Ήταν σαν άνεμος. Σαν το κύμα. Θαρρείς ότι δεν περπατούσε, ούτε έτρεχε. Πετούσε! Έπαιζε με τον αέρα κάποιου που έμοιαζε να είναι ο καλύτερος εξτρέμ στον κόσμο.

Μία δική του τέλεια σέντρα, έδωσε την ασίστ για το 0-1. Τελείωσε το παιχνίδι με 100% σε επιτυχημένες ντρίμπλες, δεν… έβλεπε κανέναν στο γήπεδο. Το δοκάρι του στέρησε δις ένα γκολ, μετά από συναρπαστικές εμπνεύσεις -θα έρθει νομοτελειακά κάποια άλλη στιγμή.

Αυτός ο τύπος της Μπαρτσελόνα με το 27 στην πλάτη, ο οποίος έκανε ότι ήθελε την άμυνα της Βιγιαρεάλ στο οργιαστικό για τους οφθαλμούς 3-4 γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου του 2007!

Το καλοκαίρι που μας πέρασε έσβησε 16 κεράκια στην τούρτα: «Δεν πήρε φανέλα βασικού από ένα καπρίτσιο του προπονητή, μα για αυτά που βλέπετε στο γήπεδο», ομολόγησε μετά το τέλος του παιχνιδιού, ένας σχεδόν σοκαρισμένος Τσάβι: «Οι αποφάσεις που παίρνει στο γήπεδο είναι σχεδόν πάντα οι καλύτερες δυνατές. Κι αυτό να ξέρετε, πως είναι το δυσκολότερο πράγμα που υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Οι αποφάσεις».

Η πρώτη ασίστ του υπέροχου Λαμίν Γιαμάλ σε επαγγελματικό επίπεδο μετουσιώθηκε σε γκολ από έναν συμπαίκτη του (Γκάβι), ο οποίος αν και γεννημένος το καλοκαίρι του 2004, μετρά ήδη 98 επίσημα παιχνίδια με τους μπλαουγκράνα!

Στην ροή του παιχνιδιού μπήκαν μέσα ο γεννημένος το 2002 Ανσού Φάτι, έκανε ντεμπούτο ο γεννημένος το 2003 Φερμίν Λόπεθ.

Στον πάγκο ήταν ο γννηθείς το 2003 Αλεχάντρο Μπάλντε και οι κατά δύο χρόνια μεγαλύτεροι του Έρικ Γκαρσία και Αμπντέ.

Εκεί θα ήταν και ο 20χρονος Πέδρι, αν δεν υπήρχε ένας τραυματισμός.

Όλοι τους, προϊόντα της ίδια παραγωγικής διαδικασίας. Βασικά γρανάζια, όχι μιας ομάδας χωρίς στόχους που απλώς εκπαιδεύει και πουλάει, μα της Μπαρτσελόνα, ίσως της πιο απαιτητικής ομάδας στον πλανήτη.

Διαβάστε ολόκληρο το blog του Σωτήρη Μήλιου εδώ