Σε ένα δισέλιδο κείμενο-λάσπη που φέρεται να υπογράφει ο… Μπάμπης Χριστόγλου εξηγείται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το πώς ένα εκδοτικό θαύμα σαν αυτό της Sportday έφτασε να γκρεμίζεται στα βράχια της Πειραϊκής…

Ο Ολυμπιακός φιλοξενούσε τον Άρη, αλλά η συνθηματολογία από την εξέδρα δεν είχε να κάνει με το παιχνίδι. Ο στόχος ήταν άλλος. Ο Ιβάν Σαββίδης και ο ΠΑΟΚ. Το σύνθημα «Εκεί, εκεί στην Β’ Εθνική» δεν ήταν με διάθεση καζούρας, έμοιαζε με… λαϊκή απαίτηση από κάποιους που επανειλημμένα έχουν σηκώσει πανό ξεκαθαρίζοντας πως: «Κράτος είναι ο Ολυμπιακός».

Έμοιαζε με ξεκάθαρο μήνυμα προς την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, εν αναμονή της απόφασης για την υπόθεση αναφορικά με την σχέση που ΠΑΟΚ-Ξάνθης που κατήγγειλε ο Ολυμπιακός.

Αυτό όμως ήταν κάτι που δεν εξέπληξε κανέναν. Οπαδοί είναι, λογικό είναι να θέλουν τον βασικό τους ανταγωνιστή όσο πιο χαμηλά γίνεται. Λογικό είναι να θέλουν να προκαταβάλλουν την απόφαση μιας επιτροπής, με την φωνή τους. Να θέλουν να περάσουν το δικό τους μήνυμα. Οι οπαδοί έχουν την ιδιαιτερότητα να τα βλέπουν όλα από τα δικά τους χρωματιστά γυαλιά, αλήθεια είναι μόνο το συμφέρον της ομάδας τους. Λογικό.

Αυτό που μοιάζει παράλογο είναι να προκαταβάλει την απόφαση της ίδιας Επιτροπής ένα δημοσιογραφικό Μέσο κι όχι από τα δηλωμένα, τα ξεφωνημένα της κόκκινης προπαγάνδας ή της «Συμμορίας» αλλά από εκείνα που ανήκουν ή ανήκαν στον «μεσαίο χώρο». Αυτό που οι οπαδοί του Ολυμπιακού ζήτησαν με μερικές λέξεις, η SportDay στο φύλλο της 21ης Ιανουαρίου το κάνει «ξοδεύοντας», ένα δισέλιδο, περίπου ένα διχίλιαρο από λέξεις.

Με την… βαρυσήμαντη υπογραφή δεδηλωμένου οπαδού του Ολυμπιακού και αμισθί εργαζόμενου στην εφημερίδα Μπάμπη Χριστόγλου, ο οποίος στο κείμενο που φέρεται να γράφει θυμίζει Πάολο Κοέλιο των φτωχών. Επιστρατεύει όλες τις νομικές του γνώσεις (!) και με περισπούδαστο ύφος – με το οποίο δεν μοιάζει κανένα άλλο κείμενό του στο παρελθόν – επιχειρεί να κάνει αναψηλάφηση της ακροαματικής διαδικασίας, δηλώνοντας απερίφραστα στον επίλογο, την «σωστή / πρέπουσα» απόφαση. Υποβιβασμός.

Για να μπούμε κατευθείαν στο ζουμί του πονήματος που φέρει τον τίτλο «‘Ενας αυτοδημιούργητος, ένας πατριάρχης και το καλό συναπάντημα», ας ξεκινήσουμε από το… τέλος: «Βλέποντας ότι τα περιθώρια στενεύουν πριν καταθέσουν το υπόμνημα στην ΕΕΑ, θα εμφανιστούν και οι μηνύσεις του ΠΑΟΚ και λοιπών συγγενών.

Επίσης βλέπω και τον Καλπαζίδη να στέλνει επιστολή ή καμιά ένορκη κατάθεση από Κύπρο για να σώσει ό,τι σώζεται! Ό,τι μπορεί κάνει όποιος μπορεί μπας και γίνει κανένα εξυγιαντικό θαύμα και γλιτώσουν τον υποβιβασμό η ομάδα της πατριάρχισσας και του πατριάρχη τζούνιορ, η Ξάνθη. Και βλέπω και τα «παπαγαλάκια» της RFA και της Dimera στην ίδια αποστολή όλα, δολοφονία χαρακτήρων, εκβιασμού και εκφοβισμού της ΕΕΑ και των πάντων. Αν η ΕΕΑ των Κοντονή / Βασιλειάδη σταθεί στο ύψος της και βγάλει καμιά απόφαση υποβιβασμού δεν θα είναι γιατί παραβίασαν τον νόμο, αλλά διότι ο γιος του Τζουλάκη (πρόεδρος ΕΕΑ), αν έχει γιο ο άνθρωπος, δεν δουλεύει στο Open Tv ή έστω ένα ψωρομεροκάματο στο SDNΑ της RFA».

Το μήνυμα είναι σαφές ότι δεν απευθύνεται στους αναγνώστες της SportDay (άλλωστε μόνος 3.500 έμειναν από τους 85.000 καθημερινούς αγοραστές που έφτασε κάποτε η εφημερίδα), ούτε στο αναγνωστικό κοινό.

Είναι ένα κωδικοποιημένο μήνυμα σε αυτούς που πρέπει να το διαβάσουν, μία έμμεση μορφή bullying, ένας μοχλός πίεσης, σε τάιμινγκ εξαιρετικά σημαντικό για την πλοκή της υπόθεσης. Την απόφαση της ΕΕΑ.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό πως ένας επαγγελματίας διασκεδαστής, ο οποίος ουδέποτε δήλωσε δημοσιογράφος έχει στο κείμενο του τόσες λεπτομέρειες αναφορικά με την ακροαματική διαδικασία, που θα τις ήξερε μόνο αν ήταν παρών στην συγκεκριμένη αίθουσα.

Ακόμα όμως κι αν με κάποιο τρόπο είχε καταφέρει να τρυπώσει απαρατήρητος μες την αίθουσα είναι αμφίβολο αν θα είχε την γνωστική επάρκεια να αξιολογήσει με τόση επάρκεια και να τις καταθέσει σε ένα νομικά γραμμένο κείμενο.

Ένα κείμενο που βρίθει χαρακτηρισμών, ειρωνιών και προπαγάνδας. Για παράδειγμα ο Ιβάν Σαββίδης αποκαλείται ειρωνικά «Πατριάρχης» και η σύζυγος του «Πατριάρχισσα» με συνεχείς δηκτικούς χαρακτηρισμούς και υποδόρια ειρωνεία προς τα πρόσωπα τους.

Ένα κείμενο που δεν αποτελεί απλή αναψηλάφηση της ακροαματικής διαδικασίας, αλλά μία άγονη δίκη προθέσεων, για την δημιουργία εντυπώσεων. Ένα κείμενο που βασίζεται σε μία κεντρική θεωρία (του… γράφοντος), στην οποία αποδίδεται πρόθεση και η οποία καταδικάζεται. Ένα απλό παράδειγμα: «Το 2018 η RFA επιλέγει να αλλάξει ρότα και να ασχοληθεί με real estate μπίζνες. Και τι κάνει; Αγοράζει ένα πολυτελές ξενοδοχείο στη Ρωσία με θέα την Κόκκινη Πλατεία; Όχι. Ένα χάιτεκ συγκρότημα στην Ιαπωνία με θέα το ναό Φουσίμι Ινάρι (αλήθεια ο Πειραιώτης Μπάμπης που έμαθε τον ναό Φουσίμι Ινάρι;). Όχι. Ένα resort με Θέα Αιγαίο στη Μύκονο ή στη Σαντορίνη με θέα το ηφαίστειο; Όχι. Αυτά τα σκέφτονται οι πολλοί και ως γνωστόν ουκ εκ των πολλώ το ευ. Περιστρέφει την Υδρόγειο σφαίρα κλείνει τα μάτια και το δάχτυλο του πέφτει στα Πηγάδια της Ξάνθης».

Μία δίκη προθέσεων, άνευ ουσίας, κενή περιεχομένου.

«Όποιος συνεργάζεται με το SDNA την επομένη το πρωί πιάνει δουλειά στο Open TV» αναφέρει μεταξύ άλλων στο λιβελογράφημα. Ποιος τα λέει αυτά; Ο Μπάμπης! Ο Μπάμπης κάνει χαρακτηρισμούς για δημοσιογράφους και αναφέρει ως παράδειγμα τον… Σπυρόπουλο. Ο Μπάμπης με το γνωστό παρελθόν γράφει για τον Σπυρόπουλο. Απίστευτα πράγματα στην Ελλάδα…

Είναι πραγματικά θλιβερό -αλλά διόλου τυχαίο- μία εφημερίδα όπως η SportDay, η εφημερίδα που κάποτε έφερε επανάσταση στον αθλητικό τύπου και κάποτε έφτανε να πουλάει 85.000 φύλλα ημερησίως να υιοθετεί τέτοια λιβελογραφήματα, που λερώνουν κι άλλο το ίδιο ταλαιπωρημένο της χαρτί. Και κυρίως την πάλαι ποτέ σπουδαία φήμη της.

Για όλα όμως ίσως και να υπάρχει μία εξήγηση. Οι περικοπές αποψίλωσαν την εφημερίδα από πολλά βαριά χαρτιά και η low budget έκδοση είχε ως βασικό στόχο την κάλυψη των εξόδων της, ώστε να μείνει ζωντανή. Οι εργαζόμενοι πλησιάζουν το πεντάμηνο μέσα και το χρώμα του χρήματος αποτελεί άγνωστη λέξη.

Ωστόσο, οι υποσχέσεις από πλευράς ιδιοκτησίας αναφέρουν πως υπάρχει εν δυνάμει επενδυτής, ο οποίος θέλει να αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών από τον Δημήτρη Κοντομηνά, ο οποίος εκποιεί τα μερίδια του σε όλα τα ελληνικά (και δη τα αθλητικά που πάντα τον άφηναν σχεδόν αδιάφορο) Μ.Μ.Ε.

Ίσως αυτό το ενδιαφέρον επενδυτή να μην είναι άσχετο με αυτό το «θρυλικό» δισέλιδο. Ίσως η επιστροφή του «μικρομέτοχου» σε ρόλο αρθρογράφου εδώ και λίγες μέρες να μην αποτελεί κάτι άσχετο με τις διαφαινόμενες εξελίξεις στο ιδιοκτησιακό. Ένας «μικρομέτοχος» για τον οποίο όλοι ξέρουν δύο πράγματα: Ότι είναι Ολυμπιακός και ότι δεν τον λες και… εργασιομανή.

Η τελευταία φορά που θα πρέπει να έγραψε μία τέτοια ιδιόχειρη έκθεση ιδεών θα πρέπει να ήταν από το Γυμνάσιο. Μετά το Λύκειο, τα άρθρα του, όπως είναι γνωστό στην πιάτσα, αναλάμβανε να γράφει ο Κώστας Μιαούλης, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω χρησιμοποιεί κατά σύμπτωση τα μικρόφωνα του ΣΠΟΡ Fm, εν αγνοία του ιδιοκτήτη, για να σπιλώνει το SDNA. Μπορεί να είναι και σύμπτωση η σχέση του με τον Μπάμπη, ποιος ξέρει…

Η βαριά υπογραφή του όμως σε αυτό το πόνημα είναι ένα μήνυμα. Προς όλους. Κυρίως για το τι άλλο πιθανόν να διαβάσετε τις επόμενες μέρες… Το παρόν άρθρο, άλλωστε, δεν έχει στόχο να ξεμπροστιάσει κάποιον «αρθρογράφο» που είναι γνωστό τι εκπροσωπεί και δεν κρύβεται. Έχει στόχο να ενημερώσει τους αναγνώστες σχετικά με το τι εκπροσωπούν όσοι το παίζουν «ισαποστάκηδες» και φιλοξενούν τέτοιου είδους κείμενα. Οι εξελίξεις είναι γνωστές στην ευρύτερη δημοσιογραφική πιάτσα…

Ο ιδιαίτερος (για κάποιον που η σχέση του με τα αγγλικά περιορίζεται στο “how do you do?” “Do do” που έλεγε κι ο Κώστας Βουτσάς στην ταινία) υπότιτλος του κειμένου «How to get away with murder» είναι το… κερασάκι στην τούρτα.

πηγή: sdna.gr