Ο ΠΑΟΚ ό,τι κι αν πάρει φέτος θα είναι πάνω από τις αρχικές προσδοκίες. Του χρόνου ό,τι δεν πάρει, θα είναι κάτω από τις προσδοκίες. ​​​​​​​Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος

Αν. Υποθετικός λόγος. Όταν αναφέρεται στο παρελθόν είναι υποθετικός λόγος του ανέφικτου, του απραγματοποίητου. Ο χρόνος εξάλλου δεν γυρίζει ποτέ πίσω. Αν είχε γίνει εκείνο τότε, όλα ίσως είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Μπορεί όμως και όχι.

Αν ο ΠΑΟΚ είχε κινηθεί πιο αποφασιστικά, πιο έντονα, πιο συστηματικά για να καλύψει το περασμένο καλοκαίρι την πανθομολογούμενη καλοκαιρινή στην θέση «δέκα», ενδεχομένως το άστρο του Γιάννη Κωνσταντέλια δεν θα είχε ανατείλει ποτέ μέχρι σήμερα. Σίγουρα, πάντως, θα καθυστερούσε.

Αν είχε σπρώξει λίγα ευρώ παραπάνω στην Βαλερένγκα και δεν περίμενε μέχρι τον Αύγουστου για να ολοκληρωθεί το συμβόλαιο του Ιβάν Νάσμπεργκ, ώστε να τον πάρει ελεύθερο, τότε ο Νορβηγός ίσως είχε κάνει προετοιμασία και να είχε ακόμα ιεραρχικά την θέση νούμερο δύο στους στόπερ, σε ρόλο παρτενέρ του Ίνγκασον. Το άστρο του Κωνσταντίνου Κουλιεράκη, ενδεχομένως θα είχε ανατέλλει μέχρι σήμερα. Σίγουρα, πάντως, θα καθυστερούσε.

Αν μία ωραία πρωία δεν εμφανιζόταν πουθενά η Βαγιαδολίδ για να ξελογιάσει τον Κάιλ Λάριν εκεί στα μέσα Ιανουαρίου, τότε ο ΠΑΟΚ ενδεχομένως να είχε σήμερα τον δεινό σκόρερ που έψαχνε.

Ο παίκτης ήταν συμφωνημένος, το ίδιο και η Μπριζ. Ο Καναδός θαμπώθηκε από την ισπανική προοπτική, σκοράρει σαν τρελός από το ξεκίνημα (3 γκολ στις 4 πρώτες συμμετοχές του στην Primera Division), την ώρα που ο ΠΑΟΚ κόλλησε στο 0-0 απέναντι σε ΟΦΗ, Ολυμπιακό και ΠΑΣ Γιάννενα, όπου δεν είχε έναν εναλλακτικό φορ για να του λύσει, ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα από την αρχή της σεζόν.

Αν δεν υπήρχαν δύο απρόοπτα μυϊκά προβλήματα εκεί στα τέλη Ιανουαρίου στον Γκονζάλο Ράμος, που υποχρέωσαν την Μπενφίκα να τελειώσει κάθε κουβέντα για παραχώρηση κάποιου επιθετικού της, τότε ο ΠΑΟΚ ίσως είχε αποκτήσει δανεικό τον Κροάτη, Πέτερ Μούσα. Κι εκεί υπήρχε συμφωνία που χάλασε.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Σωτήρη Μήλιου εδώ