Η παρουσία του Αντελίνο Βιεϊρίνια στον ΠΑΟΚ γενικότερα, και στην αρχική ενδεκάδα ειδικότερα, είναι από αυτές που λογίζονται ως απαραίτητες. Ο συμβολισμός, το πάθος, ο χαρακτήρας, η εμπειρία και η ποιότητα που τον συνοδεύουν, είναι αδύνατον να λείπουν από το γήπεδο. Τα… προβλήματα άρχισαν όταν κάποιοι πίστεψαν ότι ο Πορτογάλος θα μπορούσε να γίνει ξανά αυτός που ήταν πριν από δέκα χρόνια. Τόσο από βιολογικής άποψης, όσο και από το γεγονός ότι την πιο σημαντική περίοδο της καριέρας του διέπρεψε ως μπακ, η επάνοδος σε μια πιο επιτελική θέση εμπεριείχε ρίσκο.

Το “φέρε μου έναν καλό παίκτη και θα τον βάλω όπου χωράει” ή το “ο Βιεϊρίνια μπορεί να παίξει ακόμα και τερματοφύλακας” είναι ωραία ως ατάκες καφενείου, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν ευδοκιμούν. Δεν μπορεί ο καθένας να αγωνίζεται οπουδήποτε μέσα στο γήπεδο. Κάπου είναι ο χώρος ευθύνης του, ο χώρος στον οποίο μπορεί να ανταποκριθεί περισσότερο από οπουδήποτε αλλού.

Η κατακόρυφη άνοδος του Γιαννούλη από πέρσι, η δεδομένη παρουσία Μάτος-Ροντρίγκο από δεξιά, ίσως και η επιθυμία τόσο του ίδιου του Βιεϊρίνια, όσο και του Φερέιρα να εκμεταλλευτεί την ποιότητα του ποδοσφαιριστή του, έφεραν μια εικονική αναγκαιότητα. Για τον αρχηγό του ΠΑΟΚ δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να επιστρέψει εκεί όπου είχε ξεκινήσει: στα εξτρέμ. Πραγματικά, προσπαθώ να θυμηθώ μια φορά φέτος, όπου ο Βιεϊρίνια διακρίθηκε παίζοντας σε αυτούς τους χώρους. Περισσότερο μπέρδευε τους υπόλοιπους και μπερδευόταν. Οι φορές που έβγαζε αγωνιστική χρησιμότητα ήταν μόνο όταν συνέκλινε προς τον άξονα.

Είναι συνηθισμένο, κάποια συγκυρία να φανερώνει τελικά την πραγματική εικόνα, να βοηθάει να καταλάβεις ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Κάτι ανάλογο έγινε και σε αυτή την περίπτωση. Μια αναγκαστική απουσία του Μάτος, μια αναγκαστική απουσία του Γιαννούλη, και ξαφνικά είδαμε μεταμορφωμένο όχι μόνο τον Βιεϊρίνια, αλλά ολόκληρο τον ΠΑΟΚ! Αφήστε που, με αυτόν μέσα, σταμάτησε αυτή η πολυδιαβασμένη πια τριάδα των στόπερ σε φάση επίθεσης…

Αυτό που είδαν οι Γερμανοί επί μια πενταετία, αυτό που είδε ο Ράζβαν Λουτσέσκου, δεν μπορεί να ήταν λάθος. Ο Βιεϊρίνια ξεκινώντας από τις πίσω γραμμές δίνει το κάτι παραπάνω στην ομάδα, δίνει αυτό που της λείπει κατά τη διάρκεια του 90λεπτου. Προσφέρει την ηρεμία με την ποιότητά του, προσφέρει το αναπάντεχο με τα ανεβάσματά του, προσφέρει στην κυκλοφορία της μπάλας (κάτι που δεν μπορεί να γίνει όταν βρίσκεται ψηλά στο γήπεδο), προσφέρει στην άμυνα γιατί ξέρει πλέον τη θέση, προσφέρει στις μακρινές μπάλες που ξέρει να δίνει.

Δεν ξέρω πώς θα το καταφέρει ο Φερέιρα, δεν ξέρω πώς θα το διαχειριστεί με τον Μάτος. Ο Βιεϊρίνια δεν πρέπει να φύγει ποτέ ξανά από τη θέση του μπακ.

Πηγή: FORZA

Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς

Twitter: Thodoros Hastas

Instagram: theohastas