Πόσο θέλει στο ποδόσφαιρο η δυσθυμία στην κερκίδα να μετατραπεί σε βραδινό πάρτι; Ελάχιστα λεπτάκια. Για 62 λεπτά ο Πανθρακικός κρατούσε το 0-0, ο ΠΑΟΚ έβγαζε άγχος στο γήπεδο και το σταυρόλεξο παραήταν δύσκολο. Με σύμμαχο τον Αθανασιάδη (όχι τον Κλάους, αλλά τον τερματοφύλακα του Πανθρακικού, Γιώργο) ο οποίος δεν εκτίμησε σωστά το μακρινό φαλτσαριστό σουτ του Κάτσε ο Δικέφαλος έλυσε τον γόρδιο δεσμό, δύο γκολ του Βούκιτς σε ένα δίλεπτο (85’-86’) έβαλαν το αλατοπίπερο και με το 3-0 η «Τούμπα» ξαφνικά σηκώθηκε στο πόδι, απαιτώντας «διπλό στην Λισαβώνα».

Ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε με 6 αλλαγές στην ενδεκάδα του με βάση την ομάδα που παρέταξε ο Χουμπ Στέφενς στην αναμέτρηση με την Μπενφίκα, με τον Ολλανδό τεχνικό να έχει εντελώς διαφοροποιημένη λογική σε ότι αφορά το δημιουργικό κομμάτι με την τριάδα Στοχ, Λούκας, Νάτχο (σε ρόλο επιτελικού χαφ) να παίζει πίσω από τον Χούσεν σε καθαρό 4-2-3-1. Το σχήμα αυτό άργησε να βρει τα πατήματα του στον αγωνιστικό χώρο, αφού έπεσε στο πολυπρόσωπο αμυντικό τείχος του Πανθρακικού. Ο Άκης Μάντζιος –όπως συνηθίζει στα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια- παρέταξε σύστημα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς (κάτι σαν 3-6-1), πύκνωσε τις γραμμές του και προσπάθησε να κλείσει τους διαδρόμους προς την εστία.

Ο Πανθρακικός απείλησε με ψυχρολουσία μόλις στο δεύτερο λεπτό, όταν πριν καν ιδρώσουν οι 22 ποδοσφαιριστές, ο Ιγκόρ προσπάθησε με προβολή σε σέντρα του Ρομέου, όμως το εν κινήσει πλασέ του πέρασε άουτ. Η φάση αυτή λειτούργησε σαν ξυπνητήρι για τον Δικέφαλο, που κατάλαβε από νωρίς πως δεν θα έχει εύκολο έργο. Το πρέσινγκ ανέβηκε ακόμα πιο ψηλά, τα τρεξίματα έγιναν πιο έντονα, μα υπήρχε έλλειψη σε δύο πράγματα: κάθετοι γρήγοροι συνδυασμοί από τον άξονα και κερδισμένα στημένα (ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο δεν κέρδισε ούτε ένα φάουλ σε επικίνδυνη θέση και τα 4 κόρνερ ήταν κακοχτυπημένα).

Ότι καλύτερο είχε να επιδείξει δημιουργικά ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο προήλθε από την αριστερή του πλευρά και το δίδυμο του Λίνο με τον Στοχ. Ο αεικίνητος και αγέραστος Βραζιλιάνος «τρύπησε» τουλάχιστον τρεις φορές την άμυνα του Πανθρακικού όμως με μία περίπτωση ο Αθανασιάδης και σε άλλες δύο οι στόπερ των φιλοξενουμένων του στέρησαν κάτι καλύτερο. Ο Σλοβάκος είχε κέφι, είχε κι αυτός δύο-τρεις πολύ καλές προσωπικές ενέργειες, όμως στην τελική προσπάθεια πάλι τα χαλούσε. Αν προσθέσει κανείς και ένα καλό σουτ του Χούσεν (36’) που πέρασε λίγο δίπλα από το κάθετο δοκάρι, αυτές ήταν οι καλύτερες ενέργειες στο πρώτο μέρος του ΠΑΟΚ, που μπορεί να ήταν πιεστικός και να έκλεισε τους Θρακιώτες στο μισό γήπεδο, όμως δεν γέμιζε την αντίπαλη περιοχή με τον Χούσεν απομονωμένο ανάμεσα στους τρεις στόπερ και τους Νάτχο, Λούκας εκτός φάσεων.

Η είσοδος του Βούκιτς στην αρχή της επανάληψης αντί του Λάζαρ είχε ακριβώς αυτό το σκοπό. Να γεμίσει την αντίπαλη περιοχή και να αυξήσει τον δείκτη πίεσης. Στο ποδόσφαιρο πάντα όμως με κάθε κίνηση κάτι κερδίζεις μα και κάτι χάνεις. Ο ΠΑΟΚ είχε ένα καλό φάουλ του Βούκιτς που έβγαλε ο Αθανασιάδης, μα έγινε πιο ευάλωτος πίσω με τον Πανθρακικό να κερδίζει μέτρα και να κάνει τουλάχιστον 5-6 τελικές φάσεις με αξιώσεις μπροστά στην εστία του Γλύκου.

Ο Δικέφαλος ευτύχησε να λυτρωθεί με γκολ, πάνω στο διάστημα που έψαχνε πατήματα και ο αντίπαλος αύξανε τις απαιτήσεις του από το ματς. Ο Κάτσε… τόλμησε να σουτάρει φαλτσαριστά από τα 25 μέτρα, ο Αθανασιάδης που είδε την μπάλα να στρίβει, αιφνιδιάστηκε και το 1-0 ήρθε σαν δώρο για τον Δικέφαλο. Ούτε κι εκεί όμως το παιχνίδι τελείωσε. Ο (πολύ θαρραλέος και καλά στημένος) Πανθρακικός δεν το πτοήθηκε, η είσοδος του Χασομέρη τον έκανε ακόμα πιο επιθετικό και η μπάλα άρχισε να πηγαίνει πάνω-κάτω (με λίγη δυσθυμία από την κερκίδα).

Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να κλειδώσει το ματς νωρίτερα σε τετ-α-τετ του Χούσεν (το πλασέ του έφυγε παράλληλα από την εστία) και ένα σουτ του Νάτχο που έδιωξε ο Χρήστου πριν καταλήξει στα δίχτυα, όμως χρειάστηκε να περιμένει ως το τελευταίο πεντάλεπτο για να ανασάνει. Μέσα σε ένα διλεπτάκι (85΄-86΄) ο παμπόνηρος Ζβόνιμιρ Βούκιτς με δύο τέλεια πλασέ (το πρώτο σε κάθετη του Τζαβέλλα και έξυπνη προσποίηση του Χούσεν και το δεύτερο σε παράλληλη σέντρα του Λούκας) μετέτρεψε το αγχώδες 1-0, σε θριαμβευτικό 3-0 και ο κόσμος βρήκε επιτέλους αφορμή να ψελλίσει αυτό που ήθελε να φωνάξει από το πρώτο λεπτό.  Διπλό στην Λισσαβώνα. Γιατί όπως ακούστηκε έπειτα από λαϊκή απαίτηση «ΠΑΟΚ εσύ, εσύ θα προκριθείς». Αρκεί να το πιστέψεις…