Η ιστορία δεν είναι φανταστική. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις δεν είναι τυχαία: Το «Ρόουζ-Μπόλ» ήταν το ταρτάν μπροστά από την «4».

Ο χώρος μπροστά από την «8» που είχε και λιγάκι χόρτο ήταν το «Γουέμπλεϊ». Το «Μαρακανά» ήταν ένα ξερό δίπλα από την «Τούμπα», εκεί όπου σήμερα είναι ο χώρος απέναντι από τον σύνδεσμο, όπου υπάρχει ένα πάρκο και ένα γυμναστήριο. Δύο γύροι για ζέσταμα, μετά μερικές διατάσεις και στη συνέχεια… «παίξτε δίτερμα».

Γόνατα, αστράγαλοι, μέσες γίνονταν… άστα να πάνε. Ρούχα; Στην καλύτερη αυτά που που φορούσε η πρώτη ομάδα πριν από δύο τρία χρόνια. Στην χειρότερη, κάτι εμφανίσεις… ότι να ‘ναι! Παπούτσια; Ότι είχε ευχαρίστηση ο καθένας. Προπονητικές διδαχές: Ένα μείγμα από τις λέξεις: «πάμε», «δυνατά», «γερά», «φάτε τους».

Εξωγηπεδικές συμβουλές; Ανύπαρκτες. Διατροφή; Διαγωνισμός ποιος θα φάει τους περισσότερους γύρους σε βενζινάδικα στην επιστροφή μετά από εκτός έδρας ματς! Ένα περιβάλλον ημιμάθειας (ή μήπως αμάθειας;), βολέματος, ερασιτεχνισμού,σχεδόν επικίνδυνο για κάθε παιδική ψυχή και για κάθε παιδικό κορμί.

Δεν μιλάμε για το 1821, ούτε για προπολεμικές καταστάσεις. Αυτές ήταν οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ, όταν ο «βιτρινάτος» Δικέφαλος κοιτούσε στα μάτια και απέκλειε κοτζάμ Αρσεναλ! Πίσω από την κουρτίνα, στις μικρές ηλικίες ο ΠΑΟΚ, όχι μόνο δεν ήταν το αφεντικό της πόλης, μα ένας κομπάρσος! Το να παίζεις στους μικρούς του ΠΑΟΚ δεν ήταν τίτλος τιμής, αλλά οδηγούσε στην ίδια ερώτηση: «πόσα φάγατε το Σαββατοκύριακό;». Αυτοί που εντέλει κατάφερναν να κάνουν το βήμα παραπάνω ήταν είτε αυτοδίδακτοι, είτε τυχεροί, είτε είχαν κορμάρες, είτε χρειάστηκε λίγο… σπρώξιμο.

Από τότε, χρειάστηκε πολύς χρόνος, πολύς ιδρώτας κι ακόμα περισσότερο τρέξιμο αφανών ηρώων για να σουλουπωθεί το πράγμα και ο ΠΑΟΚ να αποκτήσει τις ακαδημίες που του αναλογούν. Στις κλήσεις του Μπάμπη Ζελενίτσα για την Εθνική Under-17 διαβάζεις μισή ντουζίνα ΠΑΟΚ (Κουτογλίδης, Πεντεκίδης, Πατράλης, Πουφλής, Δημητριάδης). Στις τελευταίες κλήσεις του Θοδωρή Παχατουρίδη για την Εθνική Under-19 είχε μέσα τους Δεληγιαννίδη, Πούγγουρα και τον Στρέζο που θεωρείται προϊόν-ΠΑΟΚ πριν κατηφορίσει για τον Ολυμπιακό.

Στην Εθνική Ελπίδων έχεις τον Κίτσιου και πολλούς ακόμα (Σταφυλλίδη, Πόποβιτς, Πέλκα, Κωνσταντινίδη, Παναγιωτούδη) που θεωρούνται εν δυνάμει ενεργά της μέλη. Τους μεγάλους του Φερνάντο Σάντος ας τους αφήσουμε στην άκρη. Πλην του Κλάους, οι υπόλοιποι είναι αγοραστοί. Δεν μαρτυρούν την κάθετη εξέλιξη του ποδοσφαιρικού οργανισμού που λέγεται ΠΑΟΚ.

Ανθρωποι της… πιάτσας. που κόβει το μάτι τους ορκίζονται πως αυτή η φουρνιά νέων της ομάδας Under 20 είναι το περισσότερο ταλέντο που έχει συσσωρευτεί σε πιτσιρικάδες ΠΑΟΚ και πως οι 17άρηδες έχουν τα φόντα να τους ξεπεράσουν. Ο ΠΑΟΚ παίζει πια πρωταγωνιστικό ρόλο στα πρωταθλήματα των μικρών οι οποίοι μαθαίνουν να παίζουν κυριαρχικό ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και μπολιάζουν στο DNA τους την νοοτροπία πως ακόμα και η ισοπαλία είναι αποτυχία.

Το φετινό καλοκαίρι ο Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος στην συνηθισμένη του πόζα με τον πιτσιρικά αγκαλιά, το αξύριστο λουκ και το αγέλαστο ύφος θα πρέπει να βγήκε περισσότερες φωτογραφίες κι από τον Χουμπ Στέφενς! Σε μία δύσκολη εποχή που οι «κλοπές πιτσιρικάδων» είναι περισσότερες κι από αυτές των κινητών, ο ΠΑΟΚ συνεχίζει το δικό του παιδομάζωμα, επιχειρώντας να μπει σε κάθε σπίτι, προσπαθώντας να πείσει κάθε γονιό πως αξίζει να του εμπιστευτεί το παιδί του.

Που κολλάνε όλα αυτά; Ο ΠΑΟΚ -τώρα που μπορεί, αφού λεφτά… υπάρχουν- οφείλει να παρέχει στα… βλαστάρια του τις καλύτερες γηπεδικές εγκαταστάσεις. Τις καλύτερες συνθήκες εξέλιξης. Τους καλύτερους δασκάλους και δεν αναφέρομαι μόνο σε προπονητές, μα και σε παιδαγωγούς.

Μόνο έτσι θα προλαμβάνει και δεν θα τρέχει πανικόβλητος να μπαλώσει ή να κουκουλώσει «φαινόμενα Κάτσε» ο οποίος… δεν ήξερε. Μόνο έτσι θα έχει αυτάρκεια και δεν θα τρέχει πανικόβλητος να δει τα εργομετρικά του (κάθε) Μάντλουνγκ που έχει ξεμείνει άνεργος την εποχή που ανοίγουν τα σχολεία.

Μόνο έτσι θα θέσει τις βάσεις για να χτίσει μία αυτόχθονη, αυτοδημιούργητη, ομάδα που θα μυρίζει ΠΑΟΚ από την κορφή ως τα νύχια και η οποία θα επιχειρήσει να συγκριθεί με την μυθική ομαδάρα της δεκαετίας του ’70…