Στην Τούμπα παρακολουθήσαμε απόψε ένα κανονικό ντέρμπι. Ξέρετε, από αυτά που διεξάγονται μεταξύ δυο ομάδων εκ των παραδοσιακά μεγάλων της χώρας, από αυτά στα οποία συνήθως δε χωρούν προγνωστικά σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκονται οι δυο σύλλογοι. Από αυτά τα ντέρμπι όπου 22 ποδοσφαιριστές καταθέτουν και την ψυχή τους μέσα στο γήπεδο, από αυτά τα ντέρμπι που η έδρα δεν παίζει ρόλο, από αυτά τα ντέρμπι με τις διακυμάνσεις στο σκορ, τα γκολ, αλλά και τις αμφισβητούμενες φάσεις, τα νεύρα και τα σκληρά φάουλ. Από αυτά τα ντέρμπι που στο τέλος, οι αντίπαλοι δίνουν τα χέρια και ανταλλάσσουν συγχαρητήρια… no matter what.

Εμείς οι λίγοι που βρεθήκαμε στο γήπεδο, κι εσείς οι περισσότεροι που καθίσατε μπροστά σε μια μεγάλη οθόνη τηλεόρασης για δυο ώρες, όλοι ευχαριστηθήκαμε αυτό που βλέπαμε, άσχετα αν μας άρεσε ή όχι το αποτέλεσμα. Μπορούμε να συζητήσουμε, να διαφωνήσουμε ή και να μαλώσουμε για φάσεις, ευκαιρίες, τακτικές των δυο προπονητών, για τις στημένες φάσεις, ακόμα και τα φαλτσοσφυρίγματα του ανεκδιήγητου διαιτητή.

Παιδιά, όλοι να περνάμε καλά, να παίζουμε μπαλίτσα, να χαιρόμαστε τα ματς και το άθλημα, και στο τέλος να παίρνει τον τίτλο ο Ολυμπιακός. Μόνο έτσι θα είναι όλοι ευχαριστημένοι. Μόνο έτσι θα αποκτήσουν πλήρες νόημα τα καθαρά παιχνίδια, τα καθαρά πρωταθλήματα, τα καθαρά ντέρμπι. Αυτά τα κανονικά που ανέφερα παραπάνω.

ΠΑΟΚ και ΑΕΚ διασταύρωσαν τα ξίφη τους και αγωνίστηκαν απόψε για να ομορφύνουν μια διοργάνωση, την οποία κάποιοι άλλοι πρέπει να την σαπίσουν για να τη φέρουν στα μέτρα τους. Και τελικά να την κατακτήσουν και να συνεχίσουν να την κατακτούν μόνο όταν την έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους. Γιατί για αυτούς, το μόνο που έχει σημασία είναι το “45 εμείς, 39 όλοι σας”. Τίποτα άλλο.

Εσείς οι υπόλοιποι χαρείτε τα καθαρά ντέρμπι και το καθαρό ποδόσφαιρο. Αρκεί ο τίτλος να είναι ερυθρόλευκος. Για αυτό άλλωστε, λίγες ώρες νωρίτερα, στο Περιστέρι, γίναμε θεατές ενός ακόμα βιασμού του ελληνικού ποδοσφαίρου και της κοινής λογικής. Για να γίνει αυτό που πρέπει για τον Ολυμπιακό και μετά μπορούμε να χαλαρώσουμε με πίτσα, μπύρα, καναπέ και ντερμπάκι Δικεφάλων.

Λάθη, λάθη, λάθη…

Η ΑΕΚ παρουσιάστηκε πιο προετοιμασμένη απόψε στην Τούμπα. Με γεμάτο κέντρο που “εξαφάνισε” το αντίστοιχο του ΠΑΟΚ στο πρώτο μισάωρο, με πίεση ψηλά και με αναμενόμενο φόρτωμα στο ζευγάρι Λιβάι Γκαρσία-Περέιρα. Δεν κλείστηκε όπως ίσως αναμενόταν και αυτό αιφνιδίασε ακόμα περισσότερο τους γηπεδούχους, οι οποίοι άργησαν να καταλάβουν τι γίνεται στο γήπεδο.

Χαρακτηριστικό του ντέρμπι βέβαια ήταν τα πολλά λάθη. Λάθη στις δυο άμυνες, λάθη ατομικά που έφεραν γκολ, λάθος του Περέιρα στο 0-1, λάθος του Ίνγκασον στο 1-2, λάθος του Αθανασιάδη στο 2-2, λάθη από τον διαιτητή που κατάφερε να τα κάνει όλα μαντάρα, λάθη στο VAR που -ανάθεμά μας- γιατί το έχουμε και δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε σωστά.

Ο ΠΑΟΚ ουσιαστικά εκμεταλλεύτηκε ένα από τα μοναδικά όπλα που έχει δουλέψει και δουλεύει καλά, τις στημένες φάσεις. Γιατί σε ατομικό αλλά και ομαδικό επίπεδο δε διέπρεψε, κόβοντας τη φόρα που είχε από τα τελευταία ματς. Ο Ροντρίγκο μπάλωσε κάπως τα κενά που άφησε ο Περέιρα, το ματς ισορρόπησε, έγινε ροντέο και το τρίποντο θα μπορούσε να γύρει προς οποιαδήποτε πλευρά.

Είπαμε, έτσι είναι τα κανονικά ντέρμπι σε ένα κανονικό ποδόσφαιρο. Αυτό το κανονικό ποδόσφαιρο στο οποίο ρίχνει μια κλωτσιά με μίσος ο κάθε Μπα για να το στείλει από εκεί που ήρθε…

Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς

Twitter: Thodoros Hastas

Instagram: theohastas