«Η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, μα η ήττα είναι ορφανή», έλεγε σοφά ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, την εποχή που ακόμα δεν είχε καν ιδρυθεί ο ΠΑΟΚ. Τα λόγια του μοιάζουν τόσο ταιριαστά λίγο μετά το… γιαννιώτικο σοροπιαστό στην «Τούμπα». Το μενού δεν είχε δημοσιογραφικά. Έγινα ένα με τον κόσμο. Ανακατεύτηκα μαζί του. Προσπάθησα να αφουγκραστώ την […]
«Η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, μα η ήττα είναι ορφανή», έλεγε σοφά ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, την εποχή που ακόμα δεν είχε καν ιδρυθεί ο ΠΑΟΚ. Τα λόγια του μοιάζουν τόσο ταιριαστά λίγο μετά το… γιαννιώτικο σοροπιαστό στην «Τούμπα».
Το μενού δεν είχε δημοσιογραφικά. Έγινα ένα με τον κόσμο. Ανακατεύτηκα μαζί του. Προσπάθησα να αφουγκραστώ την σκέψη του. Να ακούσω. Μόνο να ακούσω. Άκουσα πολλά όσο περίμενα, ανώνυμα, ήσυχα, μαζί τους έξω από τα αποδυτήρια για να βγουν τα «καλομαθημένα». Λίγο μετά άκουσα… ράδια. Άκουσα φίλους. Συγγενείς.
Γνωστούς. Άκουσα ανθρώπους διαφόρων ηλικιών. Κάθε συζήτηση ξεκινούσε ή κατέληγε στον ΠΑΟΚ. Ο καθένας είχε την δική του δικαιολογία, ερμηνεία, σκέψη. Άκουσα πολλά. Πάρα πολλά. Δεν μπορεί, θα τα έχετε ακούσει και εσείς λίγο έως πολύ. Φταίμε εμείς, φταίτε εσείς, φταίει κι ο… Χατζηπετρής που έλεγε και ο Κηλαηδόνης:
– «Για όλα φταίει ο Δώνης. Δηλαδή ο Αστέρας και ο Ατρόμητος περισσότερα λεφτά είχαν για μεταγραφές; Ρε Δώνη, ο μόνος παίκτης που έφερες εσύ ήταν ο Κουμάλο με 2,5 κατοστάρικα. Πλάκα μας κάνεις; Που είναι η δουλειά που έκανες; Που είναι τα γκολ από στημένες φάσεις; «Έκαψες» την ομάδα και οι παίκτες τώρα περπατάνε. Ένα εκατομμύριο θλάσεις, όλο δικαιολογίες και dvd με ντεμέκ αυτοματισμούς. Από τότε που… έφαγες τον Πάμπλο η ομάδα έγινε τσίρκο».
– «Ο Ιβάν φταίει. Ρε, Ιβάν πάρε κεφάλια. Ρίξε κάνα πρόστιμο στα καλομαθημένα. Πολύ στα ώπα-ώπα τους έχεις και μας καβαλήσανε.».
– «Ο Ιβάν φταίει. Αντί να διώξει τον Δώνη, έδιωξε τον Πάμπλο. Αντί να πάρει προπονητή για τα πλέι-οφ, αντί να φέρει πίσω τον Άγγελο, άφησε την ομάδα στον Γ.Χ. που… ντρέπεται να μιλήσει».
– «Ο Ιβάν φταίει. Αντί να φέρει παικταράδες τον Γενάρη, γέμισε την ομάδα με δανεικούς που ζούνε στην κοσμάρα τους και γράφουν τον ΠΑΟΚ στα… τέτοια τους».
– «Όχι, ο Τσιστιακόφ φταίει. Αυτός στήριζε τον Δώνη, όταν η ομάδα δεν τσούλαγε. Είδαμε τις γνωριμίες του. Τόσο καιρό δεν μπορεί να φέρει ένα προπονητή. Και σιγά τους παίκτες που έφερε τον Γενάρη. Το μόνο που ήξερε ήταν να φωτογραφίζεται με τον Βιεϊρίνια στα εστιατόρια για να κάνει μόστρα στον εαυτούλη του».
– «Γιατί ο Ζαγοράκης και ο Βρύζας δεν φταίνε; Αντί να υψώσουν ανάστημα και να δώσουν καμία συμβουλή για να πάει μπροστά η ομάδα, σωπαίνουν και κάνουν τις γλάστρες, μη χάσουν τις θεσούλες τους».
– «Ο Κλάους φταίει. Την είδε! Γέμισε τατού. Δωσ’ του μανίκια, δωσ’ του ξυπνητήρια στο λαιμό. Δωσ’ του μπουζούκια. Δωσ’ του Αθήνα. Στα… τέτοια του η μπάλα και ο ΠΑΟΚ».
– «Αμ, ο Σίλντεφελντ. Ρε φίλε, σε μία φάση σε θέλω στο ματς και εσύ γλιστράς; Σε όλα τα γκολ μέσα είσαι. Μία σου φταίνε τα παπούτσια, μία ο ήλιος, μία το γκαζόν. Εσύ δεν φταις πουθενά ρε μεγάλε;».
– «Για όλα φταίει ο «Σάλπι». Φιλότιμος σου λέει. Τι φιλότιμος; Που έχεις ακούσει κάποιον να παίρνει τόσα φράγκα για να δηλώνει απλά φιλότιμος; Επιθετικός είσαι. Τόσες χρονιές στον ΠΑΟΚ και ούτε μία φορά διψήφιο αριθμό γκολ. Εγώ να ‘παιζα μπροστά 10 γκολ θα είχα βάλει (καπάκι τα γνωστά «ΠΑΟΚ δεν ήσουνα ποτέ», «προδότη» και η υπόλοιπη ποικιλία).»
– «Κι αυτός ο Λόρενς πως έχει γίνει έτσι; Αυτός πίνει ουΐσκια ακόμα και για να δώσει δείγμα στο αντιντόπινγκ κοντρόλ. Για κανένα τσιφτετέλι καλός είναι, από μπάλα τίποτα.»
– «Και τον Ιτάνζ τον παραχαϊδέψαμε. Από τότε που έφυγε ο Δώνης… σαν πολύ να βάρυνε. Ούτε ο Σαμοτούλσκι και ο Μάινταν δεν θα έτρωγαν αυτό που έπνιξε στο Περιστέρι. Άσε που τρώει και την θέση του Χακόμπο που ήθελαν να τον φάνε και τον λένε τρελό γιατί λέει αλήθειες.»
– «Ρε συ Έτο αγόρι μου, δεν πας στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ που δήλωσες και οπαδός της; Η μοναδική κούρσα που κάνεις είναι όταν παίρνεις κανένα ταξί.»
– «Μα τώρα κέντρο είναι αυτό με Κάτσε και Λάζαρ; Και οι δύο κρύβονται μέσα στην μπλούζα τους. Αυτοί φοβούνται να κάνουν πάσα στα δύο μέτρα. Έχουμε να δούμε κάθετη μπαλιά κάτι χρόνια.»
– «Αμ, οι μικροί; Μηδέν πρόοδος. Τους γνώρισαν και πέντε γκόμενες επειδή λένε ότι παίζουν στον ΠΑΟΚ και την άκουσαν. Μόνο φράντζα, φραπέ και twitter είναι. Που είναι ο Πέλκας που πήρε και το «10»; Που είναι ο Κωνσταντινίδης; Που χάθηκε ο Πόποβιτς. Πως πάχυνε έτσι ο Σταφυλίδης;».
Ποιοι γλίτωσαν; Ο Λίνο, τον οποίο «σε λίγο θα τον ταριχεύσουμε». Ο Βούκιτς, ο οποίος «μπήκε μέσα το παιδί σκίστηκε και τους εξέθεσε όλους». Ο Κατσουράνης, τον οποίο «μήπως να τον κλωνοποιήσουμε για να λυθεί και η ερώτηση στόπερ ή χαφ;». Τη σκαπούλαρε ο χαμένος Κατσικάς, ο ξεχασμένος Γεωργιάδης και οι Φωτάκης, Ρομπέρ που είναι μόνιμες εναλλακτικές λύσεις.
Τι από όλα αυτά είναι αλήθεια; Όλα και τίποτα. Στο ποδόσφαιρο -δυστυχώς ή ευτυχώς- δεν υπάρχει η σχέση αιτίου-αιτιατού όπως στις φυσικές επιστήμες, τα μαθηματικά και την χημεία. Δεν ευθύνεται ένα πράγμα για μία νίκη ή μία ήττα. Μία κατάσταση δεν συνεπάγεται άμεσα κάτι άλλο.
Γι’ αυτό και κάθε οπαδός, δημοσιογράφος, σχετικός ή άσχετος μπορεί να λέει το μακρύ του και το κοντό του χωρίς να μπορεί να αποδειχθεί ότι αυτό που λέει είναι η απόλυτη αλήθεια ή μία μπαρούφα και μισή.
Το επιμύθιο είναι πως ο ΠΑΟΚ δεν αποτελεί πια γροθιά. Η λέξη συσπείρωση έχει πάει περίπατο. Η θρυλική «καύλα» που επικαλέστηκε πριν από δύο χρόνια κατά την αποχώρηση του ο Ζαγοράκης έπαψε να υφίσταται. Ο μέσος Παοκτσής πια προτιμά να πιει το πικρό ποτήρι αποστασιοποιημένος σπίτι του ή σε καμιά καφετέρια παρά να πάει γήπεδο. Κουράστηκε. Νιώθει λίγο άδειος μέσα του. Κουράστηκε να δίνει και να μην εισπράττει. Όχι να εισπράττει λεφτά, αλλά στιγμές. Χαρές. Συναισθήματα.
Ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή διοικείται, ενεργεί, αναπνέει, παίζει, αντιδρά σαν ένα συνοικιακό μαγαζάκι, χωρίς να θέλω να θίξω τους συνοικιακούς μαγαζάτορες.
Είναι σε ένα μεταβατικό σοκ. Από τον ΠΑΟΚ που χρωστάει, αυτοδιοικείται και σκαρφίζεται χίλιους και έναν τρόπους για να επιβιώνει, στον ΠΑΟΚ που έχει πια φράγκα, πληρώνει τοις μετρητοίς, αλλά αδυνατεί να δει χαρά. Κανείς, πια δεν είναι στο απυρόβλητο. Ναι, είναι άδικο να τους παίρνει όλους η μπάλα.
Έλα όμως που αυτή η ρημάδα η ήττα είναι ορφανή…
