Σε μια διαφορετική συνέντευξη, ο Δημήτρης Λημνιός του ΠΑΟΚ μιλάει για το πώς βιώνει την ραγδαία εξάπλωση του κορωνοϊού σε όλο τον κόσμο και την προσπάθεια προσαρμογής στα νέα δεδομένα που έχουν υπάρξει.

Παράλληλα ο ποδοσφαιριστής του Δικεφάλου ρωτήθηκε για το αν μπορεί να ολοκληρωθεί η σεζόν, για την επικοινωνία μέσω διαδικτύου με τους γονείς του και τους φίλους του, αλλά και για τον ΠΑΟΚ.

Αναλυτικά όλα όσα είπε ο Δημήτρης Λημνιός του ΠΑΟΚ σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής»:

Δημήτρη, θυμάσαι καθόλου αν στις τελευταίες προπονήσεις που κάνατε συζητούσατε για τον κορονοϊό και τις επιπτώσεις στη ζωή αλλά και στο ποδόσφαιρο;

Είναι πρωτοφανές και νομίζω πως αυτό είναι το πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Όταν ακόμα κάναμε προπονήσεις, συζητούσαμε με τα παιδιά για ό,τι συνέβαινε εκτός Ελλάδας. Η κατάσταση δεν φαινόταν να είναι τόσο σοβαρή. Τώρα περιμένουμε όλοι, μένοντας σπίτι, να περάσει η καταιγίδα για να βγούμε στον καθαρό αέρα…

Οι γονείς σου είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία; Μιλάτε με τη χρήση κάμερας;

Το καλό είναι πως δεν χρειάστηκε να κάνω κάτι για να τους μάθω να επικοινωνούμε με εικόνα και ήχο. Γνωρίζουν να χειρίζονται τόσο το Messenger όσο και το Viber. Όσον αφορά τη φυσική επαφή, δεν έχει περάσει πολύς καιρός που τους είδα, και πλέον περιμένω να έρθει η στιγμή που θα μπορέσω να τους δω και από κοντά. Αντέχουμε.

Πριν από το «Μένουμε σπίτι» η προπόνηση μονοπωλούσε ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητας σου. Τώρα πως γεμίζει η μέρα σου;

Έχουμε πάρει πρόγραμμα από τους γυμναστές και το ακολουθώ πιστά, όπως και όλα τα παιδιά. Όλα αυτά η ομάδα τα παρακολουθεί για να γνωρίζουν οι γυμναστές και το κατά πόσο τηρούμε τα προγράμματα τους. Μέχρι στιγμής γυμνάζομαι εντός σπιτιού. Παράγγειλα και ένα ποδήλατο γυμναστικής. Κατά τα άλλα, μια ταινία, κάποιο παιχνίδι στον υπολογιστή ή στο Playstation και γενικά πράγματα που κάναμε μία ή το πολύ δύο φορές την εβδομάδα έχουν μπει στο καθημερινό μας πρόγραμμα.

Ένα πρόβλημα που αναφέρουν πολλοί είναι αυτή η απώλεια της αίσθησης του χρόνου…

Να ήξερες μόνο πόσες φορές την έχω κάνει αυτή την συζήτηση με τα υπόλοιπα παιδιά. Αυτό λέμε. Έχουν περάσει δύο εβδομάδες και μας έχουν φανεί σαν να είναι δύο μήνες. Έχουμε… ταβανιάσει, όπως λέμε μεταξύ μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να είμαστε αισιόδοξοι πως σύντομα θα ξανακυλήσει η μπάλα στο χορτάρι και μαζί θα αρχίσει να κυλάει και κανονικά και η ζωή μας, η ζωή όλων μας.

Μπορεί να ολοκληρωθεί η σεζόν;

Δεν ξέρω, τι να σου πω… Έχουμε μείνει πίσω. Ας κάνουμε την πρώτη προπόνηση όλοι μαζί και θα δούμε τι θα γίνει.

Θα σε γυρίσω στις αρχές του Μαρτίου, εκεί όπου ο ΠΑΟΚ έδειξε δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα, στο ματς με Ξάνθη και Ολυμπιακό για το Κύπελλο…

Μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικά παιχνίδια, στα οποία όντως δείξαμε διαφορετικά πρόσωπα. Στο παιχνίδι με την Ξάνθη κάναμε το λάθος να μη διαχειριστούμε σωστά το προβάδισμά μας. Δεν ήμασταν καλοί, αλλά θα μπορούσαμε να είχαμε νικήσει. Έχασα και εγώ μια σημαντική ευκαιρία στο τέλος εκείνου του αγώνα. Μας βάρυνε εκείνο το αποτέλεσμα. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, θυμάμαι πως ο Πέλκας είπε πως πήγαμε από την κόλαση στον παράδεισο. Όντως, αυτό έγινε. Όταν ο Ολυμπιακός έκανε το 0-2, κοιταχτήκαμε και είπαμε «δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό» και βρήκαμε τον τρόπο, τα ψυχικά αποθέματα και γυρίσαμε το παιχνίδι. Το κάθε ματς είναι ένα μάθημα. Δεν πρέπει να μένουμε σε αυτά, αλλά να κρατάμε όσο μας «διδάσκουν» τα παιχνίδια.

Πως νιώθεις που είσαι ενεργό μέλος της Εθνικής;

Ήταν όνειρο μου να παίξω στην Εθνική. Χαίρομαι που τα κατάφερα. Είναι μεγάλη ευθύνη να παίζεις στην Εθνική και πρέπει κάθε φορά να το δείχνεις ότι αξίζεις να είσαι μέλος της. Θέλω να παραμείνω και να βοηθήσω την Εθνική να έχει ξανά μεγάλες στιγμές.