Το θέατρο των ονείρων δεν είχε απόψε παράσταση με happy end για τον ΠΑΟΚ. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας προσπάθησαν να βγάλουν τον καλύτερό τους εαυτό σε ένα γήπεδο-θρύλο απέναντι σε έναν σύλλογο-μύθο. Το σχεδίασαν, το πάλεψαν, το κυνήγησαν, έδειξαν ανταγωνιστικοί και αντάξιοι των περιστάσεων, ικανοί να αγγίξουν την επιτυχία. Στάθηκαν στο ύψος του θεάτρου αλλά όχι και του ονείρου.
Στα όνειρα άλλωστε δε γίνονται λάθη όπως αυτά του Μπάμπα, δε χάνονται ευκαιρίες όπως αυτή του Τισουντάλι. Γίνονται όλα όπως πρέπει. Όμως δεν έγιναν.
Ο Ράζβαν Λουτσέσκου παρέταξε μια μάλλον ιδανική ενδεκάδα, τηρουμένων των αναλογιών και των απουσιών, με τον Καμαρά να ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στον ρόλο του επιτελικού που όμως τρέχει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Ο 28χρονος μέσος προσπάθησε να κάνει σχεδόν τα πάντα, θα μπορούσε και να σκοράρει.
Ο Δικέφαλος πίεσε στο πρώτο ημίχρονο που είχε ενέργεια. Έκλεψε μπάλες, είχε αλληλοβοήθειες, έβαλε δύσκολα στην Μάντσεστερ, έφτασε σε καλύτερες ευκαιρίες για να σκοράρει. Οι γηπεδούχοι έβγαζαν την ποιότητά τους στο χορτάρι αλλά και την φλυαρία τους στο τελευταίο 1/3 του γηπέδου.
Μέχρι να αρχίσει δεύτερο μέρος και η φλυαρία να περάσει στο στάδιο της αποτελεσματικότητας. Με τη “βοήθεια” του αρνητικού απόψε Μπάμπα και την εκρηκτικότητα και την ικανότητα του Ντιαλό. Δυο γκολ που φέρουν την σφραγίδα και των δυο, με λίγο από Κοτάρσκι.
Έφταναν για τελειώσουν το έργο που παιζόταν. Οι αλλαγές του Ρουμάνου τεχνικού δεν πρόλαβαν να βοηθήσουν, ούτε αφήσουν στίγμα. Ήταν δύσκολο το χρονικό σημείο, και μετά το 2-0 ουσιαστικά οι φιλοξενούμενοι τα παράτησαν.
Στάθηκαν καλά στο θέατρο, χειροκροτήθηκαν αλλά δε θα βγάλουν τίτλους επιτυχίας αύριο. Πρέπει τουλάχιστον αυτό να γίνει μετά το ντέρμπι της Κυριακής στην Τούμπα.
