Μέσα στην παραζάλη της καραντίνας, θυμηθήκαμε ξανά την… παραζάλη που προκαλεί η χειραγωγημένη πληροφόρηση, παραπληφόρηση, αντιπληροφόρηση ή τελικά μη πληροφόρηση. Το “γλυκό” μούδιασμα και η απονεύρωση των αισθήσεων, μέχρι να μας γίνει -συνειδητό ή ασυνείδητο- βίωμα ότι ο Ολυμπιακός είναι η πιο “καθαρή” ομάδα που έχει αναδείξει ο ελληνικός αθλητισμός. Παράλληλα, ότι ο “σκοτεινός” ΠΑΟΚ με μηχανορραφίες και παρανομίες προσπαθεί να αλλάξει το βολικό σκηνικό που έχει στηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες.

Αφορμή ήταν η εισήγηση-βόμβα της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ και η παραπομπή Ολυμπιακού και Βαγγέλη Μαρινάκη στο Δικαστικό τμήμα, με ενδείξεις ενοχής για την υπόθεση της «συμμορίας». Η δικαστικό-αθλητική είδηση της χρονιάς, με συγκεκριμένη κατεύθυνση τον υποβιβασμό των “ερυθρολεύκων” και τον ισόβιο αποκλεισμό του προέδρου της ΠΑΕ, έκανε τον γύρο όλων των μεγάλων δημοσιογραφικών κολοσσών της Ευρώπης. Παρόλα αυτά, αγνοήθηκε επιδεικτικά από την πλειοψηφία των ελληνικών συστημικών μέσων ενημέρωσης.

Την ίδια περίπου ώρα, κάποιος Ουρουγουανός που ήρθε στην Ελλάδα με μοναδικό σκοπό να πλήξει ηθικά τον Ολυμπιακό, χάλασε ξανά για λίγο τη βολή τους. Στράβωσε προς στιγμήν την άρτια έξωθεν -με το νου τους- καλή… μαρτυρία. “Το τι κάνει ο Ολυμπιακός το ξέρουμε όλοι πολύ καλά εδώ και… 60 χρόνια” τόλμησε να εκστομίσει ο Πάμπλο Γκαρσία. Μέσα σε 14 λέξεις δηλαδή, περιέγραψε αυτό που ζει, σχεδόν από καταβολής πρωταθλήματος, ο κάθε Έλληνας φίλαθλος. Εκεί όμως ο “ερυθρόλευκος” μηχανισμός αντέδρασε. Εκεί, η επιλεκτική σιωπή δεν ήταν επιλογή. Χρειαζόταν άλλη στρατηγική μέθοδο: Την αποδόμηση.

Με τον Ολυμπιακό, την ηθική του, την πολιτική του και τις πρακτικές του, δεν μπορείς να βγάλεις εύκολα άκρη. Βάση των “δυνάμεων” και του “στρατού” που διαθέτει μάλιστα, είναι σχεδόν αδύνατο να αντιπαρατεθείς. Και σίγουρα όχι με ίσους όρους. Έχοντας το “τέρας” απέναντι του όμως, ο οργανισμός του ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να τα δίνει όλα. Καθημερινά και αδιαλείπτως. Από το να αποδεικνύει ο ίδιος ότι δεν είναι ελέφαντας, μέχρι να “ξεσκεπάζει” όλα όσα βλέπουμε, ξέρουμε αλλά δεν τιμωρούμε τόσα χρόνια. Είτε βρίσκεται κάτι στην επικαιρότητα, είτε όχι.

Κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τη φράση που έχει αποδοθεί στον Ουίνστον Τσώρτσιλ: “Η Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε 50 χρόνια, δεν έχει σημασία να ξέρεις τον λόγο. Τον ξέρουν αυτοί”. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι λίγα τα κοινά και οι πρακτικές. Έστω και σε πιο… ελευθεριάζουσα μετάφραση. Η αριθμητική και οικονομική ισχύς, η υποταγή των συμμάχων τους, η ανελέητη επικοινωνιακή προπαγάνδα, ο “φαταουλισμός” σε κάθε μορφή του, ο εξευτελισμός του αντιπάλου, τα αθέμιτα μέσα, η αφοσίωση στον αρχηγό.

Αν αλλάξουμε μάλιστα τα “50 χρόνια” του Τσώρτσιλ σε “50 μέρες” -αν όχι ώρες-, ίσως τότε βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο…

Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς

Twitter: Thodoros Hastas

Instagram: theohastas