Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς πιστεύετε ότι δεν φταίτε. Ότι δεν σας αξίζει όλο αυτό που γίνεται. Ξέρω ότι κάποιοι νιώθετε ότι πληρώνετε την νύφη για κάποιους άλλους.

Γνωρίζω ότι σε πολλούς από εσάς δεν ήχησε καλά στα αυτιά σας, ο ορυμαγδός εξελίξεων μετά το τέλος του ματς με τον Ατρόμητο.

Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς ταρακουνήθηκαν. Κάποιοι τρόμαξαν. Κάποιοι άρχισαν να αισθάνονται ανασφάλεια για το επαγγελματικό τους μέλλον και κάποιοι ακόμα αναρωτιούνται τι ακριβώς έγινε.

Γνωρίζω ότι δεν είστε όλοι φίλοι μεταξύ σας. Εννοείται ότι δεν είστε μία οικογένεια. Αυτά τα πράγματα είναι δύσκολο να επιτευχθούν σε ένα σύνολο από ανταγωνιστικούς επαγγελματίες, από διαφορετικές χώρες, με διαφορετικές κουλτούρες, ηλικίες, παρελθόν και μέλλον. Δεν είμαι αιθεροβάμων να πιστεύω ότι τα πάτε τέλεια μεταξύ σας κι ότι βάζετε τον ΠΑΟΚ πάνω απ’ όλα.

Ξέρω ότι δεν σας αρέσουν τα ξενοδοχεία. Οι περισσότεροι τα μισείτε. Τα έχετε φάει στην μάπα, τα έχετε σιχαθεί. Ξέρω ότι αυτό το μάντρωμα σας ήχησε «κάπως». Σε κανέναν σας δεν αρέσει να τον δείχνουν με το δάχτυλο, να τον «επισκέπτονται» στην προπόνηση, να τον περιμένουν επιτροπές υποδοχής.

Ξέρω ότι είστε μουδιασμένοι, παγωμένοι, μπορεί και ξενερωμένοι.
Ξέρετε όμως κάτι; Ακόμα κι έτσι είστε τυχεροί.

Δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες θα «σκότωναν» για να είναι στην θέση σας.
Ακόμα κι έτσι είστε τυχεροί. Γιατί στο χέρι σας είναι να τα αλλάξετε όλα.

Αφήστε για λίγο στην άκρη ότι σας καίει, ότι σας τρώει την ψυχή. Αφήστε στην άκρη τα μισόλογα, τα πλάγια βλέμματα, την καχυποψία, την μίρλα και τα «εγώ» σας. Βάλτε τον ΠΑΟΚ πάνω από αυτά. Βγάλτε αντίδραση. Βγάλτε υγεία.

Δεν έχει πια σημασία η πρόκριση στους «32» του Europa League. Έτσι κι αλλιώς αυτό δεν περνάει πια από τα δικά σας… πόδια. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να (ξανά)γίνετε ομάδα. Έστω και τώρα.

Καταθέστε ειλικρινή ψυχή στο γήπεδο και ο κόσμος θα το καταλάβει. Θα το εκτιμήσει. Το γήπεδο είναι ο μόνος δρόμος για την προσωπική σας εξιλέωση. Κάντε το…