Ρόστερ επιπέδου ομίλων ο ΠΑΟΚ.

Οι νίκες είναι σαν το αλκοόλ. Μεθάνε. Δημιουργούν μία επίπλαστη πραγματικότητα. Σε κάνουν να μην μπορείς να δεις νηφάλιος την πραγματικότητα. Σε κάνουν να ζεις παραληρηματικά, να πετάς στα σύννεφα, να είσαι σε άλλο πλανήτη.

Αν μάλιστα έρχονται συνεχόμενα, έρχονται από… συνήθεια, έρχονται από… μόνες τους, εκεί είναι που χάνεται η μπάλα.

Ο ΠΑΟΚ έχει ξεχάσει από πότε έχει να ηττηθεί στο πρωτάθλημα (μιλάμε πάντα για αγώνα μες το γήπεδο), έχει γκελάρει μόνο στο Περιστέρι, όλα τα άλλα είναι νίκες.

Θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι είναι ομαδάρα, ότι δεν χρειάζεται να πειράξει τίποτα, ότι όλα βαίνουν καλώς. Ας αράξουμε στα κυβικά μας και βλέπουμε το καλοκαίρι. Τι πιο εύκολο; Θα έλεγε κανείς τίποτα;

Τα λέγαμε και μία εβδομάδα νωρίτερα από την ίδια στήλη. Κάτι έχει αλλάξει στην φιλοσοφία του ΠΑΟΚ εσχάτως. Θες η ανάγκη, θες η εμπειρία, θες το μομέντουμ, θες η γνώση; Ότι κι αν είναι αυτό, η συνισταμένη όλων αυτών των δυνάμεων παράγει ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, ένα μπάσιμο που αλλάζει (κυρίως) το αύριο του Δικεφάλου.

Τις εντυπωσιακές κινήσεις θα τις περίμενε κανείς από αυτούς που κυνηγούν τον ΠΑΟΚ. Εκεί, όμως φαίνεται ότι θεωρούν πως δεν χρειάζεται να πειράξουν / βελτιώσουν κάτι άμεσα. Η ΑΕΚ που έβαλε στα ταμεία της κοντά στα 30 εκατομμύρια ευρώ και βρίσκεται στο -14, έδωσε πολύ λιγότερα από ένα εκατομμύριο ευρώ για να φέρει τον Νέναντ Κρίστισιτς, ανανέωσε με τον Τάσο Μπακασέτα και… αυτό ήταν. Προφανώς δεν υπάρχουν άλλες ατέλειες.

Στον Ολυμπιακό, που κάνει το δικό του ντεμαράζ για να προφτάσει, για να καλυφθεί η πανθομολογούμενη τρύπα στην θέση του σέντερ-φορ αποκτήθηκε ένας άγουρος Αργεντινός, ο οποίος προς το παρόν δεν χωράει ούτε στην αποστολή σε αγώνα πρωταθλήματος, χώρια το γεγονός ότι η Ουνιόν Σάντα Φε παραπονιέται, πως δεν έχει δει ακόμα δεκάρα τσακιστή από την πώληση του Σολδάνο. Όλες οι υπόλοιπες κινήσεις (προσθήκες Λοντίγκιν, Μασούρας, Ζιλ Ντίας, Αβραάμ Παπαδόπουλος και αποχωρήσεις Πάρντο, Ναουέλ, Τουρέ, Μάνου, Βρουσάι, Νικολάου) ήταν απλώς… μερεμέτια. Δεν διαφοροποιούν αισθητά κάτι, ούτε για το παρόν, μα ούτε και για το μέλλον.

Ο ΠΑΟΚ την είδε αλλιώς την δουλειά. Επέλεξε να αναλύσει όχι τις νίκες, μα τις φετινές του αστοχίες. Τις ήττες του. Κατάλαβε ότι ο λόγος που έχασε, εκεί που έχασε ήταν το έλλειμμα σε νιάτα, αθλητικότητα, αντοχή. Αποφάσισε λοιπόν να γίνει… citius, altius, fortius, όπως προστάζει και το Ολυμπιακό (όχι του Πειραιώς) αθλητικό ιδεώδες.

Τα χρήματα από την πώληση του Πρίγιοβιτς, όχι μόνο δεν έγιναν… παντελόνι, αλλά έπεσαν εκ νέου στην αγορά, με σκοπό να τροποποιηθεί το DNA του ρόστερ, χωρίς ωστόσο να αλλοιωθεί άμεσα ο χαρακτήρας της ομάδας.

Κανείς από τα νέα αποκτήματα δεν είναι άνω των 26 ετών (με εξαίρεση τον Πέδρο Ενρίκε), όλοι τους είναι μοντέρνοι, πολυχρηστικοί, φιλόδοξοι, εξελίξιμοι. Ο Κάρολ Σφιντέρσκι με το χρυσό γκολ απέναντι στον ΠΑΣ άρχισε την απόσβεση, ο Γιόζιπ Μίσιτς συστήθηκε με εκπληκτικό γκολ απέναντι στην Παναχαϊκή, ο Δημήτρης Γιαννούλης είναι νομοτελειακά ο επόμενος αριστερός μπακ του ΠΑΟΚ, ο Σέρτζιο Ολιβέιρα φορούσε πριν δύο μήνες το περιβραχιόνιο της διαστημικής φέτος Πόρτο, ο Ίνγκασον είναι στόπερ επιπέδου ομίλων Champions League.

Αν προσθέσει κανείς τις ανανεώσεις των Πασχαλάκη, Κρέσπο, Μπίσεσβαρ, την παραμονή του Ελ Καντούρι κόντρα σε όλους και σε όλα, ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε μία ονειρεμένη μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου που «φωτογραφίζει» την διάθεση για να χτιστεί ένα ρόστερ, που δεν θα παίξει απλώς στους ομίλους του Champions League, αλλά θα μπορεί και να σταθεί ανταγωνιστικά σε αυτό το επίπεδο.

ΤΟ ΓΑΡ ΠΟΛΥ ΤΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ…

Όσο περισσότερο πλησιάζουμε στην τελική ευθεία, τόσο περισσότερο θα αγριεύει η επικοινωνιακή προπαγάνδα, απλώς αλλάζει κάθε φορά το αφήγημα. Ο Ολυμπιακός που στον πρώτο κέρδισε με την ψυχή στο στόμα στα χασομέρια Απόλλωνα Σμύρνης, Αστέρα Τρίπολης, που δεν πήρε ούτε ένα μεγάλο ματς (ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκός) αίφνης με 3-4 σερί καλά παιχνίδια πλασάρεται ως ομάδα που αδικείται που δεν παίρνει το πρωτάθλημα, αφού παίζει… μπαλάρα! Βέβαια, όταν ο ΠΑΟΚ πέρσι κατά κοινή ομολογία έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο, δεν είχε καμία σημασία. Η προσπάθεια να φανεί ο ΠΑΟΚ ευνοημένος με fake φωτογραφίες (και fake news όπως η “είδηση” για Λουτσέσκου) από λάθος μαρκάρισμα από το πρώτο πέναλτι απέναντι στον ΠΑΣ είναι τουλάχιστον κωμικές, είναι δείγμα παράνοιας. Κι όλα αυτά σε ένα ματς που έγιναν τέσσερις καθαρές παραβάσεις για πέναλτι, το γκολ των Ιωαννίνων μπήκε από θέση οφσάιντ και υπήρχαν τουλάχιστον δύο φάσεις αποβολών που χαρίστηκαν. Φαίνεται ότι το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη.