Κοιτούσες την ενδεκάδα. Ιτάνζ 30, Έτο 32, Λίνο 36, Φωτάκης 31, Κατσουράνης 33, Λόρενς 31, Σάλπι 31. Στο κέντρο της άμυνας ακόμα δύο βαριά κορμιά (Κουμάλο, Σίλντενφελντ) και μόνο οι ευέλικτοι 23άρηδες Καμαρά και Κλάους να σπάνε την μονοτονία. Γίνεται όλη αυτή η συνομωταξία των 30+ να παίζει μοντέρνο ποδόσφαιρο του 2013, με ταχύτητα, γρήγορο […]
Κοιτούσες την ενδεκάδα. Ιτάνζ 30, Έτο 32, Λίνο 36, Φωτάκης 31, Κατσουράνης 33, Λόρενς 31, Σάλπι 31. Στο κέντρο της άμυνας ακόμα δύο βαριά κορμιά (Κουμάλο, Σίλντενφελντ) και μόνο οι ευέλικτοι 23άρηδες Καμαρά και Κλάους να σπάνε την μονοτονία.
Γίνεται όλη αυτή η συνομωταξία των 30+ να παίζει μοντέρνο ποδόσφαιρο του 2013, με ταχύτητα, γρήγορο τρανζίσιον, εναλλαγές θέσεων, ατελείωτα τρεξίματα, ασφυκτικό πρέσινγκ; Μπορεί να φτιάξει μία κυριαρχική ομάδα που θα πιάσει από το πρώτο λεπτό τον αντίπαλο από τον λαιμό και θα του πει «εγώ είμαι το αφεντικό;»; Με τίποτα. Ακόμα κι αν έχει στον πάγκο τον Γ.Χ., τον Δώνη, τον Γκουαρντιόλα, τον Μουρίνιο, τον Θεό τον ίδιο. Για ένα μάτι που έχει δει λίγο ΠΑΟΚ 2012-13 η αποκρουστική εικόνα στο Περιστέρι δεν ήταν η εξαίρεση, μα ο κανόνας.
Βγει δεν βγει (προκριματικά) Τσάμπιονς Λιγκ, ο ΠΑΟΚ θέλει καλοκαιρινό ρεκτιφιέ. Πρέπει να ανεβάσει κυβικά την μηχανή του. Να βάλλει άλλα αμορτισέρ. Να ανανεώσει τα κύτταρα του. Να γίνει πιο αθλητικός. Πιο γρήγορος. Πιο ενθουσιώδης.
Να ψάξει για παίκτες με συμπληρωματικά χαρακτηριστικά και όχι να παλεύει να χωρέσει σε μία ενδεκάδα τέσσερα όμοια οκτάρια (Κατσουράνης, Φωτάκης, Λόρενς, Λάζαρ) με ίδια στοιχεία, ίδιες παθογένειες, ίδια χαρακτηριστικά.
Ο ΠΑΟΚ δεν παίρνει τρεξίματα ούτε γκολ από αυτές τις ζώνες, βγάζει φάση μόνο αφού αλλάξει πρώτα καμιά 30αριά πάσες και έχει οργανωθεί ο αντίπαλος, για να ολοκληρώσει κατεβασιά πρέπει να ανέβει να σεντράρει ο Λίνο κι ότι κάτσει.
Για να βρει γκολ από στημένη φάση πρέπει να έχουμε ανάδρομο Ερμή, με εξαίρεση τον Καμαρά που είναι ο μόνος που μπορεί να περάσει παίκτη σε ένας εναντίον ενός, ο ΠΑΟΚ είναι προβλέψιμος, αργός, βαρετός, μυρίζει ναφθαλίνη.
Στο Περιστέρι δεν πήγε για να κερδίσει, αλλά για να… κλέψει αποτέλεσμα. Αν στο πρώτο λεπτό κάποιος μπορούσε να εγγυηθεί στον Γ.Χ. ότι ο Κάκος σφυρίζει και το ματς λήγει 0-0, αυτός θα το έπαιρνε και θα έλεγε και «ευχαριστώ». Σύμφωνοι, σε ματς πλέι-οφ θα σπάσεις τον ρυθμό, θα κοιτάξεις την ουσία, θα ροκανίσεις τον χρόνο, μα κάτι τέτοιο δεν έκανε ο ΠΑΟΚ και στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος;
Βγει δεν βγει (προκριματικά) Τσάμπιονς Λιγκ, ο ΠΑΟΚ πρέπει να κάνει ένα γενικό τσεκ-απ και να δει σε τι ζωτικά όργανα θέλει μεταμόσχευση. Πρέπει να οραματιστεί το μοντέλο της ομάδας που θέλει να χτίσει και να βρει τους παίκτες με τα κατάλληλα χαρακτηριστικά. Βγει δεν βγει (προκριματικά) Τσάμπιονς Λιγκ, ο ΠΑΟΚ είναι αυτή τη στιγμή μία ομάδα που δεν βγάζει στο γήπεδο τα ίδια χαρακτηριστικά με τον κόσμο του, την ιστορία, την ιδιοσυγκρασία, το όνομα του. Δικαιολογίες για το 2-1 από τον Ατρόμητο θα ακούσεις πολλές. Έλλειψη ρυθμού, ατυχία, προσωπικά λάθη, έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης. Τίποτα από αυτά δεν έχει καμία σημασία.
Αν ο ΠΑΟΚ θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω πρέπει πρώτα να κοιτάξει πίσω και να δει τις παθογένειες που τον έφεραν εδώ, κι όχι τι πήγε στραβά στο Περιστέρι…
