Ένα μεγάλο ερωτηματικό πλανιόταν πάνω από την Τούμπα μέχρι την ώρα που διαιτητής Ζαμπάλας θα σφύριζε την έναρξη του αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Παναιτωλικό. 22 μέρες μετά την τελευταία αγωνιστική υποχρέωση, μέσα στις οποίες μεσολάβησαν γιορτές, άδειες, κρούσματα, καραντίνες, προπονήσεις ειδικών συνθηκών, αλλά και αφίξεις νέων ποδοσφαιριστών. Κανείς δεν μπορούσε να είναι σίγουρος για το τι θα δει. Ίσως ούτε καν να προσεγγίσει την εικόνα που θα παρουσίαζε ο Δικέφαλος.

Κι όμως. Παρά τις γενικά πρωτόγνωρες καταστάσεις και τις ανισόρροπες συνθήκες, παρά τις πολλές αναγκαστικές ελλείψεις και αλλαγές σε πρόσωπα και θέσεις, η ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου έβγαλε αξιοθαύμαστη αγωνιστική ισορροπία. Έβγαλε ένα απροσδόκητα σοβαρό πρόσωπο, μια απροσδόκητα ικανοποιητική λειτουργία μέσα στο γήπεδο.

Ανασταλτικά, το δίδυμο Ίνγκασον-Μιχαηλίδη ταίριαξε και συνεργάστηκε εξαιρετικά, ο Ροντρίγκο έπαιξε τίμια και αξιοπρεπέστατα το τελευταίο του ίσως ματς με την ασπρόμαυρη φανέλα, ενώ ο Λύρατζης έκανε ό,τι ακριβώς χρειάζεται ένα δεξί μπακ: με συνέπεια και αποτελεσματικότητα στην άμυνα, με επιλεγμένα ανεβάσματα και ποιοτικές βοήθειες στην επίθεση.

Από εκεί και μπροστά, δίπλα στον Τσιγγάρα που έκανε όλο το χαμαλίκι, υπήρχε ένας Κούρτιτς για όλες τις δουλειές. Να κόψει, να μοιράσει, να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα, να τρέξει στον κενό χώρο, να σκοράρει.

Για τον Σλοβένο και τις εκτελέσεις πέναλτι είχα αναφερθεί σχετικά πριν λίγο διάστημα. Ήθελα να δω τι θα κάνει στον πρώτο τερματοφύλακα που θα τον περιμένει. Ήταν θέμα χρόνου να γίνει, ο Μελίσσας έπιασε το… υπονοούμενο, έπιασε και το πέναλτι. Θα συνέβαινε νομοτελειακά κάποια στιγμή. Έτσι, ο ίδιος πήρε την μπάλα και στην δεύτερη περίπτωση του 29’ και την έστειλε στο πλαϊνό δίχτυ για να μην υπάρχουν αμφιβολίες…

Ο Δικέφαλος ήταν αξιοπρεπής και στο μεσοεπιθετικό του κομμάτι. Μετά από ένα αναγνωριστικό ξεκίνημα, με το πέρασμα των λεπτών και μέχρι το τέλος του ματς, οι γηπεδούχοι είχαν καλή κυκλοφορία της μπάλας, καλές συνεργασίες και έφταναν με ευκολία γύρω και μέσα στην περιοχή του Παναιτωλικού. Κάπου εκεί όμως παρουσιαζόταν το πρόβλημα την (αν)αποφασιστικότητας και της (αν)αποτελεσματικότητας. Οι πολλές επισκέψεις στην μεγάλη περιοχή του Μελίσσα δεν συνοδεύτηκαν από ανάλογες φάσεις γιατί πάντα κάποιος βρισκόταν να τις χαλάσει.

Εξέχουσα σημασία στα όσα παρακολουθήσαμε απόψε, έχουν προφανώς οι επανεμφανίσεις του Ζαμπά και Τσόλακ με την φανέλα του ΠΑΟΚ. Ο πρώτος έγινε το πρόσωπο του ματς βρίσκοντας δίχτυα στις καθυστερήσεις και “γκρεμίζοντας” τον Λουτσέσκου στις αγκαλιές, ο Κροάτης δεν άφησε σφραγίδα αλλά προς το παρόν υποσχέσεις ότι μπορεί να δείξει κάτι διαφορετικό στο δεύτερο πέρασμά του από την Τούμπα.

Όπως και να έχει, μιλάμε ουσιαστικά για δυο “μεταγραφές” του Ιανουαρίου, οι οποίοι, μαζί με τον Σάστρε που ανακοινώθηκε πριν λίγο και επίσημα, μπαίνουν στην φαρέτρα του Λουτσέσκου για το δεύτερο μισό της σεζόν. Ένα δεύτερο μισό που σίγουρα δε θα έχει καμιά σχέση με το πρώτο για τον ΠΑΟΚ.

ΥΓ. Προσωπικά αδιάφορο με αφήνουν τα όσα προσπαθούν κάποιοι να προπαγανδίσουν για τα πέναλτι του ΠΑΟΚ. Και τα δυο ήταν πεντακάθαρα, όπως και το τρίτο που δεν δόθηκε αναμφίβολα λόγω των προηγουμένων.

Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς

Instagram: theohastas

Twitter: Thodoros Hastas