Ο Βλάνταν Ίβιτς αποτελεί οριστικά παρελθόν από τον ΠΑΟΚ μετά από 15 μήνες πετυχημένης παρουσίας στον πάγκο του και ήδη υπάρχουν προχωρημένες επαφές για τον διάδοχό του. Παρά τα όποια λάθη υπέπεσε (μόνο όσοι δε δουλεύουν και δεν παλεύουν δεν κάνουν λάθη) θεωρώ ότι έκανε πολύ καλή δουλειά στην ομάδα (παρά την κακή της εικόνα στα play off). Καλύτερη από ότι ίσως περίμενε ο περισσότερος κόσμος. Προσωπικά πιστεύω ότι μπορούσε να προσφέρει ακόμη περισσότερα εφόσον έμενε κι άλλα χρόνια, αλλά αυτό είναι μία εκτίμηση και δε θα το δούμε (επί του παρόντος) στην πράξη.

Ο Ίβιτς οδήγησε τον ΠΑΟΚ στην κατάκτηση του Κυπέλλου επιστρέφοντας την ομάδα στους τίτλους μετά από 14 χρόνια και στα δικά μου μάτια οι διαιτητές (κυρίως ο απίθανος Αρετόπουλος) του στέρησαν και το πρωτάθλημα, το οποίο θα μπορούσε να έχει κατακτήσει κερδίζοντας το ματς με τον Ολυμπιακό μέσα στον Πειραιά (όπου ο Αρετόπουλος έσφαξε τον Δικέφαλο). Αφήνω στην άκρη όλες τις άλλες κακές διαιτησίες και τα λάθη που έγιναν, όπως και κάποιες ατυχίες και γκέλες (που μπορεί να προκύψουν σε μία σεζόν) και στέκομαι πάλι εκεί, στην ήττα με 2-1 στο Καραϊσκάκη, όπου ο Αρετόπουλος μέτρησε γκολ του Ολυμπιακού που ξεκίνησε από οφσάιντ και δεν απέβαλε με κόκκινες τον Μιλιβόγεβιτς (αυτός τελικά πέτυχε το 2ο γκολ της ομάδας του) και του Μποτία.

Με απλά λόγια, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται, στην δική μου αντίληψη φέτος «έκλεψαν» το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟΚ και στέρησαν από τον Ίβιτς και την ομάδα το πρώτο νταμπλ στην ιστορία της.

Συνολικά το πρόσημο της παρουσίας του Σέρβου στον πάγκο του ΠΑΟΚ ήταν θετικό και η προσφορά του σημαντική, όχι μόνο λόγω της κατάκτησης του Κυπέλλου, αλλά περισσότερο λόγω της καλής δουλειάς που έκανε και της ομάδας που αφήνει.

Ήλπιζα ότι ο Ίβιτς θα είχε την ευκαιρία να πάρει του χρόνου την εκδίκησή του για την φετινή απώλεια του πρωταθλήματος, αλλά τελικά δε θα την έχει τώρα. Ίσως αυτό γίνει στο μέλλον, γιατί θεωρώ ότι το κεφάλαιο του Σέρβου δεν έκλεισε οριστικά για τον ΠΑΟΚ, απλά άλλαξε μία σελίδα. Και οι πιο χρυσές του σελίδες είναι στο μέλλον.