Μέσα σε όλους αυτούς του δέκα μήνες που πέρασαν είδαμε τα κάστρα που είχε χτίσει με κόπο ο ΠΑΟΚ να γκρεμίζονται ένα-ένα. Κάθε φορά αναρωτιέσαι αν υπάρχει κάτι χειρότερο να δεις, και δυστυχώς πάντα υπάρχει. Χάθηκαν σερί, αήττητα, ντέρμπι, “τελικοί” πρωταθλήματος, “τελικοί” δεύτερης θέσης, κύπελλα, τίτλοι, νοοτροπίες ισχυρού και νικητή.

Ο Δικέφαλος είδε λοιπόν απόψε να κάνει πάρτι μέσα στην Τούμπα μια ομάδα που επί 2-3 χρόνια ήταν ο καλύτερος πελάτης του. Η ΑΕΚ πήρε το πιο εύκολο διπλό σε μια αναμέτρηση που υποτίθεται θα μπορούσε να “σφραγίσει” τη δεύτερη θέση για την ομάδα του Αμπέλ Φερέιρα. Κι αυτή η καρδάρα όμως χύθηκε.

Παρατήρησα κόσμο που αναθάρρησε μετά την τελευταία νίκη επί του Άρη στο Χαριλάου. Λες και όλη τη σεζόν δεν καταλάβαμε τι ΠΑΟΚ παρακολουθούμε. Λες και όλα άλλαξα ξαφνικά σε ένα ματς.

Ο ΠΑΟΚ καταντά μήνα με τον μήνα, βδομάδα με τη βδομάδα, μέρα με τη μέρα, πιο ανήμπορος, πιο άρρωστος αγωνιστικά. Και το χειρότερο είναι ότι δεν καταφέρνει να πάρει από πουθενά καμιά βοήθεια. Είτε από τον περίγυρό του, είτε από τον προπονητή του. Ο Φερέιρα άλλωστε ξαφνιάζει δυσάρεστα ολοένα και περισσότερο.

Ο Πορτογάλος απόψε είδε έργο με τρία στόπερ όταν κυνηγούσε το σκορ. Από το κέντρο και μπροστά, παίκτες σε ακαθόριστες θέσεις και με ακαθόριστη τακτική. Ακατανόητες κινήσεις, ακατανόητες αλλαγές, ακατανόητη φιλοσοφία και στρατηγική. Δεν είναι η πρώτη φορά, δε θα είναι η τελευταία.

Όταν έχει ξεκινήσει μια ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο, απλά περιμένεις πότε θα “σκάσεις” με κρότο στο έδαφος…

Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς

Twitter: Thodoros Hastas

Instagram: theohastas