Το πάθος του Κλάους μόνο τυχαίο δεν ήταν στο ματς με την Καλλονή καθώς, τόσο για τον ίδιο όσο και για το σύνολο των παικτών το να κερδίσουν ένα παιχνίδι που ο Μήτσιος ήθελε να χάσουν με το ζόρι, ήταν θέμα τιμής και εγωισμού.

Το σφύριγμα της λήξης δεν ανακούφισε τον Αθανασιάδη. Αντίθετα του έδωσε αφορμή να ξεσπάσει και να βγάλει την ένταση που δημιουργήθηκε από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τον ίδιο και τους συμπαίκτες του ο διαιτητής από την Ηπειρο.

Ο Κλάους μπήκε κυριολεκτικά ουρλιάζοντας στα αποδυτήρια και ξέσπασε σε κλάματα ενώ η ένταση του ήταν τέτοια που κλωτσούσε ό,τι έβρισκε μπροστά του. Χρειάστηκε να παρέμβουν αρκετοί συμπαίκτες για να… επιστρέψει στην πραγματικότητα και να ρίξει τους σφυγμούς του.

Η πέρα για πέρα ανθρώπινη αντίδραση, και το μέγεθος της έντασης αποδεικνύουν την ψυχολογική φθορά στην οποία υπόκεινται σε κάθε αγωνιστική οι παίκτες του Δικέφαλου. Από το παιχνίδι στο στάδιο Καραϊσκάκης, κάθε αγωνιστική είναι ένα μαρτύριο για τους παίκτες και την τεχνική ηγεσία του Δικέφαλου. Το σύστημα έστειλε Καλογερόπουλο, Παππά, Δημητρόπουλο, Μήτσιου, Αρετόπουλο και ό,τι άλλο διαθέτει, σε μια προσπάθεια να εκδικηθεί τον ΠΑΟΚ για τη νίκη στον Πειραιά.

Το πρόβλημα είναι ότι η ένταση συσσωρεύεται μετά από κάθε αγωνιστική και κανείς μέσα στην ομάδα δεν θα είναι σε θέση, αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Αυτός είναι και ο στόχος των άρρωστων μυαλών που διαφεντεύουν το ελληνικό ποδόσφαιρο.