Κλάμα ο Μαρινάκης! Κλάμα και ο κυρ- Σάββας! Κλάμα και όλος ο Ολυμπιακός! Τους έχουν λείψει τα… «όμορφα» χρόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου της εποχής του Σαρρή και του Γκιρτζίκη.

Διαμαρτυρήθηκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στον εκπρόσωπο των FIFA/UEFA, Xέμπερτ Χούμπελ, ο οποίος θα συναντηθεί με τον Λευτέρη Αυγενάκη, για τον διαιτητή του αγώνα με τον ΠΑΟΚ και γι’ «αυτά που συμβαίνουν στη διαιτησία τα δύο τελευταία χρόνια».

Τι, πράγματι, έχει συμβεί στη διαιτησία τα δύο τελευταία χρόνια;

– H KEΔ «παραδόθηκε» από τον έλεγχο της διοίκησης της ΕΠΟ στον έλεγχο των FIFA/UEFA, κάτι για το οποίο, το καλοκαίρι του 2017, ο Ολυμπιακός πίεζε έντονα παρασκηνιακά να συμβεί, αφού θα γίνονταν εκλογές και για πρώτη φορά, από το 1997 θα εκλεγόταν διοίκηση, χωρίς την δική του στήριξη και επιρροή.

– Την άνοιξη του 2018, πάλι έπειτα από πίεση και απαίτηση του Ολυμπιακού, ώστε να εφαρμοστεί πλήρως η παρασκηνιακή συμφωνία του καλοκαιριού του 2017 με τις FIFA/UEFA, τα προερχόμενα από το εξωτερικό μέλη της ΚΕΔ έγιναν από ένα (Περέιρα), τρία με την προσθήκη τον Μάριν και Λιντμπεργκ, οι οποίοι αντικατέστησαν τους μη αρεστούς στον Ολυμπιακό, Κουκουλάκη και Τριτσώνη.

– Από τη σεζόν 2018 – 2019 άρχισαν να χρησιμοποιούνται στα ντέρμπι ξένοι διαιτητές, απόφαση με την οποία ήταν απόλυτα σύμφωνος ο Ολυμπιακός, αφού μαζί με την επιρροή στην ΕΠΟ και στις Ενώσεις έχασε και την εμπιστοσύνη που έως τότε είχε στους έλληνες διαιτητές. Τι σύμπτωση…

– Από τη φετινή σεζόν εισήχθη ο VAR, που είναι το πλέον σύγχρονο και αναγνωρισμένο εργαλείο παροχής βοήθειας στους διαιτητές. Ο Ολυμπιακός από την αρχή το αντιμετώπισε από καχύποπτα έως εχθρικά. Άλλωστε στα χρόνια των «δικών του» διοικήσεων στην ΕΠΟ, η κουβέντα για ξένους διαιτητές ήταν «απαγορευμένη», αφού τότε εμπιστευόμασταν τα «δικά μας παιδιά», η εισαγωγή μέτρων βοήθειας των διαιτητών (π.χ. πρόσθετοι βοηθοί διαιτητές, goal line technology και VAR) ήταν περιττά, αφού το μότο ήταν «κάντε επενδύσεις και μην ασχολείστε με τους διαιτητάς», ενώ στην ΚΕΔ ορίζονταν κάποιοι ντόπιοι πρώην διαιτητές γ’ διαλογής υπό τον πλήρη έλεγχο των φιλικών προς τους «ερυθρόλευκους» διοικήσεων των ΕΠΟ.

Αυτά έγιναν τα δύο τελευταία χρόνια στη διαιτησία σε σχέση με το παρελθόν.

Όμως το διαχρονικά χαϊδεμένο παιδί του ποδοσφαίρου χωρίς να μπορεί να ελέγξει, να ορίσει, να τιμωρήσει και θεσμικά μιλώντας, να φοβίσει, μοιάζει σα ψάρι έξω απ’ το νερό.

Αυτό που πραγματικά θέλει αλλά δεν το ομολογεί είναι η επιστροφή στα χρόνια της ΕΠΟ του Σαρρή και του Γκιρτζίκη.

Στα χρόνια που τα δαχτυλίδια διαδοχής για την ηγεσία της ομοσπονδίας δίνονταν στη σουίτα του Καραϊσκάκη στο περιθώριο των αγώνων της Εθνικής, όταν τους ορισμούς και τους πίνακες διαιτητών τους «πήγαιναν» ο… Δημητράκης και ο… Θανασάκης και όταν όποιος δεν ικανοποιούσε την ακόρεστη βουλιμία του 100 – 0, έπεφτε σε δυσμένεια και τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι…

«Πού ‘ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια…» τραγουδάει η ερυθρόλευκη χορωδία συνεχίζοντας την ατελείωτη κλάψα, την οποία προκαλεί η έλλειψη απροκάλυπτης εύνοιας…