Ένα ντέρμπι χορταστικό, ένα ντέρμπι απολαυστικό σε κάθε του στιγμή, σε κάθε του έκφανση και σε κάθε του παράμετρο. Αυτό παρακολουθήσαμε απόψε στην OPAP Arena. Γευστικό στα πάνω του και στα κάτω του, γευστικό είτε σου πρόσφερε μπον φιλέ είτε φασολάκια. Σε συνέπαιρνε κάθε πιάτο του γιατί ήταν καλομαγειρεμένο. Ποιοτικό.
Δυο αντίπαλοι με σπουδαία ποιότητα, επιχείρησαν να επιβληθούν εκατέρωθεν αλλά αλληλοεξουδετερώθηκαν στο υψηλό τους επίπεδο. Δυο αντίπαλοι με σπουδαίους προπονητές, που είχαν να φέρουν από τον πάγκο τους μονάδες όπως ο Κωνσταντέλιας, ο Μαρσιάλ, ο Καμαρά ή ο Πινέδα. Δυο αντίπαλοι που έδειξαν σεβασμό, ικανότητα, ενέργεια, ένταση, ευγενή άμιλλα, επαγγελματισμό, χαμόγελα, νεύρα και ένταση στις σωστές δόσεις. Τίποτα δεν έλειπε, τίποτα δεν ξεχείλιζε.
Αν κάποιος φαντάζει πιο κερδισμένος από ένα δίκαιο 1-1, προφανώς ήταν ο ΠΑΟΚ. Έστω κι αν είχε την πιο μεγάλη ευκαιρία του αγώνα, πλην των γκολ, με το δοκάρι του Οζντόεφ. Ο Ράζβαν Λουτσέσκου επανέφερε – μετά τη διακοπή – το σύνολό του στη συμπαγή και πειστική του έκδοση, με στοχευμένο πλάνο και τελικά ένα ξεκούραστο θετικό αποτέλεσμα.
Το δίδυμο Κεντζιόρα-Λόβρεν στο κέντρο άμυνας ήταν το πιο σημαντικό new entry που παρουσίασε ο Ρουμάνος τεχνικός. Μοναδική παραφωνία το μπασκετικό ποστάρισμα του Πιερό στον Κεντζιόρα στη φάση της ισοφάρισης. Κατά τα άλλα, ο Κροάτης στόπερ έδειξε πώς εφαρμόζει στον αγωνιστικό χώρο όλες τις παραστάσεις που έχει από την καριέρα του, ο Πολωνός τα πήγε καλά τόσο ως στόπερ όσο και ως δεξί μπακ, ο Ότο τα έκανε όλα σωστά και συγκεντρωμένα είτε ως δεξί είτε ως αριστερό μπακ.
Γενικότερα στο μεσοαμυντικό κομμάτι τους, οι Πρωταθλητές Ελλάδας πήραν τον καλύτερο εαυτό όσων χρησιμοποιήθηκαν ως βασικοί ή αλλαγές. Στο τελευταίο 1/3 υπήρχε μόνο η πηγή δημιουργίας του Τάισον και κάποιες ωραίες αλλά αναποτελεσματικές συνεργασίες.
Οποιοσδήποτε κι αν σκόραρε στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, θα ήταν άδικο για τον άλλον. Ακόμα όμως και σε αυτή την “αφωνία”, υπήρχε πάθος, υπήρχε τακτική. Δεν έπαιρνες τα μάτια σου από τον αγωνιστικό χώρο, όποιο κι αν ήταν το χρονικό διάστημα που διένυε το ματς. Στο πρώτο ημίχρονο των υψηλών εντάσεων, των ευκαιριών, των γκολ. Στο δεύτερο του κλεφτοπολέμου και του συντηρητισμού.
Ποδοσφαιριστές που το διασκέδαζαν, πείραζαν ο ένας τον άλλον, κοντινά στιγμιότυπα που έφερναν μια ωραία αύρα μέσα κι έξω από το χορτάρι. Ένας διαιτητής που σφύριζε ελάχιστα βοηθώντας να παιχτεί ποδόσφαιρο και να διατηρηθεί ο ρυθμός. Δυο προπονητές που συνομιλούσαν για ώρα χαμογελώντας πριν την έναρξη, ένα γήπεδο σύγχρονο και γεμάτο, μια ατμόσφαιρα ποδοσφαιρική. Και ναι, μετά το σφύριγμα της λήξης υπήρχε η ένταση και οι διαπληκτισμοί που έλειπαν για να συμπληρωθεί το παζλ. Για να μπει και αυτό το πιάτο στον πλούσιο μπουφέ του OPAP Arena.
ΥΓ. Το θέμα σέντερ φορ στον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου είναι πολύ πιο πολυδιάστατο και πολύπλοκο από την ευκολία με την οποία αναθεματίζουμε για τον Τσάλοφ και τον κάθε Τσάλοφ. Θα επανέλθω σε αυτό σύντομα.
