Μία διάσημη παραδοσιακή ισλανδική παροιμία λέει πως: «Það er skammgóður vermir að pissa í skóna sína».

«Το να κατουράς στα παπούτσια σου δεν θα κρατήσει τα πόδια σου ζεστά για πολύ».

Μπορεί να σε ανακουφίσει λιγάκι από το κρύο, αλλά είναι μία ψευδαίσθηση, αν δεν αλλάξεις κάτι ριζικά, αργά – γρήγορα τα πόδια σου θα ξυλιάσουν από το ψύχος. Και τότε θα είναι πολύ αργά, θα τα έχεις χάσει -ίσως για πάντα.

Ο Ισλανδός δεν έχει μάθει να το βάζει ποτέ κάτω. Είναι άλλη… ράτσα. Είναι από αλλού. Ποτέ πολύ ενθουσιασμένος, αλλά και ποτέ πολύ απογοητευμένος. Τα συναισθήματα του σπάνια ξεφεύγουν από την ευθεία γραμμή. Είναι ένας αυθεντικός πολεμιστής, που δεν θα το παρατήσει αν δεν τελειώσει κάτι. Δεν θα παρασύρει ποτέ άλλους μαζί του, αλλά είναι ένας στρατιώτης που θα ήθελες στο πλευρό σου σε κάθε μάχη.

Εκεί που ο ΠΑΟΚ έδειχνε να έχει παραλύσει, ο Ίνγκι βγήκε μπροστά και βρήκε ένα τρόπο να σώσει τα πόδια της ομάδας του. Τα ζεστά ούρα είναι ο πιο βρόμικος τρόπος για να ζεσταθείς, μα είναι ένας τρόπος. Ο Δικέφαλος παραμένει διασωληνωμένος, μα είναι ζωντανός. Ένας ζωντανός μπορεί να ανανήψει, σε κάτι μπορεί να ελπίζει, ένας που έχει παραδώσει το πνεύμα του, όχι.

Ο φετινός Δικέφαλος, έχει πολλά, πάρα πολλά στραβά, αμέτρητα κουσούρια. Μα έχει κι ένα θετικό. Το παλεύει. Κουτσά, στραβά, ανώμαλα, απονενοημένα, απεγνωσμένα, αλλά το παλεύει. Δεν το παρατάει. Κι αυτό πρέπει να του πιστωθεί.

Έχει πάρει ήδη 8 παραπάνω βαθμούς (ΑΕΚ, Παναιτωλικός, ΠΑΣ, Απόλλων Σμύρνης, ΑΕΛ, Άρης) με γκολ μετά από το 88ο λεπτό -δεν μπορώ να φανταστώ που θα μπορούσε να ήταν δίχως αυτούς! Εκεί που πάει να αφήσει την τελευταία του πνοή, εκεί που σέρνεται, που τρεκλίζει, που βαρυγκομά, κάτι θα γίνει και στο τέλος θα σωθεί. Αρκεί αυτό; Όχι. Αυτό, όμως, είναι το μόνο που έχει.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Σωτήρη Μήλιου ΕΔΩ.