Τις δυο όψεις του πρωταθλήματος είδαμε σήμερα (6/10), μέσα σε ένα διάστημα μόλις λίγων ωρών. Από τη μία πλευρά, την προσπάθεια του ΠΑΟΚ να επανέλθει στα υψηλά του στάνταρ για να κατακτήσει ξανά το πρωτάθλημα, κι από την άλλη τις απανταχού αβάντες του Ολυμπιακού για να πάρει τα σκήπτρα με το… στανιό.

Στην Τρίπολη, οι νταμπλούχοι Ελλάδας έδωσαν συνέχεια στην εμφάνιση του ΟΑΚΑ, αυτή τη φορά παίρνοντας ταυτόχρονα και το αποτέλεσμα που ήθελαν. Το τελικό σκορ δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του ματς, αντικατοπτρίζει όμως τις ατέλειες που συνεχίζουν να υπάρχουν στην ομάδα. Είναι ανυπόφορο να υπάρχει άγχος σε κάθε στημένη φάση του αντιπάλου, είναι αδιανόητο να έχει δεχθεί ο ΠΑΟΚ τόσα γκολ με αυτόν τον τρόπο. Προφανώς ο Αμπέλ Φερέιρα το έχει αντιληφθεί, το είπε και στις δηλώσεις του, και είναι άμεση η ανάγκη αλλαγών και βελτίωσης στο συγκεκριμένο κομμάτι ενός αγώνα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Αστέρας Τρίπολης δεν έδειξε την ποιότητα άλλων χρόνων. Μπορεί ο Πορτογάλος τεχνικός του Δικεφάλου να εξήρε την ομάδα του Μπόρχα Χιμένεθ, αλλά το τελικό σκορ μάλλον κολακεύει τους γηπεδούχους. Όχι γιατί ο Δικέφαλος ήταν τόσο καθηλωτικός, αλλά γιατί παρουσίασε αυτό που χρειάζεται μια ομάδα πρωταθλητισμού: Αποφασιστικότητα, ομοιογένεια και αποτελεσματικότητα. Οι πρωταθλητές ήταν συμπαγείς στις γραμμές τους, ουσιαστικά κινδύνευσαν ελάχιστα από τον αντίπαλό τους, και εκμεταλλεύτηκαν την ποιότητα των μεσοεπιθετικών τους. Έστω κι αν κάποιες φορές χρειάστηκαν βαθιές μπαλιές από τις πίσω ζώνες για να ανοίξει η άμυνα των Αρκάδων, ο ΠΑΟΚ δοκίμασε όλους τους τρόπους που μπορούσε για να δημιουργήσει, πάντα έχοντας το νου του στα μετόπισθεν. Κράτησε μπάλα, πράγμα ιδιαίτερα καθοριστικό για το ποδόσφαιρο που θέλει να παίξει ο Φερέιρα, είχε υπομονή και κατάφερε να κάνει τη σωστή διαχείριση που του έλειψε σε προηγούμενα ματς.

Το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι ότι εκτός από το σημαντικό διπλό, ο ΠΑΟΚ έχει αρχίσει να βρίσκει τα πατήματα που ξέρουμε ότι έχει. Υπάρχει ακόμα δρόμος για να φτάσει στο επίπεδο που επιβάλλει το ρόστερ και η δυναμική του, αλλά υπάρχει και χρόνος μπροστά του. Ο χρόνος είναι ο μοναδικός σύμμαχος του Δικεφάλου, την ώρα που στον Ολυμπιακό, οι σύμμαχοι πολλαπλασιάζονται και παίρνουν κάθε είδους μορφή.

Αυτό φάνηκε πεντακάθαρα στο ματς του Χαριλάου λίγη ώρα μετά. Όποιος το παρακολούθησε, δεν ήταν δύσκολο να βγάλει συμπεράσματα. Όλα τα προγνωστικά δικαιώθηκαν μέχρι πόντου, όπως φυσικά η απόδοση του διπλού που κατρακυλούσε μέρα με τη μέρα. Δεν ξέρουν οι μπουκ όμως ότι υπάρχουν κι άλλα είδη στοιχηματισμού, πιο προσοδοφόρα. Μια ωραία φιλική αναμέτρηση, με… διακυμάνσεις στο σκορ, με τους αμυντικούς των γηπεδούχων να δυσκολεύονται να πάρουν μια κεφαλιά, με τους επιθετικούς των γηπεδούχων να μην κάνουν ούτε μία φάση σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο όντας πίσω στο σκορ, με τους υπόλοιπους να αλλάζουν παράλληλες πάσες στην άμυνα στο τελευταίο 20λεπτο, να χάνουν ξαφνικά το.πάθος που έδειξαν απέναντι σε ΠΑΟΚ ή Παναθηναϊκό. Εντάξει, όλοι δικαιούνται μια άσχημη βραδιά. Ευτυχώς που στην κερκίδα η ατμόσφαιρα ήταν.καυτή και εχθρική. Μέχρι και σύνθημα κατά του Μαρινάκη ακούστηκε για λίγο, αλλά επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι…

Κι όταν βέβαια υπήρχαν δυσκολίες για να φτάσουμε στο ποθούμενο, υπήρχε ο διαιτητής Τζοβάρας για να επιβάλει την τάξη. Τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη του. Όπως συνέβαινε και θα συμβαίνει από εδώ και πέρα για την ομάδα του Πειραιά. Με συμμάχους, εξαπτέρυγα, θυγατρικές, σφυρίχτρες και VARίστες. Θα δούμε πολλά φέτος. Ο ΠΑΟΚ θα είναι εκεί όμως απέναντι σε όλα. Θα το πάει μέχρι τέλους…

Επικοινωνία-Facebook Page: Thodoros Hastas