Ο Ράζβαν Λουτσέσκου μπροστά στο πιο προκλητικό σχέδιο
Ο Ράζβαν Λουτσέσκου μπροστά στο πιο προκλητικό σχέδιο της καριέρας του: να στήσει στο «Βελοντρόμ» την τέλεια κομπίνα. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Παρότι… κοντοχωριανοί -αμφότεροι παιδιά της Βόρειας Πορτογαλίας και με στενή σχέση με το Γκιμαράες – τα χνώτα τους δεν ταίριαξαν σχεδόν ποτέ.
Δεν «κόλλησαν» σαν χαρακτήρες, παρότι συμπατριώτες αποδείχθηκε ότι δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, ούτε εντός ούτε εκτός γηπέδου.
Ο Αντρέ δεν μπορούσε καν να τον βάλει στην ίδια ζυγαριά με τον προκάτοχο του και ο Αμπέλ θεωρούσε πως οι καλύτερες μέρες της καριέρας του ανήκαν στο παρελθόν.
Θεωρούσε πως με δύο χιαστούς στο ιατρικό του βιογραφικό και με το ρολόι να πλησιάζει περισσότερο προς τα δεύτερα, παρά προς τα πρώτα -άντα, ο Βιεϊρίνια θα έπρεπε να συμβιβαστεί περισσότερο με έναν ρόλο «ιερού τοτέμ», παρά ενεργού ποδοσφαιριστή. Θεωρούσε πως δεν είχε τα κουράγια, τις αντοχές, την σπιρτάδα, την ευελιξία, τα πνευμόνια να αντεπεξέλθει ούτε ως εξτρέμ, μα ούτε ως μπακ.
Όταν ρωτήθηκε για το μέλλον του Βιεϊρίνια, απάντησε πως ο μόνος τρόπος για να παρατείνει την καριέρα του ήταν να συμβιβαστεί με έναν ρόλο: αυτόν του δεξιού στόπερ σε άμυνα με τριάδα, που μόλις είχε καθιερώσει, ως έσχατη λύση, ως σανίδα σωτηρίας, όταν τα πάντα βούλιαζαν.
Εκεί τον είχε χρησιμοποιήσει στα πλέι-οφ του καλοκαιριού του 2020, σε μία τριάδα γεμάτη εμπειρία παρέα με Κρέσπο και Βαρέλα, μα απέναντι σε αντιπάλους ξεζουμισμένους από ενέργεια και δυνάμεις. Ένα σχήμα ανάγκης, παράταιρο με το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο Αμπέλ διέψευσε τους πάντες, κοντεύει να πάρει ότι τίτλο υπάρχει με την Παλμέιρας. Και ο Βιεϊρίνια εξακολουθεί να είναι καθοριστικός για τον ΠΑΟΚ, ακόμα και στα 36 του. Ως μπακ! Αμφότεροι είχαν πέσει έξω στις εκτιμήσεις τους!
Χρειάζονται πολλές αράδες για να αναλυθεί πόσα πολλά σημαίνει η παρουσία του Βιεϊρίνια για τον σύλλογο και πάλι τα λόγια δεν θα μπορούν να περιγράψουν επακριβώς την προσφορά του. Από την άλλη, την ίδια στιγμή, δεν χρειάζεται ούτε μία λέξη! Αρκεί να δει κανείς μερικά βλέμματα. Πόσο πιο άνετα νιώθουν οι συμπαίκτες του, όταν βλέπουν τον αρχηγό δίπλα τους, στο «πεδίο της μάχης».
