Στον ΠΑΟΚ που δείχνει να βρίσκει λύσεις στα προβλήματα και να σταθεροποιεί την απόδοση του, υπάρχουν αρκετοί καλοί ποδοσφαιριστές και τον… ανεβάζουν επίπεδο.. Σ’ αυτή την κατηγορία εντάσσεται με άνεση ένας νεο-φερμένος αλλά παλιός γνώριμος, ο Ουάρντα.

Αλήθεια είναι ότι με την επιστροφή του παίχθηκαν πολλά και πήραν ρίσκα μεγάλα, όσοι επέμεναν και τον εμπιστεύτηκαν. Ήρθε λοιπόν ο Αιγύπτιος και άρχισε να παίζει, για να αποδειχθεί από το πρώτο λεπτό συμμετοχής του, πόσο απαραίτητος ήταν στην ομάδα.

Για την ακρίβεια πήρε τη φανέλα.. σπίτι του, αφού φάνηκε ξεκάθαρα πόσο χρειάζονταν ένας τέτοιος παίκτης. Μπήκε στην ενδεκάδα κι έδεσε τις γραμμές, παίρνει πρωτοβουλίες, βρίσκεται παντού και έχει συμμετοχή στις πιο πολλές προσπάθειες. Είναι ο συνδετικός κρίκος, είναι μπροστάρης σε όλα, ζητάει τη μπάλα, οργανώνει, εκτελεί, δημιουργεί χώρους, παίζει χωρίς τη μπάλα και δίνει στήριγμα σε όλους. Βασικά όμως ξεχωρίζει για το πάθος που βγάζει και την επιθυμία του να κερδίζει, κάτι που το βλέπεις στο πρόσωπό του με την ένταση που ζει κάθε δευτερόλεπτο.

Πέφτει, σηκώνεται, πηδάει… σκοτώνεται, πάντα κάτι κάνει και παλεύει να συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους. Όταν άλλοι πιο παλιοί και πιο ακριβοπληρωμένοι δεν φαίνονται, όταν το σύνολο βολοδέρνει, ο Ουάρντα είναι εκεί και το παλεύει.

Είναι κάτι σαν τον… τρελό του χωριού, που θα τον βρεις παντού και θα ασχοληθείς μαζί του, γιατί απλούστατα σου δίνει συνέχεια αφορμές. Κάπως έτσι είναι κι ο Ουάρντα, σήμερα, που τα κάνει όλα και μέχρι στιγμής σωστά.

Κερδίζει το στοίχημα, δικαιώνοντας τον εαυτό του αλλά και αυτούς που τον πίστεψαν και στήριξαν την επιλογή του. Μένει να κρατηθεί ο ίδιος στο πλαίσιο σοβαρότητας που απαιτεί μια ομάδα και να εξακολουθήσει να κινείται συντεταγμένα.

Αγωνιστικά διακρίνεται, έγινε σημείο αναφοράς μέσα στην ομάδα και δημιουργεί προσδοκίες. Ελπίζουμε μόνο όταν ανοίξει η αγορά και οι προκλήσεις επιστρέψουν, να έχει το μυαλό ο Ουάρντα να τους γυρίσει πλάτη και να ελέγξει.. τον διαβολάκο που κρύβει μέσα του.