Η νέα χρονιά αρχίζει, αλλά η γκρίνια συνεχίζεται… Από τη στιγμή που δε θα έρχονταν στον πάγκο του ΠΑΟΚ ο… Ζιντάν, ο Μουρίνιο, ο Σιμεόνε, ο Κόντε ή ο Αλέγκρι (ή τέλος πάντων κάποιος του επιπέδου τους) ήταν δεδομένο ότι θα υπήρχε μεγάλη γκρίνια στις τάξεις του κόσμου του. Δεν υπερασπίζομαι την επιλογή του Αλεξάνταρ Στανόγεβιτς (στον οποίο εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία με τον Δικέφαλο), σίγουρα υπάρχουν και άλλες πιο προσιτές λύσεις από τα μεγάλα ονόματα που προανέφερα, αλλά περιγράφω μία αρρωστημένη κατάσταση που επικρατεί στον ΠΑΟΚ σε όλα τα θέματα.

Υπάρχει μία μόνιμη τάση απαξίωσης των πάντων. Μία μιζέρια που δεν ξεκολλάει πάνω από την ομάδα με τίποτα. Και αυτά ακολουθούνται από γκρίνια και «μίρλα».

Οι περισσότεροι παίκτες που έρχονται βγαίνουν από κάποιους άχρηστοι πριν καν μπουν να παίξουν. Οι προπονητές βγαίνουν άσχετοι πριν καν δούμε τη δουλειά τους. Το ίδιο επικρατεί και πάλι σε μία μεγάλη μερίδα του κόσμου.
Η 3η σερί επιλογή του ΠΑΟΚ για τον πάγκο του (Τούντορ, Ίβιτς, Στανόγεβιτς κατά σειρά) είναι ενός νεαρού σχετικά (για προπονητή) τεχνικού, αλλά διψασμένου για καθιέρωση και τίτλους. Ο Στανόγεβιτς, στα 43 του, έχει ήδη σχεδόν 250 επίσημα ματς σε πάγκους. Πήρε τίτλους με την Παρτιζάν, δοκίμασε την τύχη του και στην Κίνα πηγαίνοντας αρχικά σε μία ομάδα του Πεκίνου (την Γκουάν), η οποία είναι μέσα στις 3-4 καλύτερες της χώρας της και κόβει 40.000 εισιτήρια μέσο όρο. Ναι, πέρασε και από την Μακάμπι Χάιφα και από ομάδες της Β’ Εθνικής της Κίνας. Αυτό τον κάνει κακό προπονητή στα 43 του;

Μπορεί και να μην πετύχει, αλλά αυτό δεν μπορούμε να το προδικάζουμε πριν δούμε τι έχει να προσφέρει στον ΠΑΟΚ. Είναι άδικο να κρίνεται κάποιος χωρίς να δούμε τη δουλειά του.

Οι επιλογές σε αποφάσεις για προπονητές και παίκτες είναι σωστότερο να κρίνονται στο τέλος και εκ των αποτελεσμάτων και όχι όταν γίνονται (που γίνονται για κάποιον λόγο και όχι τυχαία). Εδώ στην Ελλάδα πολύς κόσμος κρίνει κάποιον πριν τον γνωρίσει και δει τι μπορεί να κάνει, και μετά προσπαθεί σώνει και καλά να στηρίξει την άποψή του βγάζοντας σκάρτο τον άλλο.

Στον ΠΑΟΚ βγήκαν πάλι πολλές «Κασσάνδρες» για να «κράξουν» και να προδικάσουν αποτυχία λόγω της επιλογής του Στανόγεβιτς. Θεωρώ ότι είναι άδικο να κρίνεται και να επικρίνεται ήδη ο Σέρβος πριν δούμε τι μπορεί να κάνει. Το ίδιο ισχύει και για τον Λεβέκ.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΕΛΗ

Πριν λίγα χρόνια, ο ΠΑΟΚ είχε ενδιαφερθεί για τον Καρέλη. Πολύς κόσμος γελούσε επειδή ο νεαρός τότε παίκτης (παρότι ήταν διεθνής με την Εθνική Ελπίδων και θα μπορούσε να έρθει με λίγα χρήματα) προέρχονταν από τον Εργοτέλη (έχοντας λίγες συμμετοχές), ίσως επειδή υπήρχε και το κακό προηγούμενο με τον Κουτσιανικούλη.

ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑΞΕ ΕΠΙΠΕΔΟ

Τελικά ο Καρέλης το 2012 πήγε στην Αμκάρ Περμ στη Ρωσία, όπου έπαιξε λίγα ματς σε μία σεζόν (2012-13), αλλά το 2013 επέστρεψε στην Ελλάδα στον Παναθηναϊκό και μέσα σε 2,5 χρόνια πήρε τα πάνω του και άλλαξε επίπεδο. Σε 113 ματς είχε 36 γκολ και 16 ασίστ, και η Γκενκ πλήρωσε 2,5 εκ. ευρώ (συν μπόνους) για να τον πάρει.
Προφανώς και δεν είναι όλες οι περιπτώσεις σαν του Καρέλη (του Κρέσπο, του Σάχοφ κτλ), διότι σχεδόν για κάθε τέτοια υπάρχει και μία άλλη σαν του Τιάμ, του Μπρκιτς κτλ. Αλλά επιμένω ότι είναι άδικο να κρίνεται κάποιος (όπως τώρα ο Στανόγεβιτς, αλλά και ο Λεβέκ) πριν τον δούμε τι μπορεί να προσφέρει.