Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Με τον κόσμο (γενικότερα, και του ΠΑΟΚ ειδικότερα) δεν μπορείς να τα βάλεις ποτέ. Δεν ξέρεις από πού να τον πιάσεις, δεν είσαι σίγουρος πότε θα επευφημήσει, πότε θα αποδοκιμάσει, πότε (και αν!) θα μείνει ικανοποιημένος. Λαμβάνοντας αυτά ως ακλόνητες σταθερές, μπορούμε να καταπιαστούμε με 2-3 χαρακτηριστικές περιπτώσεις από το ρόστερ του Δικεφάλου που οι φίλαθλοι, για άλλη μια φορά, έχουν αδικήσει.

Αν ρωτήσεις 100 ΠΑΟΚτσήδες, οι 99 θα χαρακτηρίσουν τον Ευγένιο Χατσερίδη “παλτό”. Τι είδαμε όμως μέχρι τώρα από τον Ουκρανό; Ερχόμενος σε μια ομάδα με δεμένο και αξιόπιστο κεντρικό δίδυμο (Βαρέλα-Κρέσπο) και με τα προκριματικά του Champions League να “καίνε” χρονικά, λογικά δεν πήρε ποτέ την ευκαιρία να “χωθεί” ανάμεσά τους. Έτσι ήρθε το πρωτάθλημα, ο ελάχιστος χώρος για δοκιμές και απώλειες, με αποτέλεσμα ο 31χρονος παίκτης να παίζει αραιά, χωρίς να μπορέσει ποτέ να βρει ρυθμό. 1-2 κακές ή άτυχες βραδιές ήταν αρκετές για να μπει η ταμπέλα, άσχετα αν στις υπόλοιπες συμμετοχές του ήταν θετικός. Από εκεί και πέρα, το γεγονός ότι έχει μεγάλο συμβόλαιο λειτούργησε ακόμα πιο επιβαρυντικά στην κρίση των πολλών, κάτι για το οποίο όμως, και πάλι δεν έχει ο ίδιος “ευθύνη”. Αυτό είναι μια οικονομική παράμετρος με την οποία πρέπει να ασχοληθούν άλλοι, ενώ δεν πρέπει να παραβλέψουμε και το γεγονός ότι πρόκειται για έναν παίκτη με 10ετη θητεία στη Ντινάμο Κιέβου, καμιά 50αρια συμμετοχές στην Εθνική Ουκρανίας, καμιά 40αρια στο Champions League κ.ο.κ. Το ότι τα χαρακτηριστικά του δεν έκαναν στον ΠΑΟΚ, ή ότι δεν μπόρεσε να βρει χώρο στην ομάδα του Λουτσέσκου, δεν είναι λόγος για να αναθεματίζουμε τον ίδιο.

Ανάλογα είναι και τα δεδομένα για τον Πόντους Βέρνμπλουμ. Όλως τυχαίως, ένα ακόμα από τα “βαριά” συμβόλαια του Δικεφάλου. Λες και ο κόσμος πληρώνει τους παίκτες, και όχι ο ιδιοκτήτης. Τέλοσπάντων. Όλα ξεκίνησαν από τα όσα έγιναν το καλοκαίρι. Ο παίκτης έφταιγε που ήθελε να κάνει διακοπές ή ο ΠΑΟΚ που τον περίμενε; Ο Σουηδός προφανώς άργησε να βρει ρυθμό και πατήματα, στα πρώτα ματς που πήρε χρόνο ήταν όντως απελπιστικός, αλλά με τον καιρό άρχισε να βρίσκει τον εαυτό του. Ήρθε και ο σοβαρός τραυματισμός για να δέσει το γλυκό. Στην περίπτωση του, το “παλτό” δίνει τη θέση του στο “τουρίστας”, στο στόμα των φιλάθλων…

ΚΑΘΑΡΑ αγωνιστικά λοιπόν, δεν είναι σωστό να μηδενίζουμε. Όπως ακριβώς δε μηδενίσαμε, τον Βιεϊρίνια ή τον Μάτος ή τον Μπίσεσβαρ που είχαν επίσης μικρά ή μεγάλα διαστήματα ντεφορμαρίσματος.

Πηγή: FORZA