Ήταν σαν σήμερα 31 Μαΐου του 1981, όταν ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν τον Ολυμπιακό, σ΄ ένα ματς χωρίς μεγάλο βαθμολογικό ενδιαφέρον στην καυτή όμως Τούμπα. Η καρδιά του προπονητή του Δικεφάλου χτυπούσε δυνατά σε κάθε φάση. Και κάποια στιγμή δεν άντεξε… Ήταν στο 17ο λεπτό του ντέρμπι όταν κάτι ψιθύρισε στους συνεργάτες του στον πάγκο και αμέσως μετά σωριάστηκε στο έδαφος. Κανείς δεν κατάλαβε τι είπε, όμως όλοι είχαν καταλάβει πως κάτι πολύ σοβαρό συνέβη. Λίγο αργότερα, στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, όπου διακομίστηκε με το ασθενοφόρο, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός του από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 58 ετών. Η καρδιά του τον πρόδωσε. Μία καρδιά που τις τελευταίες του στιγμές χτυπούσε Ασπρόμαυρα!

Ο Γκιούλα Λόραντ γεννήθηκε στην Ουγγαρία στις 6 Φερβουαρίου του 1923 με τον θεό να του δίνει απλόχερα ποδοσφαιρικό ταλέντο και έναν… ατίθασο και επαναστατικό χαρακτήρα. Και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά ταίριαξαν αργότερα “γάντι” στον ΠΑΟΚ για να του δώσουν το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορία του, αλλά μέχρι το 1976 ο Λόραντ είχε κάνει ήδη πολλά στην ποδοσφαιρική και μη ζωή του.

Μέλος της χρυσής Ουγγαρίας

Το 1949 πήρε την απόφαση να φύγει από την Ουγγαρία λόγω του Σταλινικού καθεστώτος ακολουθώντας το παράδειγμα του Λάζλο Κουμπάλα ο οποίος άλλαξε πολλές… πατρίδες. Σε αντίθεση όμως με τον φίλο του ο Λόραντ δεν τα κατάφερε και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως όταν συνελήφθη από την Ουγγρική αστυνομία.

Το ποδοσφαιρικό του ταλέντο τον έσωσε, καθώς η μεγάλη Ουγγαρία των αρχών της δεκαετίας του 50′ είχε ανάγκη έναν μεσοαμυντικό σαν τον Λόραντ που ήταν το… μυαλό της μεσαία γραμμής. Ο τότε προπονητής των Μαγυάρων, Γκούσταβ Ζέμπετς, εγγυήθηκε προσωπικά στον υπουργό Εσωτερικών πως θα προσέχει ο ίδιος ώστε ο 27χρονος τότε Λόραντ δεν θα προσπαθήσει να… δραπετεύσει κατά τη διάρκεια των αγώνων της Εθνικής στο εξωτερικό.

Δίπλα στους Πούσκας, Κότσις, Τσίμπορ, Χιντεγκούτι και τους άλλους μεγάλους αστέρες του ουγγρικού ποδοσφαίρου ο Λόραντ έζησε και πρόσφερε μεγάλες στιγμές. Υπό την καθοδήγηση του Σέμπες η Ουγγαρία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι. Το 1953 πήρε το κύπελλο εθνών κεντρικής Ευρώπης και παράλληλα πέτυχε δύο ιστορικές νίκες επί της Αγγλίας με 3-8 και 7-1. Την επόμενη χρονιά στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ελβετίας νίκη με 8-3 επί της Δυτικής Γερμανίας, νίκη με 9-0 επί της Κορέας, νίκη με 4-2 επί της Βραζιλίας, νίκη με 4-2 στον ημιτελικό με την Ουρουγουάη και συμμετοχή στον τελικό. Εκεί, αντίπαλος ήταν η Δυτική Γερμανία, που νίκησε με 3-2 χάρη σε ένα γκολ του Ραν στο 86᾿.

Το 1956 αποσύρθηκε από την εθνική ομάδα, αλλά και από τη Χόνβεντ έχοντας κατακτήσει τρία πρωταθλήματα (1952, 1954, 1955). Έκανε ένα πέρασμα από τη Σπάρτακους Βουδαπέστης και έκλεισε την καριέρα του στη Βάσας, σε ηλικία 34 ετών το 1957.

Το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας έφερε την αρχή της προπονητικής η οποία έμελλε να είναι αντίστοιχα λαμπρή. Ξεκίνησε το 1962 από τον πάγκο της Χόνβεντ και πέρασε με επιτυχία από μεγάλους Γερμανικούς συλλόγους. Η Γερμανία έδειχνε να είναι το… σπίτι του αλλά για ακόμα μία φορά έπρεπε να φύγει. Αυτή τη φορά οι λόγοι δεν ήταν πολιτικοί αλλά υγείας καθώς ένα πρόβλημα στο δέρμα τον ανάγκασε να μεταβεί σε μία χώρα με αρκετό ήλιο.

Στον ΠΑΟΚ με… συνταγή γιατρού

Ήταν το καλοκαίρι του 1975, όταν οι συμβουλές των γιατρών τον οδήγησαν στην Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ, καθώς του είχαν προτείνει να ζήσει σε μία χώρα με ήλιο λόγο μίας δερματικής πάθησης! Η σκληρή δουλειά και η πειθαρχεία ήταν αυτά που τον διέκριναν. Φυσικά αποτέλεσμα αυτής της σκληρής δουλειάς ήταν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του ΠΑΟΚ με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γι αυτό το κατόρθωμα να βαραίνει τον Λόραντ!

Οι πρώτες ημέρες του Λόραντ στην Τούμπα έφεραν ψυχρολουσία στις τάξεις των παικτών. Ο Ούγγρος επέβαλλε διπλές προπονήσεις και όρισε την πρωινή στις 9 π.μ., γεγονός που “δυσκόλεψε” αρκετούς ποδοσφαιριστές και ιδίως το Δημήτρη Παρίδη που συνήθιζε να ξενυχτά. Ο Λόραντ απαιτούσε να είναι όλοι έτοιμοι τη συγκεκριμένη ώρα και να φορούν τα ρούχα της προπόνησης, παπούτσια και επικαλαμίδες.

Ο Ούγγρος ήταν θιασώτης της σκληρής πειθαρχίας, δούλευε επαγγελματικά και μεθοδικά. Σε μία προπόνηση παρατήρησε ότι ο Γιάννης Γούναρης έτρεχε με τις φτέρνες. Έτσι, έκοψε τις πίσω τάπες από τα παπούτσια του για να τον αναγκάσει να τρέχει κανονικά. Σε μία άλλη προπόνηση, τσακώθηκε με τον Άγγελο Αναστασιάδη και τον έδιωξε από το γήπεδο. Όταν ο τελευταίος αρνήθηκε να αποχωρήσει, ο Λόραντ προπόνησε την ομάδα στο μισό γήπεδο και ο Αναστασιάδης ήταν μόνος του στο άλλο μισό.

[youtube id=”n8GjkrrkLxQ#!”]

Για το Κύπελλο UEFA ο ΠΑΟΚ ατύχησε να κληρωθεί με τη Μπαρτσελόνα του Κρόιφ. Στον πρώτο αγώνα, μπροστά σε 45.200 θεατές, νίκησε με 1-0 με γκολ του Κούδα, αλλά στη ρεβάνς ηττήθηκε με 6-1. Πριν τον επαναληπτικό είχε δημιουργηθεί μείζον θέμα καθώς η μισή Ελλάδα προέτρεπε τον ΠΑΟΚ να μην αγωνιστεί στην Ισπανία, ως αντίδραση στο καθεστώς του δικτάτορα Φράνκο.

Το πρωτάθλημα της περιόδου 1975-76 εξελίχθηκε ιδανικά για τον ΠΑΟΚ του Λόραντ. Σε τριάντα αγώνες πήρε 21 νίκες και 7 ισοπαλίες, με 60 γκολ υπέρ και 17 κατά. Δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε ο ΠΑΟΚ ήταν πρωταθλητής για πρώτη φορά στην ιστορία του.

Ήθελε προπονητικό κέντρο κι έφυγε

Με το τέλος του πρωταθλήματος ο Lorant απαιτεί από τον Παντελάκη προπονητήριο, οργανωμένη στελέχωση στα τμήματα υποδομής, και περισσότερα χρήματα για μεταγραφές.

Ο Παντελάκης απάντησε ότι δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του και σε συνδυασμό με άλλα μικροεπεισόδια που είχαν δημιουργηθεί (με Παντελάκη, Πέτρο Καλαφάτη κ.α.), ο Λόραντ πήρε την απόφαση να επιστρέψει στη Γερμανία, αφού πρώτα αρνήθηκε πρόταση της Καστοριάς.

Συνεχίζει την καριέρα του στην Eintracht Frankfurt το 1976 και το 1977 αναλαμβάνει τη φημισμένη Bayern Munchen. Τα χνώτα του δεν ταιριάζουν εξ’αρχής καλά με τον Breitner δεδηλωμένο αναρχικό με τον οποίο πιάνονται στα χέρια στην προπόνηση. Τα ίδια συμβαίνουν και με τον Uli Hoeness τον οποίο και παραγκωνίζει κατηγορώντας τον για έλλειψη διάθεσης στις προπονήσεις. Ο Hoeness ζητάει να φύγει από την ομάδα εξαιτίας του όπως και συμβαίνει και τελικά το 1979 και ο ίδιος ο Lorant εγκαταλείπει το Μόναχο χωρίς να πάρει κάποιο τίτλο και αναλαμβάνει τη Schalke 04 χωρίς όμως να στεριώσει ούτε κι εκεί.

Η επιστροφή και το τέλος

Στις 29 Απριλίου 1980, τρεις χιλιάδες φίλαθλοι περίμεναν τον Λόραντ στο αεροδρόμιο. Τον σήκωσαν στα χέρια, τον αγκάλιαζαν και τον φιλούσαν. Ο Ούγγρος δάκρυσε και λίγο αργότερα δήλωσε ότι “νιώθω σαν γίγαντας μετά από τέτοια υποδοχή. Επέστρεψα γιατί έμαθα ότι ο πρόεδρος (σ.σ. Παντελάκης) έγινε πιο σωστός απ` ότι ήταν, όπως και εγώ βέβαια έγινα σωστότερος”.

Ο ΠΑΟΚ διεκδίκησε το πρωτάθλημα, όμως τελικά έμεινε στην τέταρτη θέση (42β. έναντι 49 του πρωταθλητή Ολυμπιακού). Ο Λόραντ έφυγε έχοντας ήδη οδηγήσει την ομάδα στους ημιτελικούς του Κυπέλλου, με αντίπαλο την ΑΕΚ. Στον τελικό με τον Ολυμπιακό οι παίκτες αγωνίστηκαν με στόχο να αφιερώσουν το τρόπαιο στη μνήμη του. Ηττήθηκαν με 3-1 στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Άλλοι… δύο θάνατοι

Σύμφωνα με την έκθεση του ιατροδικαστή, το έμφραγμα που προκάλεσε το θάνατο του Γκιούλα Λόραντ, δεν ήταν και το μοναδικό που είχε πάθει. Είχαν προηγηθεί άλλα δύο. Το πρώτο περίπου έξι μήνες νωρίτερα και το δεύτερο μια εβδομάδα πριν από το τελευταίο και μοιραίο…

Ο θάνατος του Λόραντ, οδήγησε στην αυτοκτονία και έναν οπαδό του ΠΑΟΚ. Τον 26χρονο Μιχάλη Μπορέτο, ο οποίος έπεσε από το φωταγωγό της πολυκατοικίας του στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Ο 26χρονος αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα αλλά η κατάστασή του επιδεινώθηκε όταν έμαθε για τον θάνατο του Λόραντ.

Και τι σύμπτωση; Το βράδυ της 31 Μαΐου του 1981, άφησε την τελευταία του πνοή στο πατρικό του σπίτι στην Καβάλα και ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής Χρηστάκης. Κατά κόσμο Χρήστος Σύρπος. Ήταν προσωπικός φίλος με τον Λόραντ. Ήταν στο πατρικό του στην Καβάλα και ανάρρωνε μετά από τα δύο εγκεφαλικά και όταν έμαθε για τον χαμό του Ούγγρου προπονητή έπαθε και το τρίτο που αποδείχθηκε μοιραίο…