμές, για να εξυγιανθεί η ΚΑΕ και για να ανοίξει ο δρόμος ώστε σύντομα να ξαναγίνει «τεράστιος» ο – πάντα ΜΕΓΑΛΟΣ – ΠΑΟΚ. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι (και λόγω της οικονομικής κρίσης που περνάει η χώρα) το έργο τους είναι πολύ δύσκολο, ότι αμφότεροι έβαλαν τον εαυτό τους κάτω από την ανάγκη ύπαρξης της ομάδας και ανακούφισής της από τα χρέη του παρελθόντος και ο κόσμος ξέρει ότι οι δυο τους πάλι «ματώνουν» και πάλι αναλαμβάνουν προσωπικό κόστος, αφού δεν είναι από αυτούς που γέμισαν την ομάδα με «μεταγραφάρες» προς τέρψιν των πρωτοσέλιδων και των «ονείρων» των φιλάθλων.

Ο κόσμος λοιπόν μπορεί – και πρέπει – να τιμήσει αυτή την επιλογή «σωτηρίας» για την ομάδα. Όπως και τις άλλες που έχουν κάνει οι δύο για την «αναγέννηση» του μπασκετικού ΠΑΟΚ. Η «ελληνοποίηση» της ομάδας, η ανάδειξη νεαρών παικτών, η ανάκτηση της αξιοπιστίας της ομάδας εντός κι εκτός συνόρων, δεν μπορεί να τιμηθεί μόνο με τα μπράβο στα λόγια.
Τι καλύτερο από το να έρθουν έστω και τώρα στο πλευρό αυτών των δύο ιστορικών προσωπικοτήτων του «Δικεφάλου». Όχι πως δεν συντάσσονται οι φίλαθλοι, όχι πως δεν τους εκτιμούν, μα άλλη βοήθεια – γιγαντιαία – μπορούν να προσφέρουν με την διαρκή τους παρουσία στο «παλατάκι».

Στο κάτω – κάτω, Πρέλιεβιτς και Σταυρόπουλος έχυσαν ποτάμια ιδρώτα, για να γίνει αυτό το «παλατάκι», γι΄ αυτούς τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ και δεν το αντέχουν να το βλέπουν μισοάδειο έως άδειο.

Πρέλιεβιτς και Σταυρόπουλο εξ άλλου δεν ήθελε ο κόσμος στην ομάδα; Τους έχει και με το παραπάνω! Ε, ας τους τιμάει καθημερινά. Κι αν μέχρι τώρα οι απουσίες ήταν πολλές, από τον αγώνα του Σαββάτου με τον Παναθηναϊκό, ας λιγοστέψουν. Μέχρι να μηδενιστούν!