Ο Στέφανος Τσιτσιπάς ηττήθηκε από τον Νόβακ Τζόκοβιτς στον τελικό του Ρολάν Γκαρός με 3-2 σετ.

Σε ένα παιχνίδι που διήρκεσε αρκετές ώρες, ο Σέρβος ήταν ο νικητής.

Το πρώτο σετ ήταν κανονική, «ωμή» μάχη: τόσο ο Στέφανος όσο και ο Νόβακ έπαιζαν σ’ εκπληκτικό επίπεδο, κρατούσαν το σερβίς τους με εκατέρωθεν σφυροκόπημα από τη βασική γραμμή και φτάσαμε στο 5-5.

Τότε, ελαφρώς… απροσδόκητα, το νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης έκανε το break, πήγε στο υπέρ του 6-5 και σέρβιρε για να κλείσει, κατά τα φαινόμενα, το σετ.

Αμ δε: ο Τσιτσιπάς πήρε άμεσα πίσω το break στέλνοντας το σετ στο tie-break. Εκεί έφτασε σ’ ένα γρήγορο κι εκκωφαντικό 4-0 υπέρ του, ο Τζόκοβιτς, όπως πάντα, «απάντησε» και πήγε στο υπέρ του 6-5, όμως ο Έλληνας τενίστας πήρε 3 σερί πόντους και μαζί το σετ, μετά από 72 (και ολογράφως προς αποφυγή παρεξηγήσεων: εβδομήντα δύο) ολόκληρα λεπτά, με 7-6 (6).

Το δεύτερο είχε την ίδια κατάληξη σε ό,τι έχει να κάνει με το ποιος το κατέκτησε, όμως ο τρόπος ήταν τελείως διαφορετικός: το Stef-Express σφύριξε ηχηρά από το πρώτο game που ξεκίνησε με break, έκανε ένα δεύτερο στο 2-5 κι εν τέλει ο Τσιτσιπάς έφτασε στο 2-0, κερδίζοντάς το μέσα σε μόλις 35 λεπτά.

Τα ερωτήματα που εγείρονταν σ’ εκείνο το σημείο ήταν δύο: 1) Ρε μπας και ονειρευόμαστε; και, αφότου τσιμπηθήκαμε και είδαμε πως είμαστε ξύπνιοι, 2) Μπορεί πλέον ο Στέφανος να πάρει την- αδιανόητη, πριν ξεκινήσει ο αγώνας- straight sets νίκη επί του κορυφαίου τενίστα στον κόσμο;

Ο «Τζόκερ» πήγε στ’ αποδυτήρια πριν την έναρξη του τρίτου σετ και όταν επέστρεψε στο κορτ έμοιαζε, ιδίως σε πνευματικό επίπεδο, άλλος παίκτης: κράτησε εύκολα τα δύο δικά του service gamesμε φοβερά χτυπήματα με το forehand, «έσπασε» τον Στέφανο στο 3-1 και μετά δεν κοίταξε πίσω του ποτέ ξανά, μειώνοντας σε 2-1 (6-3).

Στο αμέσως επόμενο, το νούμερο 5 της ATP (και οσονούπω 4) φάνηκε να πονάει στην πλάτη, φλέρταρε με την ιδέα του ιατρικού τάιμ-άουτ αλλά την απέρριψε, όμως όταν πάτησε εκ νέου το χώμα του Philippe Chatrier φαινόταν πως δε βρισκόταν στο επιθυμητό, εξωγήινο επίπεδο των προηγούμενων games.

Ο Τζόκοβιτς μυρίστηκε αγωνιστικό αίμα και άνοιξε στο φουλ τις (εκπληκτικές, είναι η αλήθεια) μηχανές του και πήρε με μεγάλη ευκολία και το 4ο σετ, ισοφαρίζοντας σε 2-2 (6-2), μετά από 3 ώρες και 15 λεπτά σπουδαίου παιχνιδιού.

Και, κάπως έτσι, φτάσαμε στο 5ο και καθοριστικό: η ψυχολογία ήταν πασιφανώς με το μέρος του Σέρβου, την στιγμή που ο Στέφανος έψαχνε να επαναλάβει αυτό που είχε κάνει με τον Ζβέρεφ στον ημιτελικό, όταν και πάλι από 2-0 υπέρ του το ματς πήγε στο 2-2, όμως κατάφερε στο τέλος να κερδίσει. Μόνο που…

Μόνο που εδώ, αυτή τη φορά, το εμπόδιο ήταν απείρως ψηλότερο: ο Τζόκοβιτς βρήκε πολύ γρήγορα το πολυπόθητο break, πήγε γρήγορα-γρήγορα στο 3-1 και ολοκλήρωσε τη μνημειώδη, από την πλευρά του, ανατροπή, κερδίζοντας τον αγώνα με 6-7 (6), 3-6, 6-3, 6-2, 6-4.

Μ’ αυτή τη νίκη κατέκτησε, παράλληλα, το 2ο Roland Garros της καριέρας του, φτάνοντας στα 19 Grand Slams εκτυφλωτικής καριέρας και φιγουράρει, πια, στο -1 μόλις από τους Φέντερερ και Ναδάλ που έχουν από 20.