Ήξεραν ότι το αεροπλάνο που προσγειώθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 30 Ιουλίου του 2008 μετέφερε έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που θα φορούσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Δεν ήξεραν ότι μετέφερε έναν από αυτούς.

Ο λόγος για τον μεγάλο και αγαπημένο Πάμπλο Γκαρσία που ερχόταν για να γίνει ο επόμενος ηγέτης του δικεφάλου και που σήμερα κλείνει τα 37 του χρόνια καθώς γεννήθηκε στις 11 Μαϊου του 1977.

Τίτλο δεν έχει πανηγυρίσει με τον ΠΑΟΚ, αλλά ο Πάμπλο Γκαρσία αγάπησε και αγαπήθηκε στην Τούμπα όσο λίγοι. Λατρεύτηκε, λάτρεψε, συνεχίζει να λατρεύει τον ΠΑΟΚ και θα λατρεύεται για πάντα… Πολλοί φίλοι αντίπαλων ομάδων τον μίσησαν, αλλά ποιος, άραγε δεν έχει παραδεχτεί: «Έναν τέτοιο παίκτη θα ήθελα στην ομάδα μου»; Ψυχρό βλέμμα, «ωμός», ποτέ δεν «μάσησε» τα λόγια του, δυνατός στην ψυχή και στην καρδιά.

Είναι ο άνθρωπος, ο οποίος πολύ γρήγορα εξαιτίας της ειλικρίνειας και της ευθύτητας του χαρακτήρος του μετατράπηκε σε επαναστάτη στο μυαλό των φίλων του ΠΑΟΚ. Στον επαναστάση που έριχνε γροθιά στο κατεστημένο της Αθήνας.

Το σύνθημα δεν άργησε να βγει. Δεν ήθελαν και πολύ, άλλωστε, οι φίλοι του ΠΑΟΚ… «ΠΑΟΚ, θρησκεία, τρομοκρατία… τιμή και δόξα στον Πάμπλο, τον Γκαρσία». Σύνθημα σε κάθε γήπεδο που παίζει ο Δικέφαλος, σε μπλούζες, σε τοίχους, σε πανό…

Στις 21 Φεβρουαρίου 2010 ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό. Ο Ουρουγουανός πριν από πέντε ημέρες έχει χάσει τη μητέρα του σε ηλικία μόλις 53 ετών. Επιστρέφει, παίζει βασικός και στο 60′ η κάμερα ζουμάρει στο πρόσωπό του. Έχει στήσει τη μπάλα πλάγια δεξιά, μπροστά στη θύρα 4 και είναι αποφασισμένος να τη στείλει στα δίχτυα. Σαν σενάριο βγαλμένο από ταινία, ο Τζόρβας βλέπει τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα του και ο Γκαρσία για πρώτη φορά σηκώνει το βλέμμα στον ουρανό και ξεσπά σε κλάματα…

Ήξερε, όμως, τι έπρεπε να σκέφτεται για την επόμενη μάχη του πολεμιστή. «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς».

Τον Ιανουάριο του 2010 αποδέχεται μείωση αποδοχών 30% και ανανεώνει το συμβόλαιό του. Γιατί; Ιδού η απάντηση:

«Αυτό που ζω στον ΠΑΟΚ δεν έχει τιμή. Είμαι περήφανος επειδή έπαιξα στην καλύτερη ομάδα του κόσμου, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τώρα είμαι περήφανος που παίζω στην ομάδα με τον καλύτερο κόσμο, τον ΠΑΟΚ! Ο ΠΑΟΚ είναι μια μεγάλη ομάδα και νομίζω ότι το αποδεικνύει συνεχώς αυτό, θα έχω να λέω πως έφυγα από την Ευρώπη αγωνιζόμενος σε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα, το πιστεύω αυτό». Πως να μην γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών του ΠΑΟΚ…

Στο τέλος κυνηγήθηκε από τον ίδιο το ΠΑΟΚ και από ανθρώπους που δεν τους άρεσε η δημοτηκότητά του. Έφυγε από την ομάδα του Δικεφάλου, αλλά για όλους όσους τον αγάπησαν και τον αγαπούν είναι σαν να μην έφυγε ποτέ!

Χρόνια πολλά Πάμπλο!!!