Γεια και χαρά σας. Στον απόηχο της τεράστιας και πανάξιας κατάκτησης του δεύτερου συνεχούς πρωταθλήματος στο βόλεϊ, οδεύουμε πλέον προς τα πλέι οφ στο ποδόσφαιρο. Και περιμένω ειδικά από έναν συγκεκριμένο παίκτη να πάρει τoν ΠΑΟΚ από το χέρι και να τον οδηγήσει στην πρώτη θέση του μίνι πρωταθλήματος. Περίπτωση ανωτάτου ποδοσφαιρικού επιπέδου είναι φυσικά ο Μπερμπάτοφ. Περί ου ο λόγος.

Μην κοιτάτε που έπεσε σ’ έναν νεόκοπο προπονητή (;) που ποτέ δεν είχε πραγματικά «σκοτώσει» μέσα του τον ποδοσφαιριστή και είδε από την πρώτη στιγμή τον Μίτκο ανταγωνιστικά. Λες και θα του έτρωγε τη θέση. Τον έβαζε-έβγαζε λες και ήταν κανα πιτσιρίκι από την Κ15 και εκτός των άλλων πήγε να του αλλάξει θέση στα 34 του! Βάζοντάς του τις φωνές στη προπόνηση, σαν γυμνασιάρχης σε σχολιαρόπαιδο, μπροστά σε όλους του συμπαίκτες του. Που οι μεγαλύτεροι τον χάζευαν (όταν έκανε τα μαγικά του σε Μάντσεστερ και Μονακό) και οι νεότεροι τον μάζευαν (στα χαρτάκια της Πανίνι).

Δε θέλω να πιστεύω ότι τόσους μήνες μετά τον τραυματισμό του δε θα είναι ιατρικά έτοιμος. Τι στην ευχή; Από Φλεβάρη φτάσαμε Μάη. Και… τύφο να είχε, θα είχε γιατρευτεί. Και δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που γράφουν οι Βούλγαροι ότι είπε στον προπονητή της Πιρίν, πως τελειώνει από το ποδόσφαιρο φέτος το καλοκαίρι. Ακόμα κι αν είναι έτσι πάντως περιμένω όπως ο κάθε ΠΑΟΚτσής, έστω και τώρα στα στερνά της σεζόν ο Βούλγαρος να φύγει δείχνοντας ποιος πραγματικά είναι. Η μόνη δήλωσή του που διάβασα βέβαια, είναι ότι ανυπομονεί να παίξει σε έναν αγώνα για φιλανθρωπικό σκοπό τον Ιούνιο στην Αγγλία.

Θα προτιμούσα να δω μια δήλωση του τύπου «δε βλέπω την ώρα να πάρω πάνω μου την ομάδα μου, τον ΠΑΟΚ και να κάνω τα πάντα για να βγούμε πρώτοι στα play off. Δεν έχω δώσει σχεδόν τίποτα στον κόσμο και τον κύριο Σαββίδη και τώρα ήρθε η δική μου ώρα να δείξω επιτέλους και εδώ ποιος είμαι». Μπαίνω στο διαδίκτυο και βλέπω, με μελαγχολία είναι η αλήθεια, τι έκανε με την μπάλα ο άνθρωπας. Κάποιοι την ταλαιπωρούν την μπάλα. Την κακομεταχειρίζονται. Αυτός ο μπαγάσας ο Μίτκο, τη χαϊδεύει, της μιλά τρυφερά.

Μα είναι μια (στρογγυλή) θεά. Κι αυτή όπως όλες οι γυναίκες-θεές, θέλει να τη σαγηνεύσεις, να τη μαγέψεις, να της φερθείς με σεβασμό και έτσι θα την κάνεις δική σου. Έτσι θα χαίρεται μετά να «υπακούει» στις επιθυμίες αυτού που ξέρει πώς να της συμπεριφερθεί και να την «κερδίσει». Πήγαινε στο παραθυράκι, πέρνα κάτω από τα πόδια του αντιπάλου, βρες τον συμπαίκτη μου στα 40 μέτρα, κρέμασε τον τερματοφύλακα, ξαναέλα μα φαλτσάκι σε μένα…

Αυτό πάντως που βλέπω σε αυτά τα βιντεάκια του Μπερμπάτοφ, είναι ότι ακόμα και τότε που περνούσε την μπάλα από την κεφαλή της βελόνας, ή που έριχνε με τις ντρίμπλες του στα… αντικαταθλιπτικά τους αντίπαλους αμυντικούς, το στιλ του πάντοτε ήταν κάπως ράθυμο, σχεδόν οκνηρό. Σου έδινε την εντύπωση ότι δε… σκίζεται μέσα στο ματς. Και ξαφνικά, από το πουθενά ζωγράφιζε τον πίνακα…

Βέβαια κάθε φορά στο ραδιόφωνο λέω το παράδειγμα με τη γυναίκα ενός φίλου. Βλέπεις λοιπόν ότι ένας φίλος σου περνάει μαγικές στιγμές με μια γυναίκα-κούκλα που έχει και φοβερό χαρακτήρα. Τον «ζηλεύεις» που την έχει. Τον κάνει ευτυχισμένο και περνάει υπέροχα μαζί της. Σχεδόν την έχεις καψουρευτεί, αλλά επειδή η γυναίκα του φίλου είναι πάντα «ιερή», δεν αγγίζεις και το πνίγεις το θέμα μέσα σου. Χωρίζει όμως κάποια στιγμή και επιτέλους «τα φτιάχνει» μαζί σου. Δεν μπορεί όμως να είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος για αυτά που έκανε στον πρώην της.

Ούτε για την ωραία… φήμη που την ακολουθεί. Θέλεις να σου δώσει και εσένα πράγματα τώρα, να βγάλει και με σένα γούστα να κάνει και εσένα ευτυχισμένο και περήφανο που την έχεις. Είναι ωραιότατα αυτά που έκανε ο Μπερμάτοφ στις προηγούμενες «σχέσεις» του στη Μάντσεστερ και τη Μονακό. Θέλουμε όμως να δώσει και σε εμάς πράγματα. Έστω ένα μέρος, όσων χωρίς ποδοσφαιρική φειδώ χάρισε απλόχερα σε αυτές. Αλλιώς θα μείνουμε με την επιθυμία, τη λαχτάρα και στο τέλος το ξενέρωμα ότι πέρασε και δεν ακούμπησε…

Ας πάρει λοιπόν έστω και την ύστατη ώρα, με την αδιαμφισβήτητη κλάση του τον ΠΑΟΚ από το χέρι κι ας τον οδηγήσει στα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ. Εξάλλου μονάχα λίγοι μήνες έχουν περάσει από τότε που έκανε αυτά που γράφω παραπάνω, που έπαιζε 40 ματς με τη Μονακό σε Σαμπιονά και Τσου Λου. Περιμένω λοιπόν στα play off, ο σπουδαίος Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ να βγάλει εγωισμό, να εκθέσει τον Τούντορ και όσους τον απαξίωσαν και να ξεδιπλώσει όλα του τα χαρίσματα που τον έκαναν παγκοσμίως γνωστό. Έτσι για να ανταποδώσει έστω την έσχατη ώρα κάποια από τα πάρα πολλά λεφτά που πήρε από τον Ιβάν και τον ΠΑΟΚ, αλλά και λίγη από τη λατρεία που το έδειξε ο κόσμος όταν ήρθε. Ας πείσει όλους μας ότι αξίζει να είναι εδώ και του χρόνου και ας μας ζηλεύουν οι άλλοι που θα είναι σε «σχέση» μαζί μας…