Όλα τα μάτια ήταν στραμμένα απόψε στην Τρίπολη. Φίλων, εχθρών, οπαδών, ουδέτερων. Οι περισσότεροι εξ αυτών περίμεναν επιτέλους μια γκέλα από τον ΠΑΟΚ. Ο καθένας έκανε ό,τι μπορεί για να τα καταφέρει. Οι πολέμιοι, οι συγκυρίες, οι διαιτητές, ακόμα και ο ίδιος του εαυτός. Όλοι έβαλαν εμπόδια για να μη φύγει ο Δικέφαλος με το διπλό, αλλά αυτός συνέχισε το… χαβά του. Κόντρα σε προβλέψεις, εχθρικά σφυρίγματα, παράδοση, δυνατό αντίπαλο, αποχώρηση Πρίγιοβιτς, έλλειψη χαφ, έλλειψη μεταγραφών.

Η ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου πήγε σε ένα από τα πιο κομβικά ματς της σεζόν σε ένα από τα πιο άβολα χρονικά σημεία, με την πιο ευάλωτη ψυχολογία και με χτυπητά αγωνιστικά προβλήματα. Είδε τους επόπτες να αφήνουν καθαρά οφσάιντ του αντιπάλου, να του ακυρώνουν καθαρό γκολ, είδε τον Αστέρα να παίζει το ματς της ζωής του για 50-55 λεπτά, είδε τα χαφ που του απέμειναν να μην μπορούν να ανταποκριθούν. Είδε τον ηγέτη της να φεύγει μερικές μέρες πριν, είδε ότι δεν έχει έρθει καμιά μεταγραφική ενίσχυση σε θέσεις που “καίνε”, είδε τον Κάνιας να τραυματίζεται την τελευταία στιγμή. Βρήκε όμως τον τρόπο και δε σταμάτησε ούτε εδώ!

Είναι ξεκάθαρο ότι η αναμέτρηση της Τρίπολης χωρίστηκε σε δυο μέρη. Στο πρώτο ημίχρονο, οι γηπεδούχοι πίεσαν, έτρεξαν, σκύλιασαν, έπαιξαν -για κάποιο λόγο- τον δικό τους τελικό, έχασαν ευκαιρίες, αλλά ο Πασχαλάκης, για μια ακόμα φορά, ήταν ο φύλακας-άγγελος του ΠΑΟΚ. Οι παίκτες του Δικεφάλου έδειχναν σχεδόν ανήμποροι να ανταποκριθούν, με τεράστια κενά στο κέντρο που άφηναν τον αντίπαλο να φτάνει με ευκολία στην περιοχή τους, με φανερή έλλειψη συγκέντρωσης και αυτοκυριαρχίας μέσα στο γήπεδο. Βεβαίως, αν κάποιος έπρεπε να είχε προηγηθεί, γιατί για ποδόσφαιρο μιλάμε, αυτός ήταν ο ΠΑΟΚ, αλλά ο βοηθός ακύρωσε το καθαρό γκολ του Μπίσεσβαρ στο 19′.

Στην επανάληψη, οι Αρκάδες ήταν λογικό να μην μπορούν να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό. Ο ΠΑΟΚ ισορρόπησε, πήρε τα ηνία του ματς και με την γκολάρα του Βιεϊρίνια έκοψε τα “πόδια” του Αστέρα και των διάφορων υποστηρικτών του. Δεν έβγαλε μάτια αλλά ήταν πειστικός και αποτελεσματικός, κάτι που φαίνεται και από τελικό σκορ που θα μπορούσε να ήταν και 0-4. Σε ένα ματς τέτοιας δυσκολίας, με τόσες εναντίον του παραμέτρους και με ένα τέτοιο πρώτο ημίχρονο…

ΥΓ. Αναφορικά με τις μεταγραφές, δε χρειάζεται να πούμε τα αυτονόητα. Είναι πολύ τυχερός ο ΠΑΟΚ που δεν πλήρωσε στην Τρίπολη τα απελπιστικά αργά αντανακλαστικά του σε αυτόν το τομέα, αλλά τα ματς το προσεχές διάστημα είναι πολλά και συνεχόμενα. Είναι επίσης εξαιρετικά αβέβαιο, ακόμα κι αν οι νέοι παίκτες έρθουν αύριο το πρωί, ότι θα προλάβουν να ενσωματωθούν και να βοηθήσουν σε αυτή την απόλυτα καθοριστική περίοδο. Είπαμε, εμπόδια στον ΠΑΟΚ βάζουν άλλοι, αλλά βάζει και ο ίδιος του ο εαυτός…

ΥΓ2. Η γνώμη μου για τους Ουάρντα και Ενρίκε είναι κατατεθειμένη και καταγεγραμμένη εδώ και περίπου δυο χρόνια. Τίποτα δεν άλλαξε. Δεν καταλαβαίνω γιατί πανηγυρίζουν κάποιοι που θα επιστρέψει ο Βραζιλιάνος, ο οποίος το καλοκαίρι “κόπηκε” από τον Λουτσέσκου για λόγους που έχουν να κάνουν με το μυαλό του. Το ίδιο δηλαδή με τον Ουάρντα που πήρε μια δεύτερη ευκαιρία. Είδαμε όλοι τι την έκανε. Θα φύγει δηλαδή ο ένας “τρελός” για να έρθει ο “άλλος”. Βεβαίως, ο Ενρίκε είναι περισσότερο “τρελός” εντός γηπέδου, παρά εκτός (όπως ο Ουάρντα). Οπότε, ίσως δώσει προσωρινά κάποιες λύσεις. Αλλά μακροπρόθεσμα είναι και αυτός ένας παίκτης που δεν κάνει για τον ΠΑΟΚ…