Τα πρώτα του φράγκα τα έβγαλε 9 ετών, δουλεύοντας στα μελίσσια του παππού του. Στο σχολείο έφτιαξε δική του εταιρία κέτερινγκ! Αν και γιος γιατρών, η ροπή του στις μπίζνες ήταν… έμφυτη. Αποφοίτησε από την αστυνομική σχολή του Χάρκοβο, αλλά έβγαλε και το τεχνολογικό ινστιτούτο, κάνοντας διδακτορικό στο μάρκετινγκ. Από μικρός φαινόταν ότι αυτός ο τύπος θα βγάλει φράγκα στην ζωή του.

Ο Ολεξάντρ Γιαροσλάβσκι πάτησε τα 52, αλλά δείχνει πολύ νεότερος, φροντίζει για αυτό και η (τρίτη) σύζυγος του, η οποία το 2006 αναδείχθηκε Μις Χάρκοβο. Γυαλισμένο κρανίο, φουσκωτός, τον βλέπεις και τρέμεις. Κάθε μέρα έχει το ίδιο πρόγραμμα. Ξυπνά στις 6 το πρωί, κάνει τζόκινγκ 8 χιλιόμετρα (!) στο δάσος και μετά ρίχνει μία βουτιά σε παγωμένο νερό! Μέχρι τις 12 το βράδυ, που κλείνει τα μάτια του, ασχολείται με την κανονική του ιδιότητα: αυτή του «Τσάρου του Χάρκοβο».

Δεν διαβάζει βιβλία, αλλά μόνο οικονομικά reports. Δεν δίνει επιχειρηματικές συμβουλές σε κανέναν, θεωρεί ότι ο καλύτερος συνέταιρος του καθενός είναι ο… εαυτός του και έχει ένα ρητό: «Στις δουλειές ο μόνος κανόνας είναι ότι… δεν υπάρχουν κανόνες!».

Στο γραφείο του δεσπόζει μία φωτογραφία του με τον Μπιλ Κλίντον και άλλη μία με τον… κολλητό του την τελευταία 20ετία Ρόμαν Αμπράμοβιτς! Στο ποδόσφαιρο τον έμπασε ο έτερος οικονομικός κολοσσός της Ουκρανίας, ο ιδιοκτήτης της Σαχτάρ, Ρινάτ Αχμέτοφ. Πίστεψε ότι μία δυνατή Μέταλιστ θα μπορούσε να ανεβάσει τον πήχη και να τραβήξει προς τα πάνω και την ομάδα του Ντόνετσκ. Ο άνθρωπος έβλεπε πολύ μπροστά…

Εν έτει 2004 ο Γιαροσλάβσκι κάνει μία κίνηση που ακούγεται ως επιχειρηματική αυτοκτονία. Άσχετος από μπάλα, δίνει 500 χιλιάρικα και αγοράζει την Μέταλιστ, μία μισοδιαλυμένη ουκρανική ομάδα που είχε τον ρόλο ασανσέρ ανάμεσα στις δύο πρώτες κατηγορίες. Χωρίς κόσμο, τίτλους, ιστορία, με ένα γήπεδο αχούρι χτισμένο το 1925, η Μέταλιστ ήταν ένα… τίποτα. Αυτό κι αν ήταν πρόκληση.

Πως έκανε τα λεφτά του ο… Αλέξανδρος;     Το 1995 αγοράζει για 20.000 δολάρια μετοχές της -υπό χρεωκοπίας- τράπεζας UkrSibbank σταδιακά, γίνεται μεγαλομέτοχος και το 2004 την πουλάει στον γαλλικό κολοσσό BNP Paribas για μισό δις δολάρια! Πρόσφατα πούλησε μία εταιρία επεξεργασίας αζώτου για άλλα 800 εκατομμύρια και τα τελευταία χρόνια μέσω της κατασκευαστικής DCH (Development Construction Holding)… χρηματοδοτεί πρότζεκτ. Τι είδους πρότζεκτ; Για το πρόσφατο Euro2012 ανέλαβε ολοκληρωτικά το εργολαβικό λίφτινγκ του Χάρκοβο. Έφτιαξε από την αρχή το αεροδρόμιο, έχτισε το πρώτο ξενοδοχειακό συγκρότημα πέντε αστέρων, αναμόρφωσε δεκάδες κτίρια στην πόλη, μέσα σε όλα αυτά ανακατασκεύασε και το γήπεδο της Μέταλιστ, σε ένα εγχείρημα που κόστισε κοντά στο 1 δις δολάρια, γέμισε μεροκάματα σε όλη την πόλη και έκανε τον «Σάσα» (για τους φίλους) να αγγίζει σε ποσοστό δημοφιλίας στην πόλη το 100%!

Το πουγγί του χωράει περίπου 4 δις δολάρια και με την προσωπική του περιουσία ανήκει στην ολιγάριθμη κάστα των 10 πλουσιότερων ολιγαρχών της Ουκρανίας. Γι’ αυτόν το ποδόσφαιρο στην αρχή -σύμφωνα με τα δικά του λόγια- ήταν: «ένα ακριβό μη επικερδές παιχνίδι». Μετά από μερικά χρόνια το τροπάριο άλλαξε: «Διαπιστώνω ότι το ποδόσφαιρο είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό από ένα παιχνίδι. Είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση».

Για να μάθει, χρειάστηκε να πάθει. Παρότι άπαντες στην Ουκρανία είχαν… διαβάσει το βιογραφικό του, χρειάστηκε να πετάξει πολλά χρήματα στην… λεκάνη, μέχρι να δει τις επενδύσεις του να αποδίδουν καρπούς. Μετά από 9 χρόνια στο κουρμπέτι κατάφερε να κάνει το brand-name της Μέταλιστ απόλυτα σεβαστό σε όλη την Ευρώπη (παρότι δεν έχει σηκώσει ούτε… μπρίκι), να την κάνει τόσο ελκυστικό μαγαζί, που να μπορεί να έχει στο ρόστερ της 6 Βραζιλιάνους και άλλους τόσους Αργεντινούς τοπ-κλάσης, που να μπορεί να συνάπτει στρατηγικές συνεργασίες με την Γιουβέντους, να έχει γήπεδο κουκλί και ετήσιο μπάτζετ μία σαραντάρα. Σταδιακά έφτιαξε κοινό, άρχισε τις πορείες στην Ευρώπη (στους «8» του Γιουρόπα Λιγκ πρόπερσι), μα το σημαντικότερο: πέτυχε κάτι που έμοιαζε αρχικά ακατόρθωτο. Εσπασε το δίπολο Σαχτάρ-Ντιναμό Κιέβου μπήκε σφήνα στην δεύτερη θέση και ορέγεται σεντόνι για πρώτη φορά στην ιστορία της. Σαν πολύ δεν μοιάζει το όλο στόρι το προέδρου της Σαχτάρ Ντόνετσκ με αυτό του Ιβάν Σαββίδη; Μόνο που ο… άνθρωπος μας τον Γενάρη την… έκανε από το ποδόσφαιρο. Κανείς δεν έμαθε ποτέ, που, πως, πότε, γιατί. Το μόνο που έγινε γνωστό είναι πως πούλησε την Μέταλιστ γιατί: «η πρόταση ήταν πολύ καλή για να την αρνηθεί». Το νέο αφεντικό των Ουκρανών είναι μικρότερος από τον Σαλπιγγίδη, τον Κατσουράνη και σειρούλα με τον Αλέξανδρο Τζιώλη. Ο 27χρονος δικηγόρος και επιχειρηματίας Σέρχι Κουρτσένκο είναι πια το boss, όμως οι κακές γλώσσες λένε πως πίσω από το όλο θέμα κρύβεται ο γιος του πρώην πρωθυπουργού της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανούκοβιτς.

Μέσα σε μερικά χρονάκια, ένα ανυπόληπτο μαγαζί όπως η Μέταλιστ απέκτησε αθλητική, οικονομική αλλά και πολιτική υπόσταση. Γιγαντώθηκε με τα λεφτά του Γιαροσλάβσκι, αλλά δεν χάθηκε, όταν αυτός αποφάσισε να εγκαταλείψει το πλοίο.

Το πρότζεκτ Μέταλιστ μοιάζει με αυτό του ΠΑΟΚ, αλλά προσοχή: το δικό τους είναι μερικά χρονάκια μπροστά από αυτό του Δικέφαλου. Αν στο ποδόσφαιρο υπάρχει δικαιοσύνη, οι Ουκρανοί δικαιούνται να εξαργυρώσουν πρώτοι το χαρτάκι με τον αριθμό προτεραιότητας για το σεντόνι. Ο αληθινός στόχος του ΠΑΟΚ δεν (θα) πρέπει να είναι πως θα μπει φέτος (ντε και καλά) στους ομίλους, αλλά πως θα εξελιχθεί σε μία νέα ελληνική Μέταλιστ. Η κλήρωση με τους Ουκρανούς ας γίνει ένα και καλό μάθημα ποδοσφαιρικής και εταιρικής εξέλιξης για όλους…