Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε τη χρονιά που έχει στόχο το πρωτάθλημα με πρώτο μεγάλο λάθος την πρόσληψη του Αλεξάνταρ Στανόγεβιτς. Μετά από 56 μέρες έκανε το δεύτερο λάθος να τον απολύσει και το ολοκλήρωσε με το τρίτο λάθος, την πρόσληψη Λουτσέσκου. Τα λάθη των επιλογών αυτών, που τα “χρεώνεται” ο… άφαντος Λούμπος Μίχελ, πληρώνει ο Δικέφαλος τη δεδομένη στιγμή, καθώς παρόλο που βρίσκεται κοντά στην κορυφή, η αμφισβήτηση είναι μεγάλη (λογικό μετά τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Έστερσουντ και μηδέν νίκες εκτός έδρας), οι φήμες και τα κουτσομπολιά έχουν κάνει το κλίμα έτοιμο να “εκραγεί” και το γεγονός ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση, για το τι και ποιος ευθύνεται για αυτή την κατάσταση, δημιουργεί ένα πολύ δύσκολο και περίεργο περιβάλλον, καθώς ο κόσμος είναι ιδιαίτερα μπερδεμένος. Όλα αυτά φέρνουν αναστάτωση αλλά και αδιαφορία. Κουράστηκε ο κόσμος να βλέπει την ομάδα να βάζει συνέχεια “αυτογκόλ”. Διότι η δικαιολογία δεν έκανε ο προπονητής προετοιμασία δεν… κάθεται καλά σε κανέναν, αν ήταν έτσι δεν θα άλλαζε καμία ομάδα προπονητή και επίσης συνήθως όταν αλλάζει προπονητής υπάρχει και μία βελτίωση στην ομάδα η οποία στον ΠΑΟΚ δεν παρατηρείται.

Ήταν και είναι λάθος η επιλογή Στανόγεβιτς και Λουτσέσκου όχι λόγω των προπονητικών ικανοτήτων τους. Μπορεί ο Ρουμάνος να αποδειχθεί ο καλύτερος προπονητής στο τέλος και να κατακτήσει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Ομως η επιλογή του είναι λάθος, γιατί ήταν σίγουρο πως αν η ομάδα δεν έχει καλά αποτελέσματα, θα συμβεί όλο αυτό που συμβαίνει. Ακόμη και τον τίτλο να πάρει θα πρέπει να περάσει ο ΠΑΟΚ από όλο αυτό που περνάει καθώς ούτε ο κόσμος, ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε οι ποδοσφαιριστές, ούτε και η διοίκηση (ανεξάρτητα αν τον στηρίζει) είναι 100% σίγουροι για τις ικανότητες του Ρουμάνου και έτσι η ομάδα, δεν έχει καμία απολύτως σταθερότητα. Αν ο Δικέφαλος έφερνε έναν καταξιωμένο μεγάλο προπονητή ή αν κρατούσε αυτόν που έφερε το Κύπελλο Ελλάδας και έδειξε τις ικανότητες του, θα υπήρχε μία καλή βάση και μία κατεύθυνση για το που πάει η ομάδα. Θα γνώριζαν όλοι ότι ακόμη και αν ο ΠΑΟΚ δεν πείθει, θα έρθει η στιγμή που θα ανέβει.

Οι ποδοσφαιριστές θα ήταν σίγουροι ότι η δουλειά που γίνεται στο τέλος θα αποφέρει καρπούς και θα πίστευαν στο πλάνο του προπονητή, ο κόσμος θα έκανε υπομονή και θα είχε όραμα, οι δημοσιογράφοι θα έδιναν και αυτοί περισσότερο χρόνο στον προπονητή και η διοίκηση θα στήριζε σύσσωμη τον προπονητή και όχι μέχρι την επόμενη ήττα. Διότι αν ο ΠΑΟΚ χάσει από τον Πανιώνιο ή την Ξάνθη, θα τον κρατήσουν όσοι τον στηρίζουν; Γιατί και ο Ίβιτς μπορεί να στηρίχθηκε αλλά αν μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό και το κλείσιμο στο ξενοδοχείο της ομάδας δεν έκανε η ομάδα σερί νίκες θα έφευγε. Και θα ήταν λογικό καθώς αυτή είναι η μοίρα του προπονητή. Όμως ακριβώς επειδή η μοίρα του προπονητή είναι αυτή, πρέπει να κάνεις τα πάντα για να προστατέψεις την ομάδα, φέρνοντας έναν τεχνικό που γνωρίζεις ότι αξίζει να τον κρατήσεις ακόμη και όταν όλα δείχνουν το αντίθετο. Αυτό έπρεπε να γίνει τον Μάιο…

Πλέον για τον ΠΑΟΚ υπάρχουν δύο λύσεις: Η να αλλάξει ξανά προπονητή ελπίζοντας ότι θα ανεβάσει τη ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση της ομάδας ή να τον κρατήσει, ακροβατώντας κάθε αγωνιστική, αλλά με την ελπίδα ότι θα αντέξει και στο τέλος τα θετικά αποτελέσματα θα φέρουν την ηρεμία. Και οι δύο λύσεις έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Το θέμα είναι να αποφύγει ο ΠΑΟΚ το τέταρτο λάθος, διότι είναι κρίμα τέτοια τεράστια επένδυση του Σαββίδη και τόσοι παικταράδες να μην φέρουν φέτος τον τίτλο.

υγ: Τραγικό να υποτιμάμε τους παίκτες αυτούς, στην προσπάθεια να στηρίξουμε τον προπονητή. Όλοι είναι “ένα” σε μία ομάδα.